Ο χρόνος και η επίδρασή του στο καλλιτεχνικό έργο και το ανθρώπινο σώμα το φετινό θέμα
Στο αμφιθέατρο του υπουργείου Πολιτισμού έγινε χθες η παρουσίαση του προγράμματος του 25ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, παρουσία των υπουργών Πολιτισμού & Αθλητισμού Μυρσίνης Ζορμπά, Εσωτερικών Αλέξη Χαρίτση, του Καναδού πρέσβη Mark Allen, της διευθύντριας του British Council Αναστασίας Ανδρίτσου, ενώ οικοδεσπότες ήταν ο δήμαρχος Καλαμάτας Παναγιώτης Νίκας και η καλλιτεχνική διευθύντρια του Φεστιβάλ, Λίντα Καπετανέα.
Μυρσίνη Ζορμπά: «Το Φεστιβάλ είναι μια εξαιρετική πολιτική, που κρατά τις ρίζες του από την εποχή του Θάνου Μικρούτσικου»
Η υπουργός Πολιτισμού, Μυρσίνη Ζορμπά, στο χαιρετισμό της ανέφερε ότι το Διεθνές Φεστιβάλ Χορού είναι ένας σημαντικός θεσμός, που βρέθηκε σε καλά χέρια από τη στιγμή που ξεκίνησε, με την κα Μαραγκοπούλου να οργανώνει ένα μικρό χάος, όπως συνήθως υπάρχει σε ένα νέο θεσμό, καταφέρνοντας να το κρατήσει σε ένα πολύ υψηλό επίπεδο. Οι συνεχίστριες της Βίκυς Μαραγκοπούλου, Κατερίνα Κασιούμη και τώρα η Λίντα Καπετανέα, κατάφεραν να το συνεχίσουν επάξια.
Ως υπουργό Πολιτισμού, όπως είπε, την ενδιαφέρει πολύ το Φεστιβάλ, αφού πρόκειται για μια περιφερειακή πολιτική, εξαιρετική, που κρατά τις ρίζες της από την πρώτη ιδέα, της περιφερειακής πολιτικής που δημιούργησε ο Θάνος Μικρούτσικος στο πλαίσιο του Δικτύου Πόλεων.
Τέλος, ενημέρωσε ότι σε συνεργασία με τον κ. Χαρίτση ετοιμάζουν ένα νομοσχέδιο που σύντομα θα βγει σε διαβούλευση, το οποίο δημιουργεί Διευθύνσεις του υπουργείου Πολιτισμού ανά Περιφέρεια, με στόχο να προωθηθεί ο σύγχρονος πολιτισμός, καθώς μέχρι σήμερα δεν ήταν παρών.
Αλέξης Χαρίτσης: «Το Φεστιβάλ Χορού θα κάνει εμάς τους Καλαματιανούς για ακόμα μια χρονιά υπερήφανους»
Στη συνέχεια ο υπουργός Εσωτερικών, Αλέξης Χαρίτσης, αναφερόμενος στο Φεστιβάλ Χορού είπε ότι γίνεται φέτος 25 χρόνων, περνώντας από τη νεανική του φάση σε μια περίοδο μεγαλύτερης ωριμότητας.
Μάλιστα, χαρακτήρισε αυτή τη στιγμή μια καλή αφορμή για να γίνει απολογισμός μιας μακράς πορείας που ελάχιστοι περίμεναν ότι θα φτάσει, να είναι δηλαδή ένα Διεθνές Φεστιβάλ εδραιωμένο στο διεθνές στερέωμα, αναγνωρισμένο ως μία από τις σημαντικότερες διοργανώσεις στην τέχνη του χορού, αλλά και ένας από τους σημαντικότερους πολιτιστικούς θεσμούς στην Ελλάδα. Έτσι, έδωσε πολλά συγχαρητήρια σε όλους όσοι δούλεψαν όλα αυτά τα χρόνια για να φτάσουμε σε αυτό το σημείο, ενώ έκανε ιδιαίτερη αναφορά στη Βίκυ Μαραγκοπούλου, που αποτέλεσε την ψυχή του φεστιβάλ για πολλά χρόνια, αλλά και στη σημερινή καλλιτεχνική διευθύντρια, καθώς κάνει εξαιρετική δουλειά.
Από την πλευρά του, δήλωσε ότι αισθάνεται δικαιωμένος, αφού από το 2015 είχε δηλώσει ότι πρέπει να γίνει μια προσπάθεια, ώστε το Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας να μην προσπαθεί τρέχοντας την τελευταία στιγμή κάθε χρόνο να βρει την αναγκαία χρηματοδότηση για να πραγματοποιηθεί. Άρα, το γεγονός ότι υπήρξε συνεργασία των υπουργείων και του Δήμου Καλαμάτας και επετεύχθη εξασφάλιση χρηματοδότησης σε βάθος 3ετιας έδωσε τη δυνατότητα στο φεστιβάλ να προχωρήσει σε μεσοπρόθεσμο σχεδιασμό και να ξεφύγει από τη λογική της τελευταίας στιγμής, λογική που δεν αρμόζει στη βαρύτητα που έχει αποκτήσει πλέον αυτός ο θεσμός.
Κλείνοντας το θέμα της χρηματοδότησης ανέφερε ότι αυτή η λογική θα συνεχιστεί και θα υπάρχει δυνατότητα χρηματοδότησης και για τα επόμενα χρόνια.
Συνεργασία με τους τοπικούς φορείς στη Μεσσηνία
Πέραν του Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού, όμως, ο κ. Χαρίτσης αναφέρθηκε στη συνεργασία με άλλους φορείς στο νομό για τη χρηματοδότηση πολιτιστικών θεσμών. Έτσι οι πολιτιστικές υποδομές παίρνουν σάρκα και οστά, αφού με χρηματοδότηση δημιουργείται το ανοιχτό θέατρο της Καλαμάτας. Επίσης, αναφέρθηκε στη χρηματοδότηση που υπήρξε σε συνεργασία με το υπουργείο Πολιτισμού σε μια σειρά από άλλες εκδηλώσεις, όπως το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Πελοποννήσου και η Μουσική Σύναξη στον Ταΰγετο.
Κλείνοντας χαρακτήρισε εξαιρετικά σημαντικές τις δομές που γίνονται στην Αρχαία Μεσσήνη, με έργα στον περιβάλλοντα χώρο και με το υπουργείο να δίνει 280.000 ευρώ, αλλά και το Φεστιβάλ Αρχαίου Δράματος με 150.000 ευρώ για 3 χρόνια.
Ευχαρίστησε δε όλους τους εμπλεκομένους φορείς, αφού τέτοιες προσπάθειες αποδίδουν μόνο όταν υπάρχει συνεργασία όλων, με τον πολιτισμό, όπως είπε, να αποτελεί ένα από τα καλύτερα παραδείγματα.
Παναγιώτης Νίκας: «Η φετινή διοργάνωση είναι μια μεγάλη γιορτή για την πόλη»
Με τη σειρά του ο δήμαρχος Καλαμάτας ευχαρίστησε την υπουργό Πολιτισμού για τη συνεργασία και ιδιαίτερα τον Αλέξη Χαρίτση για τη συνεχή βοήθεια εκ μέρους του τα τελευταία χρόνια, τόσο για το φεστιβάλ όσο και για άλλα θέματα που αφορούν στην Καλαμάτα. Επίσης, ευχαρίστησε τον πρώην υπουργό και δήμαρχο Καλαμάτας, Σταύρο Μπένο, που ήταν παρών, για την καθοριστική του συμβολή στη δημιουργία και καθιέρωση του Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού. Τέλος, ευχαρίστησε τους Καλαματιανούς και τους χορηγούς που στηρίζουν το φεστιβάλ, αλλά και τους εργαζόμενους, εθελοντές και φίλους του θεσμού.
Σύμφωνα με τον ίδιο, «το φεστιβάλ φέτος κλείνει τα 25 του χρόνια, είναι επετειακό, είναι μία μεγάλη γιορτή για την πόλη, μία διοργάνωση που, παρόλη την πολύχρονη οικονομική κρίση, έχει διατηρήσει και αυξήσει τη δυναμική της. Είναι ρωμαλέο και έχει διατηρήσει την ποιότητά του».
Μάλιστα, ο δήμαρχος ευχαρίστησε τις διατελέσασες καλλιτεχνικές διευθύντριες του Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, Βίκυ Μαραγκοπούλου και Κατερίνα Κασιούμη, γι’ αυτά που έχουν προσφέρει, καθώς και τη Λίντα Καπετανέα, που από πέρυσι είναι η καλλιτεχνική διευθύντρια και «έχει δώσει ένα νέο αέρα», τονίζοντας ότι είναι κοινώς αποδεκτή και ο ίδιος δεν έχει ακούσει ποτέ αρνητικό σχόλιο γι’ αυτήν.
Ο Π. Νίκας αναφέρθηκε και στο Μέγαρο Χορού Καλαμάτας, που πρόσφατα παρελήφθη ως έργο, εκφράζοντας την ευχή «να λειτουργήσει ως χώρος πολιτισμού για όλη την Πελοπόννησο».
Τέλος, είπε πως το Ανοιχτό Θέατρο Καλαμάτας βρίσκεται σε διαδικασία κατασκευής και θα είναι έτοιμο φέτος το καλοκαίρι.
Λίντα Καπετανέα: «Στόχος ένα Φεστιβάλ ανοιχτό στη διεθνή κοινότητα»
Η καλλιτεχνική διευθύντρια του Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, Λίντα Καπετανέα, ξεκίνησε ευχαριστώντας τους δύο υπουργούς και το δήμαρχο Καλαμάτας για τη βοήθειά τους στην πραγματοποίηση του 25ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας.
Αναφερόμενη στο Φεστιβάλ, είπε ότι φέτος συμπληρώνει 25 χρόνια συνεχούς παρουσίας στα χορευτικά δρώμενα της χώρας. Μέσα σε αυτό το διάστημα κατάφερε να συνδεθεί με την παγκόσμια σκηνή του σύγχρονου χορού και να διεκδικήσει τη δική του ξεχωριστή θέση στην πολιτιστική παραγωγή της χώρας και της Μεσογείου, χάρις στη στήριξη της πόλης και της τοπικής Αρχής.
Επίσης, η κα Καπετανέα δήλωσε ότι αδιαμφισβήτητα όλο αυτό έγινε χάρις στην παρακαταθήκη της Βίκυς Μαραγκοπούλου και στο έργο της Κατερίνας Κασιούμη, στην αφοσίωση και την εντατική δουλειά όσων εργάζονται για τη διοργάνωση, στην προσφορά των εθελοντών, στη σταθερή οικονομική στήριξη χορηγών και κρατικών φορέων και, κυρίως, χάρις στο κοινό, που το κρατά ζωντανό και, φυσικά, στους καλλιτέχνες που μας τιμούν κάθε χρόνο με την παρουσία τους.
Με αφορμή την επέτειο των 25 χρόνων, το θέμα της φετινής διοργάνωσης είναι ο χρόνος και η επίδρασή του στο καλλιτεχνικό έργο και στο ανθρώπινο σώμα.
Με αυτή την αφετηρία, η Λίντα Καπετανέα, όπως είπε, σχεδίασε ένα πρόγραμμα που πραγματεύεται επιμέρους θέματα, όπως ο χρόνος και η σχέση του με τη διαμόρφωση προσωπικής, κοινωνικής, ιστορικής ταυτότητας, ο χρόνος και ο ρόλος του στην αφήγηση ιστοριών, ο χρόνος στο σώμα του χορευτή, η διάρκεια του καλλιτεχνικού έργου και η αντοχή του στο χρόνο, ο χρόνος και η σχέση του με τη μνήμη, ο χρόνος και η σχέση του με καθημερινά ή άλλα τελετουργικά, η επιστροφή στις ρίζες, τα μοιραία και μη αναστρέψιμα γεγονότα, τα αναπάντεχα, απρόβλεπτα και αναπόφευκτα συμβάντα της ζωής.
Μέσα από τις φετινές παραστάσεις και εκδηλώσεις, η κα Καπετανέα ευελπιστεί ότι το κοινό θα έρθει σε επαφή με όλο τον πλούτο, την ποικιλία και την πολυμορφία της σύγχρονης χορευτικής δημιουργίας, θα μυηθεί στο διάλογο που αναπτύσσει ο χορός με τις υπόλοιπες τέχνες και θα γνωρίσει προσωπικότητες που έχουν αφήσει πολύ ισχυρό αποτύπωμα στην τέχνη.
Βασικός στόχος της Λίντας Καπετανέα παραμένει και φέτος η δημιουργία ενός φεστιβάλ ανοιχτού στη διεθνή κοινότητα, σε όλες τις ηλικίες, στις τέχνες και στις συνεργασίες με άλλους φορείς, αλλά και ένα φεστιβάλ αφιερωμένο στην εκπαίδευση και την έρευνα, υποστηρικτικό και δοτικό στους δημιουργούς, ικανό να εμπνεύσει το κοινό σε ηθικό και φιλοσοφικό επίπεδο. Επίσης, σταθερή επιδίωξή της είναι το φεστιβάλ να μην αντιμετωπίζεται ως μια σειρά από μεμονωμένες παραστάσεις, αλλά ως μια ενιαία παράσταση-εκδήλωση, μια μεγάλη γιορτή, με αρχή, μέση και τέλος, για κάθε κάτοικο και επισκέπτη της Καλαμάτας.
Κλείνοντας θέλησε να ευχαριστήσει ιδιαιτέρως το Ίδρυμα Καπετάν Βασίλη και Κάρμεν Κωσταντακόπουλου για τη στήριξη και τη συνεργασία με το Φεστιβάλ, την Πρεσβεία του Καναδά στην Ελλάδα, το Βρετανικό Συμβούλιο και το Γαλλικό Ινστιτούτο για την υποστήριξη των καναδικών, βρετανικών και γαλλικών παραγωγών του Φεστιβάλ.
Το πρόγραμμα με μια γρήγορη ματιά
1) Παραστάσεις στο Μέγαρο Χορού.
2) Υπαίθριες παραστάσεις χορού στην κεντρική πλατεία της πόλης και καθημερινή βιντεοσκοπημένη προβολή όλων των υπαίθριων παραστάσεων την επόμενη μέρα στην Costa Navarino, καθώς και μία υπαίθρια παράσταση στην Costa Navarino την τελευταία μέρα του φεστιβάλ.
3) Μουσική βραδιά στο προαύλιο του Μεγάρου Χορού με ελεύθερη είσοδο, σε συνδιοργάνωση με το φεστιβάλ «Διεθνείς Μουσικές Ημέρες Καλαμάτας», που διοργανώνει το Δημοτικό Ωδείο Καλαμάτας.
4) Έκθεση φωτογραφίας στο φουαγιέ του Μεγάρου Χορού.
5) Προβολές ταινιών στο προαύλιο και στο Στούντιο του Μεγάρου Χορού και μία ανοιχτή για το κοινό συζήτηση με φιλοξενούμενο σκηνοθέτη.
6) Επαγγελματικά σεμινάρια χορού και θεάτρου, μία διάλεξη ανοιχτή στο κοινό, ένα εργαστήρι για παιδιά, ένα για ΑμεΑ και ένα για ηλικίες άνω των 50 ετών.
Οι ξένοι δημιουργοί που δίνουν φέτος το καλοκαίρι ραντεβού στην Καλαμάτα προέρχονται από Γαλλία, Ηνωμένο Βασίλειο, Βέλγιο, Ισπανία, Φιλιππίνες, Γερμανία, Ιαπωνία, Μεξικό, Ουγγαρία, Σλοβακία και Ιταλία, ενώ φιλοξενούνται και τρεις εξαιρετικές ελληνικές ομάδες.
Οι περισσότεροι ξένοι καλλιτέχνες εμφανίζονται για πρώτη φορά στην Ελλάδα.
Ως προς το πρόγραμμα του Μεγάρου Χορού και της πλατείας θα δούμε συνολικά 23 παραγωγές.
Από αυτές, δύο ελληνικές παραγωγές πραγματοποιούνται σε συνεργασία με τη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση και με το Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου.
Τα μεγάλα ονόματα του 25ου Φεστιβάλ δεν είναι άλλα από το σπουδαίο Ούγγρο σκηνοθέτη του κινηματογράφου Μπέλα Ταρ, που θα μιλήσει για τη σχέση του με τον κινηματογράφο, τη ζωή και το χρόνο και, βέβαια, τον Άκραμ Καν, που θα παρουσιάσει στη λήξη της διοργάνωσης το “Until the Lions”, μια παραγωγή που αντλεί την έμπνευσή της από την Μαχαμπαράτα.
ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
Ένας από τους βασικούς στόχους του Φεστιβάλ είναι η διοργάνωση σεμιναρίων χορού για επαγγελματίες αλλά και για όλους όσοι αγαπούν τον χορό, συμπεριλαμβάνοντας όλες τις ηλικίες και τις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες.
Το εκπαιδευτικό πρόγραμμα του φετινού Φεστιβάλ θα ξεκινήσει όπως και πέρσι, μία εβδομάδα νωρίτερα, με ένα εργαστήρι για παιδιά. Η παράσταση που θα δημιουργήσουν τα παιδιά θα λειτουργήσει ως καλωσόρισμα του καλλιτεχνικού προγράμματος. Επίσης, φέτος διοργανώνονται για πρώτη φορά εργαστήρι κίνησης για ενήλικες και για τρίτη συνεχή χρονιά σεμινάριο για ΑμεΑ, η παράσταση των οποίων θα κλείσει το εκπαιδευτικό πρόγραμμα του φετινού Φεστιβάλ.
Στο πλαίσιο των τεσσάρων φετινών επαγγελματικών σεμιναρίων, το Φεστιβάλ επιδιώκει σταθερά να δημιουργήσει μια ολοκληρωμένη εμπειρία για τους συμμετέχοντες, ένα ενδεκαήμερο «σχολείο» με εντατική καθημερινή εξάσκηση, όπου μαθήματα και παρακολούθηση παραστάσεων αποτελούν μια ενιαία εκπαιδευτική διαδικασία. Με άξονα το φετινό θέμα του Χρόνου και με την καθοδήγηση δασκάλων, που άλλοι διδάσκουν για πρώτη φορά στην Ελλάδα και άλλοι για πρώτη φορά στην Καλαμάτα, οι συμμετέχοντες θα εργαστούν πάνω στην ιδέα της ισχυροποίησης των ερμηνευτικών τους μέσων, της λειτουργίας του ενστίκτου τους και της δημιουργίας έντονης σκηνικής παρουσίας στο πλαίσιο της συμπύκνωσης του χρόνου επί σκηνής.
Επίσης θα παρακολουθήσουν δίωρη διάλεξη με τίτλο Τhe Αgeing Βody, κατά την οποία ο Jozef Fruček, προσκεκλημένος καθηγητής, θα μιλήσει για τον ρόλο του ρυθμού και του συντονισμού στους βιολογικούς κύκλους του σώματος και την σημασία της συνειδητής και ανορθόδοξης εξάσκησης για τη μακροχρόνια διατήρηση της νεανικότητας του ανθρώπινου σώματος.
Πέρσι η Λίντα Καπετανέα έθεσε ως στόχο τη συμμετοχή της τοπικής κοινωνίας και την επέκταση του Φεστιβάλ σε όλη τη διάρκεια του έτους, δίνοντας έμφαση στην εκπαίδευση των παιδιών, ώστε το δεκαήμερο του καλοκαιριού να αποτελεί την κορύφωση της εντατικής προετοιμασίας του χειμώνα. Προς την κατεύθυνση αυτή, την περίοδο 2018-2019 εγκαινιάστηκε το εκπαιδευτικό πρόγραμμα για μαθητές Keep Dancing.
ΜΕΓΑΡΟ ΧΟΡΟΥ – ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΛΑΤΕΙΑ
Το πρόγραμμα του Μεγάρου Χορού και της Κεντρικής Πλατείας περιλαμβάνει συνολικά 23 παραγωγές. Όσον αφορά στις παραστάσεις της Κεντρικής Σκηνής του Μεγάρου Χορού, μία από τις βασικές επιδιώξεις και φέτος, όπως και πέρσι, είναι η φιλοξενία όλο και περισσότερων παραστάσεων για όλη την οικογένεια.
Στο Μέγαρο Χορού θα φιλοξενηθούν έντεκα συνολικά παραστάσεις. Οι οκτώ είναι από ομάδες του εξωτερικού –εκ των οποίων οι πέντε πρωτοεμφανίζονται στην Ελλάδα– και οι τρεις ελληνικές: η παράσταση του Άρη Παπαδόπουλου και της Μάρθας Πασακοπούλου Lucy. tutorial for a ritual, μια παραγωγή του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, η παράσταση Μάστερ και Μαργαρίτα της ομάδας κι όμΩς κινείται και η παράσταση BSTRD της Κατερίνας Ανδρέου, μια παραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση.
Μετά την επιτυχία του περσινού εγχειρήματος για μεγαλύτερο άνοιγμα στην πόλη και το χορό για όλους τους κατοίκους και επισκέπτες στο δημόσιο χώρο, συνεχίζεται η διοργάνωση υπαίθριων παραστάσεων στην κεντρική και πιο πολυσύχναστη πλατεία της Καλαμάτας, στην Πλατεία Βασιλέως Γεωργίου.
Το καθιερωμένο πλέον ραντεβού καθ’ όλη τη διάρκεια του Φεστιβάλ είναι φέτος πιο βραδινό, κάθε μέρα στις 21:00 από το Σάββατο 20 Ιουλίου έως το Σάββατο 27 Ιουλίου, και περιλαμβάνει δώδεκα παραστάσεις (κάποιες μέρες φιλοξενούνται δύο παραστάσεις), όλες φυσικά με ελεύθερη είσοδο. Αξίζει να αναφερθεί πως η παράσταση της ομάδας Les Vikings Cie, εκτός από την Πλατεία, θα επαναληφθεί στις 28 Ιουλίου στην Costa Navarino, στο πλαίσιο συνεργασίας του Φεστιβάλ με φορείς της Μεσσηνίας, με στόχο την ανάδειξη της πολιτιστικής κληρονομιάς και της σύγχρονης πολιτιστικής δημιουργίας της περιοχής.
Ο Χρόνος αποτυπώνεται και στην αισθητική της καμπάνιας του 25ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας (25KDF), που υπογράφει και φέτος ο graphic designer Mike Rafail. Στιγμές του χρόνου άγνωστες και σκοτεινές διαπλέκονται με στιγμές πιο λαμπερές και φωτεινές, μέσα από την παλέτα του μελανού, του γκρι και του χρυσού χρώματος. Τα γραφικά ακολουθούν την πορεία της κίνησης του χορευτή στον χρόνο και αποτυπώνουν την ένταση ξεχωριστών στιγμών, που σηματοδοτούν αλλαγές και ρίσκα. Με αυτό τον τρόπο γίνεται η σύνδεση με την κεντρική ιδέα του φετινού Φεστιβάλ.
ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΧΟΡΟΥ
Joy Alpuerto Ritter
Babae
Η Joy Alpuerto Ritter [Τζόι Αλπουέρτο Ρίτερ] εμφανίζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα με το έργο της Babae, μία σόλο παράσταση εμπνευσμένη από τον Χορό των Μαγισσών (Witch Dance) της Mary Wigman. Το Babae, που σημαίνει «γυναίκα» στα Tagalog (γλώσσα των Φιλιππίνων), πρωτοπαρουσιάστηκε στο Witch Dance Project (Sophiensaele, Βερολίνο) το 2016.
Μεγαλωμένη στη Γερμανία, με σπουδές στον κλασικό χορό, η Alpuerto Ritter εξετάζει τα λεξιλόγια που έχουμε κληρονομήσει, επαναπροσδιορίζοντας τη σημασία της επίκλησης της δύναμης και των μυστικιστικών πρακτικών της γυναίκας ως μάγισσας. Με αφετηρία το κινησιολογικό υλικό της Mary Wigman, η Alpuerto Ritter δημιουργεί τον δικό της χαρακτήρα μάγισσας, συνδυάζοντας τις ρίζες της στους παραδοσιακούς χορούς των Φιλιππίνων με την εκπαίδευση στον κλασικό και σύγχρονο χορό και το λεξιλόγιο του hip hop και της voguing.
Κατά τη διάρκεια της παράστασης, η Alpuerto Ritter παρουσιάζει στο κοινό μια αρχαία και οικεία τελετουργία, μια διαδικασία που φαίνεται να είναι γνωστή μόνο σε εκείνη. Εκθέτει τον εαυτό της σε καταστάσεις μετασχηματισμού και έκστασης, ενώ ταυτόχρονα εκπέμπει δύναμη μέσω της θηλυκότητας. Το ταξίδι της είναι ένας θρίαμβος της ζωής, της πνευματικής συνείδησης και της σοφίας. Στον χαρακτήρα της μάγισσάς της, η Alpuerto Ritter ενσωματώνει τις ιστορικές θυσίες των γυναικών και την απόλυτη ελευθερία.
Το Babae εκφράζει την αλληλεπίδραση της γυναίκας με τις ζωώδεις και αισθησιακές ιδιότητες της τελετουργίας και της δύναμης.
Παρασκευή 19 Ιουλίου & Σάββατο 20 Ιουλίου, 19:30, Στούντιο Μεγάρου Χορού Καλαμάτας
CCN de La Rochelle / Cie Accrorap – Kader Attou
The Roots
Tα τελευταία είκοσι χρόνια, ο Kader Attou [Καντέρ Αττού], προσεγγίζει τον χορό μέσα από την ανάλυση και ανάμειξη διαφορετικών χορευτικών ειδών, όπως το hip hop, το ινδικό kathak και ο σύγχρονος χορός. Για τον Attou, το κλειδί σ’ αυτήν τη διαδικασία είναι η διασύνδεση και ο διάλογος πέρα από τη διαφορά και διαμέσου αυτής. Στόχος του είναι να αναδείξει αυτό που εκφράζεται σε σωματικό επίπεδο, σε αντιδιαστολή με το συναισθηματικό —πώς το συναίσθημα δηλαδή, μπορεί να γεννηθεί μέσα από τη δεξιοτεχνική χρήση μιας συγκεκριμένης τεχνικής, μιας μηχανικής χειρονομίας, μιας απλής νύξης. Η επιδίωξη αυτή αποτελεί τον πυρήνα του The Roots.
Το The Roots είναι πάνω απ’ όλα μια ανθρώπινη περιπέτεια, ένα ταξίδι που ερμηνεύουν έντεκα εξαιρετικοί χορευτές hip hop. Κατά τη διάρκεια της παράστασης, το έργο μεταμορφώνεται, ανοίγοντας νέους ορίζοντες και μεταφέροντας τον θεατή αλλού. Το σκηνικό είναι καθημερινό: ένα τραπέζι, ένας δίσκος βινυλίου σε ένα πικάπ, αναμνήσεις από την παιδική ηλικία. Η μουσική παίζει σημαντικό ρόλο, ξεσηκώνοντας και καλώντας τους χορευτές να ενωθούν. Στο The Roots κάθε χορευτής εξερευνά τα δυνατά σημεία του, το δικό του μονοπάτι. Σμιλεμένο με τα χρόνια, το μοναδικό στυλ κάθε χορευτή γίνεται σημείο εκκίνησης ενός ταξιδιού από τις ρίζες του προς τη σωματική μνήμη. Το The Roots αναδεικνύει τα οφέλη αυτής της αναζήτησης, όπου η γενναιοδωρία του χορού ανοίγει τον δρόμο προς νέες κατευθύνσεις.
Παρασκευή 19 Ιουλίου & Σάββατο 20 Ιουλίου, 22:00, Κεντρική Σκηνή Μεγάρου Χορού Καλαμάτας
Josef Nadj
Mnémosyne
Η Mnémosyne (Μνημοσύνη) εκφράζει τη μνήμη ενός κόσμου: του κόσμου του χορογράφου και εικαστικού καλλιτέχνη Josef Nadj [Γιόζεφ Νατζ]. Τριάντα χρόνια μετά την πρώτη του παράσταση, ο Nadj δημιουργεί ένα έργο σφαιρικό, φωτογραφικό εγχείρημα και ερμηνευτικό δρώμενο μαζί. Επιστρέφοντας σε μια τέχνη που ο Nadj καλλιέργησε παράλληλα με το κύριο έργο του, τη φωτογραφία, ο καλλιτέχνης ανασκάπτει τη μνήμη του για να διευρύνει για άλλη μια φορά τον δημιουργικό του ορίζοντα.
Για τη Mnémosyne ο Nadj σχεδίασε μια μεγάλη φωτογραφική έκθεση και ένα μαύρο κουτί. Μέσα στο κουτί, στην οικειότητα αυτής της camera obscura, ο Nadj σκηνοθετεί τον εαυτό του, υποδύεται, χορεύει, ερμηνεύει, σε μια σύντομη παράσταση σπάνιας πυκνότητας, όπου κάθε κίνηση, κάθε δράση, κάθε δευτερόλεπτο είναι μια ηχώ του προσωπικού και καλλιτεχνικού ταξιδιού του. Το κουτί πλαισιώνεται από την έκθεση φωτογραφίας.
Κάθε φωτογραφία διηγείται μια ιστορία, περιέχει μια ξεχωριστή μνήμη, γνωστή μόνο στον καλλιτέχνη. Αντικείμενα υπαινικτικά, που ο καλλιτέχνης βρήκε τυχαία και κράτησε, έργα τέχνης που τον εμπνέουν αλλά και κάθε είδους αναμνηστικά, παραπέμπουν σε διαδικασίες που εκτείνονται στον χρόνο, από την αναζήτηση των μορφών ως τη σύνθεση των εικόνων και από την επιλογή της τεχνικής ως την πραγματική στιγμή της λήψης.
Προσωπικός φόρος τιμής στο The Atlas, το ανολοκλήρωτο έργο του Γερμανού ιστορικού τέχνης Aby Warburg, η Mnémosyne είναι τελικά ένα συνολικό έργο τέχνης —εγκατάσταση, ερμηνευτικό δρώμενο και έκθεση ταυτόχρονα— από το οποίο κάθε θεατής κρατά μια τελική εικόνα, μια εντύπωση που θέτει σε αμφισβήτηση την όραση και τη μνήμη του.
Η έκθεση φωτογραφίας θα λειτουργεί παράλληλα με τις παραστάσεις αλλά και ως ξεχωριστή εικαστική εγκατάσταση στο φουαγιέ του Μεγάρου Χορού Καλαμάτας.
ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ: Σάββατο 20 Ιουλίου, 12:00 & 14:00 & 19:00 & 24:00, Κυριακή 21 Ιουλίου, 12:00 & 14:00 & 19:00 & 24:00 & Δευτέρα 22 Ιουλίου, 12:00 & 14:00 & 19:00 & 21:00, Παρασκήνια Κεντρικής Σκηνής Μεγάρου Χορού Καλαμάτας,
ΕΚΘΕΣΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ: 19→23 Ιουλίου, Φουαγιέ Μεγάρου Χορού Καλαμάτας, εγκαίνια 19 Ιουλίου, 21:00
arisandmartha | Άρης Παπαδόπουλος & Μάρθα Πασακοπούλου
Lucy. tutorial for a ritual
Το χορογραφικό δίδυμο arisandmartha (Άρης Παπαδόπουλος και Μάρθα Πασακοπούλου), έχοντας παρουσιάσει το πρώτο του έργο στην πλατφόρμα χορού Aerowaves 2018, υλοποιεί αυτή τη φορά την ιδέα ενός σύγχρονου, επινοημένου τελετουργικού και μας τοποθετεί σε έναν κόσμο μεταιχμιακό, όπου τα πάντα αποκτούν σημασία γιατί απλώς βρίσκονται εκεί. Το έργο Lucy. tutorial for a ritual δανείζεται τον τίτλο του από τον αμφιλεγόμενο, διάσημο σκελετό αυστραλοπίθηκου που ανακαλύφθηκε στην Αιθιοπία το 1974.
Πρόκειται, στην ουσία, για μια «τελετουργική απόπειρα» σύνδεσης ετερόκλητων μεταξύ τους στοιχείων, ένα πείραμα για τα ασαφή χρονικά και χωρικά όρια του περάσματος από το ατομικό στο συλλογικό. Παίζοντας με τα στοιχεία της έκστασης αλλά και της συνειδητής παρατήρησης, της φαντασίας αλλά και της αναπόδραστης πραγματικότητας, της λησμονημένης ανάγκης για πίστη και της θεοποίησης του ψέματος, με τον «άνθρωπο-ζώο» και το «ανθρώπινο ζώο», το έργο μας προτείνει να διευρύνουμε το αντιληπτικό μας πεδίο και να αναθεωρήσουμε τρόπους και τόπους τελετουργικών πρακτικών που διασώζονται μέσα στην καθημερινότητά μας. «Μήπως από το ψεύτικο φτάνουμε σε κάτι αληθινό;» αναρωτιούνται οι δημιουργοί.
Το έργο πραγματοποιείται με την οικονομική υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού (2018-19) και του FLUXUM Foundation (Γενεύη). Είναι συμπαραγωγή του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου 2019 και χαίρει της ευγενικής υποστήριξης των Κέντρου Έρευνας Χορού Ι & Ρ Ντάνκαν (Αθήνα), Garage Performing Arts Center (Κέρκυρα), KLAP Maison pour la danse (Μασσαλία) και Flux Laboratory (Γενεύη).
Κυριακή 21 Ιουλίου, 19:30, Στούντιο Μεγάρου Χορού Καλαμάτας
*
kabinet k / Joke Laureyns & Kwint Manshoven
Invisible
Ένας άνθρωπος κάνει ερωτήσεις, ανήσυχος, γεμάτος λαχτάρα. Ο κόσμος παραμένει σιωπηλός, αδιάφορος, αφόρητος. Αλλά υπάρχει και η ζωή που υπερισχύει, ξανά και ξανά, με κάθε τρόπο.
Η ομάδα kabinet k [Κάμπινετ Κα] παρουσιάζει έργο της για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Το Invisible, με επτά χορευτές από διαφορετικές ηλικίες, διερωτάται τί συμβαίνει όταν οι άνθρωποι χάσουν τα σημεία αναφοράς τους. Είναι μια παράσταση για την κάθαρση, την ελπίδα, την παρηγοριά. Για το πώς ακροβατούμε πάνω σ’ ένα τεντωμένο σχοινί, ανάμεσα στα πάντα και στο τίποτα. Για το πώς σφυρίζουμε στο σκοτάδι.
Κυριακή 21 Ιουλίου, 22:00, Κεντρική Σκηνή Μεγάρου Χορού Καλαμάτας
κι όμΩς κινείται
Μάστερ και Μαργαρίτα
Μια σουρεαλιστική μυθοπλασία όπου ο ίδιος ο Διάβολος, τιμωρός και κουρασμένος, με τη συνοδεία του, κάνει την εμφάνισή του για να γιατρέψει την έλλειψη πίστης, να ισορροπήσει εκ νέου το λογικό με το παράλογο, το εφικτό με το αδύνατο και εν τέλει να περιγελάσει την εμπιστοσύνη του ανθρώπινου είδους σε αυτό που αυθαίρετα νομοθετεί ως πραγματικότητα. Μια οικοδομική σκαλωσιά, με ανθρώπους γαντζωμένους στον όγκο της, αποδομείται. Μια παράσταση αφιερωμένη στο κίνημα των κονστρουκτιβιστών, που αρνήθηκε τόσο πεισματικά τον ρομαντισμό και τελικά τον αποθέωσε εκ νέου.
Αποσπάσματα από το Ρεαλιστικό Μανιφέστο των κονστρουκτιβιστών:
«Μέσα στον ανεμοστρόβιλο των εργάσιμων ημερών μας, πέρα από τις στάχτες και τα ερείπια του παρελθόντος και τα κάγκελα του μέλλοντος μπροστά σας, διακηρύσσουμε ότι η πιο μεγάλη ομορφιά είναι η πραγματική ύπαρξη.
Η ζωή δε γνωρίζει ούτε καλό, ούτε κακό, ούτε τη δικαιοσύνη ως μέτρο ηθικότητας. Η ανάγκη είναι η μεγαλύτερη και η πιο σωστή από όλες τις ηθικότητες.
Η ζωή δε γνωρίζει ορθολογιστικές αφηρημένες αλήθειες ως μέτρο γνώσης: το γεγονός είναι η μεγαλύτερη και η πιο σίγουρη από όλες τις αλήθειες.
Χώρος και χρόνος ξαναγεννήθηκαν σήμερα για εμάς.»
(Μόσχα, τρία χρόνια μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση)
Τρίτη 23 Ιουλίου, 19:30, Στούντιο Μεγάρου Χορού Καλαμάτας
Le Galactik Ensemble
Optraken
Η ομάδα Le Galactik Ensemble [Λε Γκαλακτίκ Ανσάμπλ] εμφανίζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Δεν είναι απλώς τα ακροβατικά τσίρκου που εμπνέουν τους χορευτές όσο το γεγονός ότι θέλουν να διερευνήσουν τη σχέση των ανθρώπων με τις δυσκολίες που θέτει το εχθρικό περιβάλλον τους. Το έργο τους πηγάζει από την επιθυμία τους να «σκηνοθετήσουν» πολύ απλές ενέργειες με τρόπο που να προκαλεί το ανθρώπινο σώμα. Το να στέκεται κανείς, να μιλά, να κινείται ελεύθερα, να αντιστέκεται και να προσαρμόζεται σε μια εξωτερική φυσική δύναμη, όλα τα παραπάνω βρίσκονται στον πυρήνα πολλών υπαρξιακών ερωτημάτων.
Οι Le Galactik Ensemble έχουν αναπτύξει αυτό που αποκαλούν «ακροβατικά κατάστασης», τα οποία διερευνούν την άμεση, συγκεκριμένη σχέση του ανθρώπου με ένα ασταθές περιβάλλον και την ικανότητά του να προσαρμόζεται σε αυτό. Παρουσιάζουν έτσι άτομα ή ομάδες ανθρώπων που αντιμετωπίζουν απρόβλεπτες και επικίνδυνες καταστάσεις.
Οι Le Galactik Ensemble δημιουργούν έργα στα οποία η κίνηση δεν εμφανίζεται ως καλοδουλεμένη δεξιότητα αλλά ως ανάγκη, ως παρόρμηση. Στη σκηνή αναζητούν την ποιοτική κίνηση που μπορεί να διεισδύσει στον πραγματικό κόσμο, να αναμετρηθεί μαζί του και να προκαλέσει το κοινό.
Τρίτη 23 Ioυλίου, 22:00 & Τετάρτη 24 Ιουλίου, 19:30, Κεντρική Σκηνή Μεγάρου Χορού Καλαμάτας
Lali Ayguadé Company
iU an Mi
«Παραμορφωμένοι. Εξαπατημένοι. Ζούμε σε έναν άψογα φανταστικό κόσμο. Και αυτό μας επιτρέπει να συνεχίσουμε τη δυστυχία μας, κατευθυνόμενοι προς τον θάνατο».
Η ομάδα της Lali Ayguadé [Λάλι Αϊγουαδέ] εμφανίζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα με το έργο iU an Mi. Με το πρόσχημα μιας κηδείας, το iU an Mi αποκαλύπτει τί κάνουν οι άνθρωποι όταν έρχονται αντιμέτωποι με μη αναστρέψιμα γεγονότα, με αναπόφευκτες ενέργειες, τις οποίες αδυνατούν να χειριστούν. Μιλά για συναισθήματα που η σύμβαση έχει εξωραΐσει, για την οικειότητα που εκτίθεται στους άλλους με βίαιο τρόπο. Για το πώς βλέπουμε τους άλλους και πώς βλέπουν οι άλλοι εμάς. Για το ιδιωτικό και το κοινωνικό, το προσωπικό και το δημόσιο.
Είμαστε όλοι ίσοι. Ζούμε τις ίδιες καταστάσεις, χρειαζόμαστε τα ίδια πράγματα. Ωστόσο, εξακολουθούμε να πιστεύουμε ότι είμαστε διαφορετικοί, να προφασιζόμαστε ότι είμαστε ιδιαίτεροι, μοναδικοί. Όλοι πιστεύουμε ότι η μοίρα επιφυλάσσει κάτι διαφορετικό για εμάς. «Θα μπορούσε να συμβεί σε οποιονδήποτε, όχι όμως σε μένα.» Έχουμε συναίσθηση της πραγματικότητας, μας έλκει όμως όλους η φαντασίωση. Παρασυρόμαστε από τη φαντασία μας και είναι αυτό ουσιαστικά που μας καθοδηγεί στη ζωή.
Νιώθουμε την ανάγκη να δίνουμε ένα όνομα σε ό,τι δε γνωρίζουμε, σε ό,τι δεν μπορούμε να εξηγήσουμε, ακόμη κι αν αυτό το όνομα είναι μια έννοια που επίσης δεν μπορούμε να ορίσουμε, όπως ο Θεός, το Ασυνείδητο, το Πεπρωμένο, η Ψυχή, το Πνεύμα, η μετά θάνατον ζωή. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος μας να αισθανθούμε ήρεμοι και ασφαλείς. Αλλά τι είναι πραγματικό και τι φανταστικό; Ποια είναι η Aλήθεια; Ίσως αυτό να είναι το πρόβλημα.
Πέμπτη 25 Ιουλίου & Παρασκευή 26 Ιουλίου, 19:30, Στούντιο Μεγάρου Χορού Καλαμάτας
*
Κατερίνα Ανδρέου
BSTRD
Χρησιμοποιώντας τον ευρηματικό τίτλο BSTRD, μια σύντμηση της λέξης «bastard» (νόθος), η Κατερίνα Ανδρέου καταθέτει ένα σόλο για τη «γνήσια νοθεία». Εμπνευσμένη από τη χορευτική και μουσική κοινότητα και σκηνή της house, ιδιώματος της δεκαετίας του ΄80 που στηρίζεται στη φιγούρα του DJ και στη ζωντανή μείξη, χωρίς να νοιάζεται για τα εύσημα της πρωτότυπης σύνθεσης, η Κατερίνα Ανδρέου χορεύει το δικό της μανιφέστο, μέσα σε μια σχεδόν μάταιη προσπάθεια να αποφύγει οποιαδήποτε εύκολη διχοτομήση ανάμεσα στο «τι είναι» ή «τι δεν είναι». Πώς όμως παραμένει κάποιος ελεύθερος, ανώνυμος, χωρίς να καταλήγει απαραίτητα μόνος;
Αυτό το παράδοξο πραγματεύεται το BSTRD, με τα υπόκωφα μπάσα ενός δίσκου βινυλίου ως μοναδικό σκηνικό, μετέωρο πάνω σ’ ένα τεντωμένο σκοινί, ανάμεσα στην ανάγκη για αποφυγή της σύμβασης και στην επιθυμία για ένταξη σε ένα σύνολο, ανάμεσα στη διαφορετικότητα και τη συνοχή, την ανωνυμία και την ταύτιση, τη νοθεία και τη γνησιότητα.
Σάββατο 27 Ιουλίου, 19:30, Στούντιο Μεγάρου Χορού Καλαμάτας
Akram Khan Company
Until the Lions
Τι καθορίζει το φύλο; Τι μας κάνει άνδρες ή γυναίκες; Είναι το σώμα; Είναι βαθύτερες παρορμήσεις που καθοδηγούν την επιθυμία ή την έκφραση; Ή μήπως είναι μια ταυτότητα που μας αποδίδει η κοινωνία; Πόσο μόνιμες και αμετάβλητες παραμένουν αυτές οι ετικέτες; Και τι ρόλο παίζει σε όλα αυτά ο Χρόνος;
Έχοντας επίγνωση της δράσης του χρόνου πάνω στο σώμα, της μετάβασης από τη δύναμη στην αντοχή, ο Akram Khan [Άκραμ Καν] καταπιάνεται με τα παραπάνω ερωτήματα μέσα από το πρίσμα του έπους Μαχαμπχαράτα.
Το Until the Lions εμπνέεται από ένα συναρπαστικό γυναικείο χαρακτήρα του Μαχαμπχαράτα, την πριγκίπισσα Άμπα, την οποία απαγάγει την ημέρα του γάμου της, προσφέρει ως νύφη στον αδελφό του και τελικά απελευθερώνει ο Μπίσμα. Η Άμπα βλέπει τη ζωή της να καταστρέφεται, καθώς την απορρίπτουν η οικογένειά της, ο μνηστήρας της, αργότερα ο απαγωγέας της και ολόκληρη η κοινωνία. Η Άμπα επικαλείται τότε τους θεούς, αμφισβητεί τα όρια του γυναικείου και του ανδρικού φύλου και προκαλεί τον Χρόνο.
Το Until the Lions εξετάζει τι συμβαίνει όταν οι κοινωνικές επιταγές για κάθε φύλο οδηγούν σε αδιέξοδο αντί να προστατεύουν. Τι κάνει μια γυναίκα όταν χάνει την κυριότητα του σώματός της; Μέχρι πού μπορεί να φτάσει προκειμένου να ανακτήσει τον έλεγχο της ζωής της και να δικαιωθεί; Όταν η αναζήτηση της δικαιοσύνης μετατρέπεται σε εκδίκηση, ποιο είναι το τίμημα που πληρώνει το σώμα; Και ποιο το τίμημα που πληρώνει η ανθρωπότητα;
Σάββατο 27 Ιουλίου & Κυριακή 28 Ιουλίου, 22:00, Κεντρική Σκηνή Μεγάρου Χορού Καλαμάτας
*
Cie Le Neil – Link Berthomieux
Vendetta
Ο Link Berthomieux [Λινκ Μπερτομιέ] παρουσιάζει έργο του για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Θέμα του, ο άνδρας στην αμείλικτη ηχώ των πληγών του.
«Μπορεί να πιστεύει ότι είναι ο ίδιος, μέσα απ’ όλες τις γνωστικές προδιαθέσεις του. Ξέρετε, ο άνδρας ξέρει ν’ αγαπά, τ’ ορκίζομαι. Ξέρει, επίσης, να επιβιώνει με την ίδια δύναμη. Στο τέλος απλά κάνει το καλύτερο που μπορεί. Παραμένει ο ίδιος που ήταν στην αρχή, δεν το βλέπετε; Το ίδιο παιδί, δεν έχει αλλάξει. Αυτό που δεν ξέρετε είναι ότι αντίθετα με το παιδί, ο άνδρας νιώθει φόβο μέσα στον κόσμο της τρωτότητάς του. Αυτός είναι ο δρόμος μου, ως άνδρας.»
Κυριακή 28 Ιουλίου, 19:30, Στούντιο Μεγάρου Χορού Καλαμάτας
*
Από το Σάββατο 20 Ιουλίου έως το Σάββατο 27 Ιουλίου, δώδεκα παραστάσεις χορού παρουσιάζονται σε σταθερό βραδινό ραντεβού, κάθε μέρα στις 21:00, στην Κεντρική Πλατεία της Καλαμάτας. Όλες οι παραστάσεις είναι με ελεύθερη είσοδο.
Σάββατο 20 Ιουλίου
TrashDollys / Cape Alley
Τέσσερις χαρακτήρες βρίσκουν καταφύγιο σε ένα ξεχασμένο σοκάκι, το Cape Alley. Κάθε βράδυ το Cape Alley μεταμορφώνεται σε σκληρό βαριετέ, φωτισμένο από έναν ανεμοστρόβιλο ανθρώπινων μελών, ρυθμικών τελετουργικών και αστείας λογομαχίας. Η ομάδα TrashDollys [Τρας Ντόλιζ] παρουσιάζει έργο της για πρώτη φορά στην Ελλάδα.
Κυριακή 21 Ιουλίου
Andi Xhuma / Tipping point
Το Tipping point του Andi Xhuma [Άντι Τζούμα] πραγματεύεται τη σχέση της μουσικής και του ρυθμού με τον χορευτή που κινείται εμπνεόμενος από τις δύο αυτές δυνάμεις. Παράλληλα με κάθε μουσικό θέμα αναπτύσσεται και μια κινητική μεταφορά, η οποία επιχειρεί να εκφράσει τους συνειρμούς, τις αυξομειώσεις της ταχύτητας και του μεγέθους της κίνησης, τις δυναμικές και την ιστορία, που μπορεί να προκύψει μέσα από την εκτέλεσή της. Καθώς δοκιμάζονται τα όρια στα οποία φτάνει ή τα οποία ξεπερνά μια ιδέα πριν μεταμορφωθεί ή εξελιχθεί, μια ιστορία εκτυλίσσεται μέσα από κινητικές προκλήσεις που δημιουργούνται από τον ίδιο τον ερμηνευτή με σκοπό την αναζήτηση λύσεων, προσαρμογών και συμβιβασμών.
Δευτέρα 22 Ιουλίου
Ιουλία Ζαχαράκη / wethericecream weatheriscream
Σκουπίζω τον αέρα, / πιάνω ένα κουνούπι, / φυσάω μια πεταλούδα, / ένα πούπουλο πέφτει, / κολλημένο στα χέρια, / ο νους αναρωτιέται, / το σώμα υπνοβατεί, / σαν οργισμένη φάλαινα, / καταραμένα κουνούπια, / βρικόλακες εν ζωή, / χάνουν την όραση, / στα όνειρά τους, / υπό την επήρεια μέθης, / μεταμορφώνονται.
Τρίτη 23 Ιουλίου
Joy Alpuerto Ritter & Lukas Steltner / Shall we…?!
Με κοινές ρίζες στα διάφορα στυλ χορού των δρόμων των μεγαλουπόλεων (Urban Dance), η Joy Alpuerto Ritter [Τζόι Αλπουέρτο Ρίτερ] και ο Lukas Steltner [Λούκας Στέλτνερ] δημιουργούν χορογραφίες αντλώντας έμπνευση από τη δυναμική κίνηση του σύγχρονου χορού και του breakdancing καθώς και από την ένταση και άλλες συναισθηματικές καταστάσεις.
Anna Calsina Forrellad & Quentin Manfroy / An invitation to…
«Στο κατώφλι της ιστορίας, πριν από την επινόηση της γραφής, θα είχαμε επινοήσει τα όνειρα. Ο άνθρωπος θα είχε ξεκινήσει, σε κάποια μέρη, να διαχειρίζεται εικόνες. Να διαχειρίζεται τα κατάλοιπα του ορατού και να αντιστρέφει την αναλογία του φωτός.» [Jean-Louis Schefer, από το ντοκυμαντέρ Le Labyrinthe – Le Temps, la Mémoire, les Images του Philippe Grandieux (1989)]
Τετάρτη 24 Ιουλίου
Lali Ayguadé Company / Entre dos
Ένα αντικείμενο δημιουργείται και μετά από λίγο αλλοιώνεται. Ένας άνθρωπος γεννιέται με εύκαμπτο σώμα και στη συνέχεια γερνάει μέχρι που χάνει την ικανότητα να κινείται. Ένα γλυπτό είναι επίσης ένα ανθρώπινο σώμα. Ένα σώμα με συναισθήματα και κινήσεις.
Το 2015 η Lali Ayguadé [Λάλι Αϊγουαδέ] προσκλήθηκε από το Ίδρυμα Joan Miró της Βαρκελώνης να χορογραφήσει τη δική της ερμηνεία της έκθεσης Miró i l’objecte. Το Entre dos οδηγεί το κοινό σε ένα ταξίδι μέσω της μεταμόρφωσης και της ταυτότητας, όπου ο χορός είναι ένα από τα πολλά μέσα που χρησιμοποιεί η δημιουργός για να μεταφράσει τις σκέψεις της. Αλληλεπιδρώντας με το κοινό και τον χώρο, το Entre dos, ζωντανός μάρτυρας της δημιουργικής διαδικασίας της Ayguadé, μας προσκαλεί να ανακαλύψουμε τα ωμά συναισθήματα και τη δεξιοτεχνία του σώματος.
Εύα Γεωργιτσοπούλου / miTerra
Η Μητέρα μου, η Γη μου. Μια δημιουργία εμπνευσμένη από και αφιερωμένη στην πορεία της μητέρας. Μια σωματική αναπαράσταση του γυναικείου σώματος που δημιουργήθηκε για να μεταμορφώνεται, να παραμένει ζωντανό, να γίνεται γη για νέα ζωή. Ένα σώμα που φτιάχτηκε για να φέρει νεογέννητα μονοπάτια, για να εκτίθεται, για να έχει συνείδηση ή και όχι, για να είναι δυνατό και ευάλωτο, για να υπάρχει.
Πέμπτη 25 Ιουλίου
Physical Momentum – Francisco Córdova / OHTLI (Path)
Ο Francisco Córdova [Φρανσίσκο Κόρδοβα] παρουσιάζει το σόλο του Ohtli (Μονοπάτι) για την αρετή της αναζήτησης, όταν κάθε βήμα της πορείας του ανθρώπου γεμίζει με νόημα. Όταν το βήμα, ελαφρύ, χωρίς περιορισμούς, αναζητά τον αέναο ορίζοντα. «…όταν γεννήθηκε το κοράκι, τράβηξε τον αφαλό του και γι’ αυτό τώρα περπατά» (από την προφορική παράδοση των Nahua του Μεξικού).
Masa Suzuki (a.k.a PKMASA) / 七転八起
Ο Masa Suzuki [Mάσα Σουζούκι] εμφανίζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα με το 七転八起 (πέσε επτά φορές, σήκω οκτώ), μια σόλο χορευτική παράσταση, που εμπνέεται από το άθλημα του παρκούρ και δημιουργήθηκε ειδικά για το Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας. Η ζωή είναι γεμάτη εμπόδια. Το θέμα είναι πώς τα ξεπερνάς.
Παρασκευή 26 Ιουλίου
Chey Jurado / Agua
Το νερό, το στοιχείο που ξεπερνά τις αντιξοότητες, το πιο αγνό στοιχείο, αναγκαίο, προσαρμοστικό, υγρό, άκαμπτο, πτητικό, καθοριστικό όταν δίνει ζωή ή όταν την αφαιρεί. Ο Chey Jurado [Τσέι Χουράδο] εμφανίζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα με μια απρόβλεπτη παράσταση μικρής διάρκειας, που βυθίζει τον θεατή στους άπειρους τρόπους με τους οποίους η κίνηση ερμηνεύει τις ιδιότητες του νερού. Έναν φόρο τιμής του νερού στον εαυτό του.
Σάββατο 27 Ιουλίου
Les Vikings Cie / L’Aveuglement
Η ομάδα Les Vikings [Λε Βικίνγκς] έρχεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα με το έργο της L’Aveuglement, παράσταση εμπνευσμένη από το έργο του Ζοζέ Σαραμάγκου Περί Τυφλότητος. Ένας μοναχικός άνδρας περπατά. Τυφλώθηκε χωρίς λόγο λίγες μέρες νωρίτερα. Η τυφλότητά του τον ταράζει και τον απομονώνει, κατευθύνει τις πράξεις του, τον χειραγωγεί. Συνειδητοποιεί ότι πρέπει να ζήσει με αυτήν, να την καταλάβει, να την αποδεχτεί. Αυτή είναι η αρχή ενός μεγάλου ταξιδιού κατά το οποίο θα μάθει πώς να μεταμορφώνει μια αναπηρία σε ένα «χορό της ζωής».
*Η παράσταση θα επαναληφθεί στην Costa Navarino στις 28 Ιουλίου 2019.
Cie Le Neil – Link Berthomieux / On this ground
Στο έδαφος, σε κίνηση. Σε ποια κατάσταση;
Λιγότερο ή περισσότερο; Μικρή ή μεγάλη;
Το λιγότερο είναι περισσότερο, αυτή την κίνηση επιλέγω.
Τίποτα μεγάλο.
Κίνηση, σε αυτή τη φυσική κατάσταση.
***
ΠΡΟΒΟΛΕΣ
Louise Lecavalier: In Motion
Το ντοκιμαντέρ αφηγείται την εκπληκτική ιστορία της Καναδής Louise Lecavalier [Λουίζ Λεκαβαλιέ], χορεύτριας της ομάδας χορού La La La Human Steps, που ιδρύθηκε το 1980 και διαλύθηκε το 2015. Η Lecavalier, μια ασυμβίβαστη καλλιτέχνις, όταν ξεκίνησε τη συνεργασία της με τον χορογράφο Édouard Lock, έφερε επανάσταση στη σκηνή του σύγχρονου χορού της δεκαετίας του 1980 και ήταν η εμβληματική μορφή της ομάδας.
Το ταλέντο της αναδείχθηκε μέσα από συνεργασίες με κορυφαία ονόματα της ροκ μουσικής σκηνής, όπως ο David Bowie, ο Frank Zappa, οι Skinny Puppy, οι Einstürzende Neubauten, ο Kevin Shields, ο David Van Tieghem και η Carole Laure μεταξύ άλλων. Σήμερα, στα 61 της, η Lecavalier συνεχίζει να απολαμβάνει μία επιτυχημένη σόλο διεθνή καριέρα. Αποτελεί εικονική φυσιογνωμία του χορού και μοναδική δημιουργό, της οποίας η τέχνη ξεπερνά τους περιορισμούς του ανθρώπινου σώματος.
Η ταινία, γεμάτη εντυπωσιακό υλικό από χορευτικά στιγμιότυπα του έργου της, πρωτότυπη μουσική και αποκλειστικές συνεντεύξεις, σκιαγραφεί ένα συγκινητικό πορτρέτο της εμπνευσμένης χορεύτριας στην αναζήτησή της για την τέλεια κίνηση.
Πρωταγωνιστούν: Louise Lecavalier, France Bryère, Robert Abubo, Patrick Lamothe, Frédéric Tavernini, Marc Béland, Pierre-Mary Toussaint, Kier Knight, Angelo Barsetti.
Δευτέρα 22 Ιουλίου, 21:30, Προαύλιο Μεγάρου Χορού Καλαμάτας
*
Werckmeister harmóniák (Αρμονίες του Βερκμάιστερ)
A torinói ló (Το Άλογο του Τορίνο)
Ο Béla Tarr [Μπέλα Ταρ] θεωρείται ένας από τους κορυφαίους δημιουργούς του κινηματογράφου όλων των εποχών. Το 1971, στα 16 του χρόνια, ξεκίνησε να γυρίζει ερασιτεχνικές ταινίες σε φορμά Super 8, για να δείξει, όπως έχει πει ο ίδιος, την πραγματικότητα που δεν έδειχνε ο κινηματογράφος. Τα φιλμ του έγιναν γνωστά στα στούντιο Béla Balázs, που τον βοήθησαν στη συνέχεια να γυρίσει την πρώτη του ταινία. Στόχος του Tarr είναι να δείξει την αληθινή ζωή και τους ανθρώπους χωρίς καμιά αλληγορία, κανένα συμβολισμό.
Η ματιά του είναι βαθιά ανθρωποκεντρική, ποιητική και φιλοσοφική. Σε όλη του την πορεία, πολύ σημαντικό ρόλο έχουν παίξει και οι μόνιμοι συνεργάτες του, η γυναίκα του και μοντέζ Ágnes Hranitzky και ο συγγραφέας László Krasznahorkai. Στις πολύωρες ασπρόμαυρες ταινίες του η δράση είναι ελάχιστη και η φωτογραφία ανεπανάληπτη. Στα περισσότερα έργα του έχει δουλέψει πιο πολύ με απλούς ανθρώπους παρά με ηθοποιούς. Τον ενδιαφέρουν οι φτωχοί και οι ταπεινοί, αυτοί για τους οποίους κανείς δε μιλά. Τα τοπία που αναζητά είναι κι αυτά σαν τους ανθρώπους. Ο χρόνος στις ταινίες του δεν τον περιορίζει. Αγαπά τους ανθρώπους κι αφιερώνει όσο χρόνο χρειάζεται για να τους παρατηρεί και να τους απεικονίζει.
Στο Στούντιο του Μεγάρου Χορού Καλαμάτας θα προβληθούν δύο από τα σημαντικότερα έργα του: οι Αρμονίες του Βερκμάιστερ, παραγωγή του 2000, και η πιο πρόσφατη ταινία του, Το Άλογο του Τορίνο, παραγωγή του 2011, που, όπως ο ίδιος έχει δηλώσει, θα είναι και η τελευταία. Πριν την προβολή της δεύτερης ταινίας θα έχουμε τη μεγάλη τιμή και χαρά να τον ακούσουμε να μας μιλά για τη σχέση του με την τέχνη, τον χρόνο και τη ζωή.
Πέμπτη 25 Ιουλίου, 22:00, Αρμονίες του Βερκμάιστερ & Παρασκευή 26 Ιουλίου, 22:00, Το Άλογο του Τορίνο και συζήτηση με το κοινό πριν την προβολή της ταινίας, Στούντιο Μεγάρου Χορού Καλαμάτας
ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΦΕΣΤΙΒΑΛ
ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΑ ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΧΟΡΟΥ 18-28 ΙΟΥΛΙΟΥ 2019
JOZEF FRUČEK & MANUEL RONDA
A minute of lies: acting and dance workshop
18-20 Ιουλίου (12 ώρες)
O Jozef Fruček [Γιόζεφ Φρούτσεκ] και ο Manuel Ronda [Μανουέλ Ρόντα] είναι καλλιτεχνικοί συνεργάτες από το 2012. Έχουν συνεργαστεί στις παραγωγές των Rootlessroot When the dogs assailed their masters, Kireru και Europium, το οποίο είναι ακόμα σε παγκόσμια περιοδεία. Στο σεμινάριό τους το ενδιαφέρον στρέφεται στο πώς κατασκευάζουμε και πλάθουμε μεγάλα ψέματα επί σκηνής. Ο πυρήνας του σεμιναρίου αφορά την πιο βασική αρχή κάθε ερμηνείας, η οποία δεν είναι άλλη από το να πιστέψουν οι θεατές πως αυτό που βλέπουν είναι αλήθεια.
Το μάθημα εστιάζει σε συναισθήματα και προθέσεις, και σε τρόπους να τα κατασκευάζουμε, να τα χρησιμοποιούμε, να τα προσεγγίζουμε, να τα διατηρούμε και να τα εκθέτουμε. Τρόπους να έχουμε πάντοτε τον έλεγχο των επιλογών μας και να είμαστε ειλικρινείς απέναντί τους, ώστε να γινόμαστε πιστευτοί και να μην αποκαλύπτονται τα ψέματά μας. Μεγάλο βάρος θα δοθεί στη δύναμη της ακινησίας, του αφουγκράσματος και της ουδετερότητας ως σημείου εκκίνησης προς την αναγνώριση και τη διαμόρφωση του εσωτερικού κτήνους του ερμηνευτή. Επιπλέον, θα διερευνηθεί ο τρόπος άμεσης μετάβασης του ερμηνευτή από την ακινησία στη φυσική και πνευματική κίνηση, καθώς και το τί σημαίνει να εξαφανίζεται ώστε να επανεμφανίζεται με διαφορετικό κάθε φορά πρόσωπο.
JOY ALPUERTO RITTER
Hybrid Movement Workshop
19-22 Ιουλίου (4 μέρες x 3 ώρες)
Η Joy Alpuerto Ritter [Τζόι Αλπουέρτο Ρίτερ], χορεύτρια και χορογράφος, συνεργάζεται εδώ και χρόνια με δημιουργούς όπως ο Akram Khan και οι Wang Ramirez, με αποτέλεσμα να έχει επηρεαστεί ως προς τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζει το βάθος και την πολυπολιτισμικότητα του χορού. Το πολυποίκιλο υπόβαθρό της, που περιλαμβάνει από μπαλέτο, χιπ χοπ και voguing μέχρι παραδοσιακό φιλιππινέζικο αλλά και σύγχρονο χορό, τη βοήθησε να αναπτύξει μια πολύ ενδιαφέρουσα μίξη από διαφορετικούς τρόπους σωματικής έκφρασης.
Το σεμινάριό της επικεντρώνεται σε ασκήσεις απομόνωσης των μελών του σώματος, στην τεχνική waving, στον ρυθμό και σε ασκήσεις εδάφους. Περιλαμβάνει, ακόμη, εξάσκηση για ένα ισχυρά γειωμένο σώμα, που είναι ταυτόχρονα δυναμικό και ευαίσθητο στον χώρο. Ο σωματικός ρυθμός και η μουσικότητα θα διερευνηθούν επίσης, κυρίως μέσα από συνδυασμούς και ασκήσεις. To σεμινάριο θα περιλαμβάνει αυτοσχεδιασμό και οι χορευτές θα δουλέψουν σε διάφορες κινητικές ιδέες και καταστάσεις του σώματος, με στόχο να αναπτύξουν τη δημιουργικότητά τους και να διερευνήσουν τις προσωπικές εκφραστικές τους ποιότητες.
FRANCISCO CÓRDOVA
Body Action
21-27 Ιουλίου (7 μέρες x 3 ώρες)
O Francisco Córdova [Φρανσίσκο Κόρντοβα] είναι Μεξικανός ερμηνευτής, χορογράφος και δάσκαλος, με σπουδές στον σύγχρονο χορό, το θέατρο, τη σκηνοθεσία και τον σχεδιασμό φωτισμού. Το σεμινάριό του αφορά το Body Action, δική του μέθοδο, που βασίζεται στην κατασκευή σωματικών δράσεων. Οι συμμετέχοντες καλούνται να μάθουν να κινούνται μέσα από μια κοινή γλώσσα και όχι μέσα από τους συνήθεις κώδικες του χορού. Η μέθοδος, δηλαδή, αποκωδικοποιεί και αποδομεί τις προκαθορισμένες διαλέκτους του χορού.
Το μάθημα αποτελεί απεικόνιση της λειτουργίας του ελέγχου και του φυσικού ενστίκτου και σκοπός του είναι να δημιουργήσει σωματικές, πνευματικές και συναισθηματικές καταστάσεις μέσω της έντονης σωματικής εξάσκησης. Για τον λόγο αυτό, το σώμα οδηγείται στις μέγιστες δυνατότητές του μέσα από το άνοιγμα στον σωματικά ελεγχόμενο κίνδυνο. Οι συμμετέχοντες καθοδηγούνται ώστε να μάθουν να δέχονται τις πληροφορίες του ενστίκτου τους, να βρίσκουν αλήθεια μέσα στο σώμα τους και να επικοινωνούν τον προσωπικό τους τρόπο κίνησης.
LALI AYGUADÉ
From lightness to gravity
24-28 Ιουλίου (5 μέρες x 3 ώρες)
Η Lali Ayguadé [Λάλι Αϊγουαδέ] είναι χορεύτρια και χορογράφος καταλανικής καταγωγής. Πυρήνας του σεμιναρίου της είναι η μελέτη της μεταμόρφωσης μέσα από τη σωματικότητα. Το μάθημα αποτελείται από δύο μέρη: ένα πρώτο μέρος που περιλαμβάνει ζέσταμα και συνδυασμούς με στόχο να προετοιμαστούν οι χορευτές για τις προκλήσεις του μαθήματος και ένα δεύτερο μέρος με έμφαση στον αυτοσχεδιασμό πάνω σε συγκεκριμένες ασκήσεις. Στόχος του σεμιναρίου είναι να μάθουν οι συμμετέχοντες τρόπους χρήσης του εδάφους με έμφαση στα πόδια, ενδυναμώνοντας έτσι τη βάση τους και τη στήριξη της κίνησης. Επιπλέον, οι συμμετέχοντες θα ασκηθούν στον έλεγχο του κέντρου βάρους τους, καθώς και σε τρόπους απελευθέρωσης της κίνησης μέσα από χορευτικές φράσεις και αυτοσχεδιασμούς. Ο ρυθμός και η φωνή θα γίνουν κι αυτά αντικείμενο μελέτης στο πλαίσιο διερεύνησης της θεατρικής σωματικότητας.
ΔΙΑΛΕΞΗ
Jozef Fruček
Ageing body
23 Ιουλίου (2 ώρες)
Ο Jozef Fruček [Γιόζεφ Φρούτσεκ], συνιδρυτής μαζί με τη Λίντα Καπετανέα της ομάδας χορού RootlessRoot και του Fighting Monkey Practice που διδάσκεται παγκοσμίως σε πανεπιστήμια, συνέδρια και ανοιχτές ερευνητικές πλατφόρμες, δίνει μια δίωρη διάλεξη σε χορευτές και performers για τον ρόλο του ρυθμού και του συντονισμού στους βιολογικούς κύκλους του σώματος και τη σημασία της συνειδητής και ανορθόδοξης εξάσκησης για τη μακροχρόνια διατήρηση της νεανικότητας και ζωντάνιας του ανθρώπινου σώματος.
*
ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ ΧΟΡΟΥ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ
ΒΙΤΟΡΙΑ ΚΩΤΣΑΛΟΥ
Καλειδοσκόπιο: Eργαστήρι χορού και χορογραφίας για παιδιά και εφήβους ηλικίας 5-16 ετών
12-16 Ιουλίου, καθημερινά 10:00-14:00
Παράσταση 17 Ιουλίου, 19:00, Κεντρική Σκηνή Μεγάρου Χορού Καλαμάτας
Το Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας προσκαλεί παιδιά και εφήβους όλων των ηλικιών, με ή χωρίς χορευτική εμπειρία, να συμμετάσχουν σε ένα εντατικό πενθήμερο εργαστήρι χορού και χορογραφίας και να λάβουν μέρος στην παράσταση που θα παρουσιαστεί στο τέλος του εργαστηρίου. Το εργαστήρι εμπνέεται από την ιδέα του φωτός για την ανάπτυξη υλικού κίνησης. Όπως το φως που κινείται γύρω μας και μαζί μας, έτσι κι εμείς θα ακολουθήσουμε το φως καθώς ταξιδεύει στο σώμα μας, θα μιμηθούμε δέσμες φωτός, θα παίξουμε σαν σμήνος πουλιών με το φως που ενώνεται με επιφάνειες, διαθλάται και δημιουργεί μοτίβα χρωμάτων.
Το υλικό θα φανερώσει πώς γεννιούνται τα κινητικά μοτίβα, πώς εξελίσσονται, πώς μεταμορφώνονται και επικοινωνούν μέσα από σόλο ή ομάδες ή ακόμα και μέσα από το σύνολο. Χρησιμοποιώντας συγκεκριμένο κινητικό υλικό καθώς και αυτοσχεδιασμούς, οι συμμετέχοντες θα βιώσουν την εμπειρία δημιουργίας μιας χορογραφίας από τον χώρο, τον χρόνο, τις ιδέες και το υλικό που προσφέρεται προς διερεύνηση, πειραματισμό και παιχνίδι.
*
ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ ΚΙΝΗΣΗΣ ΓΙΑ ΕΝΗΛΙΚΕΣ
ANΤΩΝΗΣ ΣΤΡΟΥΖΑΣ
Fighting Monkey Practice (50+)
12-16 Ιουλίου, καθημερινά 18:00-20:00
Στούντιο Μεγάρου Χορού Καλαμάτας
To εργαστήρι του Αντώνη Στρούζα είναι εργαστήρι κίνησης ενηλίκων που στόχο έχει να εισάγει τους συμμετέχοντες στις βασικές αρχές του Fighting Monkey και κυρίως στη διαδικασία έξυπνης εξάσκησης και βιώσιμης γήρανσης. Το Fighting Monkey είναι εφαρμοσμένη πρακτική ανθρώπινης ανάπτυξης μέσα από την κίνηση, που ανέπτυξαν ο Jozef Fruček και η Λίντα Καπετανέα.
Το Fighting Monkey διερευνά:
Τη διαδικασία της γήρανσης και τρόπους διατήρησης της υγείας των αρθρώσεων και συνολικά του μυοσκελετικού συστήματος προκειμένου να διατηρείται η κινητικότητά μας μέσα στο χρόνο.
Την ανάπτυξη ελαστικότητας του σώματος και πλαστικότητας του εγκεφάλου μέσα από ειδικά σχεδιασμένα παιχνίδια κίνησης που έχουν στόχο να διατηρούν νέο το νευρικό μας σύστημα.
Την ανάπτυξη καλύτερου συντονισμού στο σώμα και τον ρόλο του στη μικρή και μεγάλη κλίμακα της ανθρώπινης ζωής.
Την ανάπτυξη επικοινωνίας τόσο με τον εαυτό μας όσο και με το περιβάλλον μας με στόχο την ανάπτυξη ικανοτήτων μάθησης και δημιουργία «ιστοριών» που μας εμπνέουν και τροφοδοτούν την όρεξή μας για ζωή.
Στο εργαστήρι Fighting Monkey Practice 50+ οι συμμετέχοντες θα παίξουν ανορθόδοξα παιχνίδια για τη βελτίωση της μνήμης, τον καλύτερο συντονισμό κινήσεων του σώματος, το ξύπνημα των αρθρώσεων και την αναζωογόνηση του νευρικού συστήματος.
*
ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ ΧΟΡΟΥ ΓΙΑ ΑμεΑ
DANCING OUR WAY / XOΡΕΥΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΤΡΟΠΟ
Ζωντανοί στη σκηνή
23-28 Ιουλίου
Παράσταση: Κυριακή 28 Ιουλίου, 18:30, Αμφιθέατρο «Θόδωρος Αγγελόπουλος»
Υπεύθυνη προγράμματος: Σοφία Φ. Δρούμπαλη
Εισηγητές: Δρ. Μάρω Γαλάνη, Αναστασία Νικολίτσα, Σοφία Φ. Δρούμπαλη
Σε συνέχεια του επιτυχημένου προγράμματος Dancing My Way της προηγούμενης χρονιάς, το φετινό πρόγραμμα Dancing Our Way προσκαλεί και προκαλεί χορευτές, εκπαιδευτικούς και θεραπευτές να παρακολουθήσουν και να βιώσουν τη μοναδική ικανότητα της κίνησης και του χορού να προάγουν την ένταξη και να δημιουργήσουν κοινότητα και σχέσεις μεταξύ ατόμων με και χωρίς αναπηρία. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει μία ημέρα με θεωρητικά βιωματικά σεμινάρια για όλους και τέσσερις ημέρες κλειστών εργαστηρίων, που θα ολοκληρωθούν μέσα από μία διαδραστική απογευματινή εκδήλωση επί σκηνής. Το πρόγραμμα διεξάγεται με τη συνεργασία της ΦΑΡΙΣ (Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας – Δημοτική Σχολή Χορού Καλαμάτας) και του Κέντρου Φυσικής και Ιατρικής Αποκατάστασης Καλαμάτας (ΚΕ.Φ.Ι.ΑΠ.).
Δρ. Μαρία Γαλάνη – Πρωτόγονη Έκφραση
Αφύπνιση της σωματικής μνήμης και απόλαυση της φυσικής ύπαρξης στο θεραπευτικό πλαίσιο της χοροθεραπείας για άτομα με αναπηρίες, μέλη της οικογένειας, φροντιστές, εκπαιδευτές ειδικής αγωγής και χορευτές.
Αναστασία Νικολίτσα – Το σώμα του φροντιστή: αντίληψη, κατανόηση και διαχείριση όσων δεν λέγονται
Η αμεσότητα της σχέσης φροντίδας ατόμων με αναπηρία επιφέρει και την αναπόφευκτη ανάδυση των προσωπικών ευάλωτων πτυχών και των δύο εμπλεκόμενων ατόμων. Θα κατανοήσουμε και θα ανακαλύψουμε νέους τρόπους διαχείρισης αυτών προς πρόληψη του burnout (ολοκληρωτική εξάντληση).
Σοφία Φ. Δρούμπαλη – Ζωντανοί στη σκηνή
Μια ζωντανή διαδραστική εκδήλωση βασισμένη στον αυτοσχεδιασμό, στην οποία το κοινό θα γίνει μέρος της επικοινωνίας και της συναισθηματικής διασύνδεσης μεταξύ ατόμων με και χωρίς αναπηρία. Έκθεση φωτογραφίας, δημιουργικές ανταποκρίσεις και ζωντανή ανάφλεξη σκέψεων από το κοινό θα καθοδηγήσουν αυτή την εμπειρία.
Του Παναγιώτη Μπαμπαρούτση
