«Συναλλαγές οικονομικού περιεχομένου» με περιτύλιγμα «συνεργασιών προγραμματικών συγκλίσεων»…
Οι αυτοδιοικητικές εκλογές πέρασαν, νέες δημοτικές και περιφερειακές αρχές εξελέγησαν, αλλά δύο εβδομάδες μετά δε διαπιστώνω να υπάρχει κανένα κλίμα ευφορίας στις περισσότερες των τοπικών κοινωνιών ανά την Ελλάδα, σύμφωνα με όσα παρουσιάζονται στη δημοσιότητα, εκτός από τις περιπτώσεις που «βγήκε» νικητής από την α’ Κυριακή απολαμβάνοντας πλειοψηφία στα θεσμικά συλλογικά Όργανα.
Για το Πρόγραμμα «ΚΛΕΙΣΘΕΝΗΣ Ι» και τον εκλογικό νόμο της απλής αναλογικής, πολλά είχαν λεχθεί και γραφεί τόσο κατά τη συζήτησή του όταν ακόμα ήταν σχέδιο νόμου, όσο και μετά την ψήφισή του. Πολλοί ήσαν αρνητικοί και είχαν επιχειρήματα, προτάσσοντας κυρίως την αδυναμία κυβερνησιμότητας, ελλείψει πλειοψηφίας, ενώ πολλοί που ήταν υπέρ τόνιζαν με έμφαση την άδολη κι ανόθευτη έκφραση της λαϊκής ετυμηγορίας στα συλλογικά Όργανα των Ο.Τ.Α.
Να ξεκινήσω απ’ το τελευταίο. Μπορεί να μου εξηγήσει κάποιος, με σοβαρά επιχειρήματα, γιατί, αφού από την α’ στη β’ Κυριακή δεν υπήρχε καμία μεταβολή των εδρών (οι οποίες κατανέμονταν με βάση τα ποσοστά της α’ Κυριακής), απαιτείται β’ Κυριακή για την εκλογή δημάρχου ή περιφερειάρχη; Ποιος ο λόγος της β’ Κυριακής, αφού οι έδρες είχαν ήδη κατανεμηθεί από την α’ Κυριακή; Γιατί ο πρώτος, με τις έδρες που είχε λάβει σύμφωνα με το ποσοστό του, να μην εκλέγεται δήμαρχος ή περιφερειάρχης; Γιατί απαιτείται ποσοστό 50% συν 1 για την εκλογή; Γιατί απαιτείται β’ Κυριακή;
Αφήστε δε ,που σε πολλές περιπτώσεις, ο πρώτος της α’ Κυριακής ήρθε δεύτερος τη β’ Κυριακή και εξελέγη ο δεύτερος της α’ Κυριακής έχοντας μάλιστα και λιγότερες έδρες από τον έτερο διεκδικητή.
-Μπορεί όμως με διοικήσεις μειοψηφίας να διοικηθεί ένας Ο.Τ.Α.;
-Μπορεί, για παράδειγμα – είναι τυχαίοι οι αριθμοί, προς αποφυγή παρεξηγήσεων – να διοικηθεί ένας Ο.Τ.Α. όταν στο θεσμικό συλλογικό του Όργανο που αριθμεί 41 μέλη, ο δήμαρχος ή ο περιφερειάρχης έχει μόλις 12 συμβούλους της παράταξής του;
Εδώ «μπαίνει» στην κουβέντα ο όρος «συνεργασία». Μάλιστα. Συνεργασία. Ποιος με ποιους, πόθεν και γιατί… Είναι εσχάτως της «μόδας» η απάντηση: «Συνεργασία προγραμματικών συγκλίσεων». Εδώ γελάμε!
Οι προγραμματικές συγκλίσεις πότε διαπιστώθηκαν από τα δύο ή και περισσότερα μέρη; Μετά την α’ Κυριακή; Μετά και τη β’ Κυριακή; Γιατί δε διαπιστώθηκαν πριν από τις εκλογές; Γιατί δεν έγινε η συνεργασία μεταξύ συνδυασμών πριν από τις εκλογές αφού είχε διαπιστωθεί προγραμματική σύγκλιση;
Παρένθεση: Είτε από την α’ Κυριακή, όπου εξελέγησαν δήμαρχοι ή περιφερειάρχες, είτε από τη β’ Κυριακή, εξελέγησαν αυτοί που ψήφισε ο κόσμος – με τα δικά του κριτήρια – για να διοικήσουν τους Ο.Τ.Α. Δεν ψήφισε για να τους διοικήσουν οι άλλοι επικεφαλής συνδυασμών με τους συνδυασμούς τους. Ο κόσμος ψήφισε τους συγκεκριμένους που εξελέγησαν. Και δεν ψήφισε τους συγκεκριμένους για να τους συνδιοικήσουν με κάποιους άλλους. Και ποιοι, άραγε, να είναι αυτοί οι άλλοι από τους υπόλοιπους συνδυασμούς;
Η διοίκηση, λοιπόν, κατά την ταπεινή μου γνώμη, πρέπει να ασκηθεί από τον επικεφαλής του συνδυασμού που εξελέγη δήμαρχος ή περιφερειάρχης με τα μέλη του συνδυασμού του. Αυτούς ψήφισε ο κόσμος να τον διοικήσουν. Δεν ψήφισε τους άλλους. Δεν ψήφισε για συνδιοίκηση. Και αυτούς, βεβαίως, θα κρίνει κατά τη διάρκεια της θητείας τους και, στο τέλος της, στις εκλογές.
Κι εδώ «ξαναμπαίνει» στην κουβέντα ο όρος «συνεργασία». Επειδή ελάχιστοι από τους εκλεγέντες έχουν την πλειοψηφία στα θεσμικά συλλογικά Όργανα αναζητούν – όπως είναι φυσικό – «προσθήκες», «στηρίγματα», «πατερίτσες» ή και… «πρόθυμους» από άλλους συνδυασμούς για να πετύχουν την αριθμητική πλειοψηφία μελών των Οργάνων.
Ναι, για να διοριστεί κάποιος σε θέση ευθύνης, όπως π.χ. αντιδήμαρχος, απαιτείται σύμφωνη γνώμη των μελών του συνδυασμού με τον οποίο εξελέγη. Αυτό όμως ίσως να μη λέει και τίποτα.
Και ανοίγει η συζήτηση, για τα καλά, για τις έμμισθες θέσεις. Ποιος, από άλλους συνδυασμούς, θα πάρει την αντιμισθία ή αποζημίωση της θέσης. Η θέση ευθύνης, που είναι έμμισθη, είναι για τη διοίκηση. Η οποία διοίκηση, πάει «πετώντας» ή ίσως και «παραπαίοντας» σε συνδιοίκηση και μάλιστα με οικονομικές απολαβές. Δηλαδή, φέρνει σε «συναλλαγή οικονομικού περιεχομένου» με περιτύλιγμα «συνεργασιών προγραμματικών συγκλίσεων».
Κι εκείνοι οι σύμβουλοι που έβαλαν πλάτη, έτρεξαν, αγωνίστηκαν κι εξελέγησαν με τους συνδυασμούς που νίκησαν, θα κάνουν τους χειροκροτητές και κομπάρσους στη διοίκηση, μένοντας στην «απέξω» και με «χασμουρητά»; Και θα βλέπουν τους «αντιπάλους» να είναι πρωταγωνιστές; Γιατί για όλους, δεν υπάρχουν τόσες έμμισθες θέσεις για να βολευτούν κάπου.
Ακόμα, πάντως, δεν έχουμε δει τίποτα! Και ντάλα καλοκαίρι, μάλλον όσοι και όσες βιάζονται να φορέσουν κοστούμια και ταγεράκια αξιωματούχων στις νέες διοικήσεις ή συνδιοικήσεις, «παίζει» να “καούν” στο λιοπύρι. Τον Αύγουστο, που ’ναι και παχιές οι μύγες, βλέπουμε…
Με διοικήσεις μειοψηφίας και συνδιοικήσεις οικονομικών συναλλαγών, σίγουρα δε μπορούν να πάνε μπροστά οι Ο.Τ.Α. Γι’ αυτό η νέα κυβέρνηση, μετά τις εκλογές της 7ης Ιουλίου, οφείλει με νομοθετικές παρεμβάσεις να διορθώσει και αποκαταστήσει ζητήματα διοίκησης και κυβερνησιμότητας των Ο.Τ.Α. για να μη χαθεί στα αλισβερίσια μια ολόκληρη τετραετία (σ.σ. που είναι και με συν 4 μήνες θητείας).
Του Ηλία Γιαννόπουλου
