Ενώ η πατρίδα μας έχει ήδη εισέλθει στην τελική ευθεία μιας σειράς κρίσιμων εκλογικών αναμετρήσεων, οι πολίτες βρίσκονται αντιμέτωποι με μια καταιγίδα κυβερνητικής προπαγάνδας, που στόχο έχει τη δημιουργία σύγχυσης, ώστε να γίνει δυσδιάκριτη η πολιτική εξαπάτηση που αδίστακτα χρησιμοποίησαν οι κυβερνώντες προκειμένου να αλώσουν την Βαστίλη της εξουσίας.
Αλλά δε χρειάζεται ούτε ιδιαίτερες αναλυτικές ικανότητες ούτε περισπούδαστες μελέτες για να αντιληφθεί κανείς δια γυμνού οφθαλμού την κίβδηλη αφήγηση της εξουσίας, απλώς στοιχειώδης μνήμη ελάχιστών ετών. Θα θυμηθεί τότε τη λύσσα της αντιπολίτευσης του 2014, όταν οι αρχηγοί της σημερινής κυβερνητικής πλειοψηφίας εφάρμοζαν καθολικά ανεύθυνη και καταστρεπτική αντιπολίτευση, που αναδείχθηκε στο σημαντικότερο, ίσως, παράγοντα για να μην ορθοποδήσει η χώρα (τους άφηνε όπως απεδείχθη παγερά αδιάφορους, αρκεί να έπαιρναν εξουσία). Τότε που συμμαχούσαν πρόθυμα στις πλατείες με τα κάθε λογής ναυάγια, αρκεί να εξυπηρετούσαν το μοναδικό τους στόχο, να γκρεμίσουν την κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά πάση θυσία. Τότε που οι εγκάθετοί τους σταματούσαν εκδηλώσεις Εθνικής Μνήμης, υποχρέωναν με τη βία το σεβάσμιο, πρεσβύτερο Πρόεδρο της Δημοκρατίας, συνταγματικό σύμβολο εθνικής ενότητας, να αποχωρεί από παρελάσεις, ασκούσαν σωματική βία και τρομοκρατία άλλων σκοτεινών εποχών, κατά των πολιτικών τους αντιπάλων. Τότε που έβριζαν σκαιότατα τους πάντες και ασφαλώς τους επικεφαλής ξένων κυβερνήσεων, των ίδιων ακριβώς προσώπων, που όταν πήραν την εξουσία έγιναν τα πιο πειθήνια όργανά τους.
Μυστήριο; Όχι ασφαλώς, απλώς όλα ήταν μέρος ενός καλοστημένου, ομολογουμένως, προγράμματος λαϊκισμού και πρωτοφανούς πολιτικής εξαπάτησης για την κατάκτηση της εξουσίας. Τότε που έταζαν με στεντόρεια φωνή ότι θα σκίσουν τα μνημόνια με ένα άρθρο του πρώτου νόμου της διακυβέρνησής τους, για να μας φορτώσουν το τρίτο αχρείαστο μνημόνιο, που έχει αποτιμηθεί σε πολλές δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες δισ. ευρώ, με «υποθήκη» την δημόσια περιουσία για 99 χρόνια. Τότε που διαβεβαίωναν «κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη», πάθαιναν ντελίριο ιερής αγανάκτησης για τη μείωση των συντάξεων, για να τις μειώσουν κι άλλο, ψελλίζοντας ότι εκβιάσθηκαν από τους ξένους.
Το πιο αστείο θα ήταν, αν δεν ήταν εξοργιστικό, ότι νομοθέτησαν νέες μειώσεις συντάξεων και αφορολόγητου, για να «πουλήσουν» τώρα εν θριάμβω την «ξεψήφισή» τους (λυπάμαι για το αδόκιμο του όρου, αλλά εκεί μας έφτασαν).
Δε χρειάζεται, επίσης, μεγάλη προσπάθεια για να θυμηθεί κανείς ότι όλοι αυτοί οι σημερινοί κρατούντες έστησαν καριέρες και έλιωσαν παπούτσια, διαδηλώνοντας έξω από την αμερικανική Πρεσβεία, κατακεραυνώνοντας όσους εργαζόμαστε να κατακτήσει η χώρα μας τη θέση που της αξίζει διεθνώς περίπου σαν προδότες, και με πόση ευκολία είναι εκεί που βρίσκονται σήμερα.
Είναι αυταπόδεικτο ότι η ειδοποιός διαφορά μεταξύ του τότε και του τώρα είναι η καρέκλα, που, ευτυχώς, εν προκειμένω, τους έπεισε για το τι είναι σωστό.
Όσο για τη δήθεν «ιδεολογία» τους, είναι προφανές ότι χωρίς πολλά πολλά απερρίφθη στον κάλαθο των αχρήστων. Εξ ίσου διασκεδαστικό, αν όχι απόλυτα εξευτελιστικό για τη νοημοσύνη των πολιτών, είναι το νέο αφήγημα του αρχηγού τους ότι «τόλμησε να ζητήσει τη λαϊκή ετυμηγορία το Σεπτέμβριο του 2015».
Ας θυμηθούμε, λοιπόν, ότι υποχρεώθηκε να πάει σε εκλογές συρόμενος, εφόσον είχε χάσει την πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο μετά την αποχώρηση μεγάλου αριθμού βουλευτών του, σαν απότοκο της πολιτικά σχιζοφρενούς διακυβέρνησης του πρώτου εξαμήνου του 2015, που θα διδάσκεται στα πανεπιστήμια σαν η τέλεια πολιτική τυχοδιωκτισμού. Ειρήσθω εν παρόδω, ότι οι αποχωρήσαντες τότε βουλευτές, όσο και αν διαφωνώ πολιτικά μαζί τους, απέδειξαν στο πανελλήνιο την εντιμότητα τους, μη υπολογίζοντας υπουργικά και άλλα αξιώματα εμπρός στο ιδεολογικό τους πιστεύω, σε αντίθεση με τους σημερινούς κυβερνώντες που επιδόθηκαν στην ακροβατική κίνηση που καθιέρωσαν διεθνώς.
Τέλος, το νέο αφήγημα των κυβερνητικών είναι σαφές ότι έχει απλοποιηθεί στο «παραλάβαμε χώρα χρεωκοπημένη και δείτε πώς την παραδίδουμε».
Το πόσο γελοία είναι αυτή η κορόνα που παραπέμπει στα ηρωικά παιδιά της Αριστεράς (τύπου Γιώργου Θαλάσση και Σπίθα για τους παλαιότερους) που μεγαλουργούν κόντρα στις αντιξοότητες φαίνεται δια γυμνού οφθαλμού, αν δει κανείς πού βρίσκονται όλες ανεξαιρέτως οι άλλες χώρες που μπήκαν σε αντίστοιχα προγράμματα και πού είμαστε εμείς.
Για αυτή την προσβλητική για τη χώρα μας υστέρηση και μειονεξία το μεγαλύτερο μέρος, αν όχι την αποκλειστική ευθύνη φέρουν μετρήσιμα οι λαϊκιστές της σημερινής κυβέρνησης.
Αν μείνει κάτι από τα πεπραγμένα των σημερινών κυβερνώντων, και των προ ολίγων μηνών συνεταίρων που τώρα αλληλοκατηγορούνται για απάτες και προδοσίες, θα είναι η επαναφορά του Εθνικού Διχασμού, που τόσο μας στοίχησαν στο παρελθόν και με τόσο κόπο το Έθνος κατάφερε, νομίζαμε, να υπερβεί, μέχρι να έλθουν οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ να μας σώσουν.
Η απάντηση σε όλα αυτά θα είναι εκκωφαντική και θα προέλθει μέσα από τις κάλπες, όπως αρμόζει σε μια δημοκρατική Πολιτεία που μαθαίνει ακόμη και από τα λάθη της. Και για να θυμηθούμε την πάντα επίκαιρη ρήση του Σενέκα: errare humanum est, sed perseverare diabolicum ή το σφάλειν ανθρώπινο, αλλά η επιμονή στο λάθος διαβολικό, σε ελεύθερη μετάφραση.
Άρθρο του Χρίστου Παναγόπουλου
π. πρέσβη της Ελλάδος στην Κύπρο, την Σερβία και τις ΗΠΑ
Το σφάλειν ανθρώπινο, αλλά η επιμονή στο λάθος διαβολικό
