Περικλής Ξηρογιάννης: «Η απονομή της δικαιοσύνης είναι δημόσια λειτουργία και όχι ιδιωτική»
Στον τρόπο με τον οποίο επιχειρείται να εφαρμοσθεί ο θεσμός της διαμεσολάβησης σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις αντιδρούν οι δικηγόροι και ιδιαίτερα στην υποχρεωτικότητα εφαρμογής του. Για το λόγο αυτό χθες, με απόφαση του Δικηγορικού Συλλόγου Καλαμάτας, οι δικηγόροι πραγματοποίησαν αποχή, ως συμβολική διαμαρτυρία για την ψήφιση του σχετικού νομοσχεδίου.
Εξηγώντας τα όσα πλέον θα εφαρμοστούν ο πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Καλαμάτας, Περικλής Ξηρογιάννης, είπε ότι από την πρώτη στιγμή που έγινε απόπειρα να εισαχθεί ο θεσμός αυτός, η Ολομέλεια των Δικηγορικών Συλλόγων αντέδρασε αιτιολογημένα, καθώς τέθηκε μόνο για τέσσερις ημέρες στη διαβούλευση και, μάλιστα, σε περίοδο εορτών (30-31 Δεκεμβρίου 2017 και 1-2 Ιανουαρίου του 2018).
Υποχρεωτική διαδικασία
Από το 2018 η διαδικασία της διαμεσολάβησης ανεστάλη, μέχρι χθες που κατατέθηκε για ψήφιση. «Η διαμεσολάβηση είναι ένα υποχρεωτικό προστάδιο σε σχέση με τη δίκη, όπου ο διαμεσολαβητής είναι ιδιώτης, χωρίς να είναι διασφαλισμένο ότι θα έχει νομικές γνώσεις. Φυσικά, θα υπάρχει κάποιο σχετικό κόστος, το οποίο σε περίπτωση αποτυχίας θα επιβαρύνει την όλη διαδικασία. Ευτυχώς έγινε δεκτό από την πρώτη συνάντηση του διαμεσολαβητή να παρευρίσκονται οι δικηγόροι των διαδίκων για τη διασφάλιση των διάδικων μερών. Η αντίδραση των Δικηγορικών Συλλόγων αφορά, πρώτον, στο γεγονός ότι η διαδικασία είναι υποχρεωτική, ενώ εμείς θα θέλαμε, και θα ήταν πιο ταιριαστό με το θεσμό, να είναι προαιρετική., Άρα υποχρεωτικά ο διάδικος, σε ορισμένες υποθέσεις προς το παρόν, υποθέσεις τακτικής διαδικασίας μονομελούς και πολυμελούς και σε κάποιες οικογενειακού δικαίου, θα ακολουθεί τη διαδικασία αυτή πριν πάει στο δικαστήριο. Αν υπάρξει θετική κατάληξη, θα συντάσσεται ένα πρακτικό, το οποίο θα μπορεί να γίνει εκτελεστός τίτλος. Ένστασή μας είναι ότι εμείς για την επίλυση των διαφορών εμπιστευόμαστε πάντα την ελληνική δικαιοσύνη και δε θέλουμε σε καμία περίπτωση να αναμειγνύονται ιδιωτικοί φορείς. Τώρα ιδιωτικοί φορείς θα εμπλέκονται στην εκπαίδευση των διαμεσολαβητών, αλλά και οι ίδιοι οι διαμεσολαβητές θα είναι ιδιώτες. Δε θα είναι κατ’ ανάγκη δικηγόροι και δεν είναι βέβαιο ότι θα έχουν τη δυνατότητα να αντιληφθούν το είδος της διαφοράς. Ένας διαμεσολαβητής που δεν είναι δικηγόρος δεν μπορεί να αντιληφθεί ούτε καν αν υπάγεται μία διαφορά σε αυτόν», εξήγησε ο κ. Ξηρογιάννης, διευκρινίζοντας ότι διαμεσολαβητής μπορεί να γίνει όποιος έχει πτυχίο οποιασδήποτε ανώτατης σχολής και πιστοποιηθεί σχετικώς.
Ανησυχία
Ο πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου σημείωσε ότι μέχρι σήμερα αν υπήρχε περίπτωση να λυθεί συμβιβαστικά μια υπόθεση, οι δικηγόροι έκαναν αυτή την προσπάθεια μεταξύ τους. «Τώρα προστίθεται αυτό το υποχρεωτικό στάδιο με κάποιο σχετικό κόστος», τόνισε και συμπλήρωσε: «Θα προτιμούσαμε, λοιπόν, να υπάρχει δικαστική διαμεσολάβηση. Δηλαδή, αντί να υπάρχει ο ιδιώτης διαμεσολαβητής, να προηγείται ένα στάδιο απόπειρας συμβιβαστικής επίλυσης, ενώπιον δικαστή, όπου και η αντικειμενικότητα του δικαστή είναι βέβαιη και η νομική του κατάρτιση επίσης και το κύρος είναι τέτοιο που θα μπορούσε να συμβάλλει στο να επιλυθούν υποθέσεις.
Φαίνεται, όμως, ότι από τότε που ξεκίνησε για να εισαχθεί αυτός ο θεσμός, πρυτανεύει σε όλες τις κυβερνήσεις η εξοικονόμηση χρημάτων και χρησιμοποιείται ως επιχείρημα ότι ενδεχομένως να μη χρειάζεται να προσληφθούν άλλοι δικαστές και να είναι έτσι μικρότερο το κόστος της απονομής της δικαιοσύνης. Κατά τη δική μου άποψη, το κόστος δεν πρέπει να είναι κριτήριο μιας κυβέρνησης για την επίλυση των διαφορών των ανθρώπων, όπως δεν πρέπει να είναι και για την υγεία και για την εκπαίδευση. Η απονομή της δικαιοσύνης είναι δημόσια λειτουργία και όχι ιδιωτική. Ελπίζω στο μέλλον να αλλάξει και να είναι προαιρετικό. Να δούμε, λοιπόν, πώς θα λειτουργήσει. Εμείς αντιδρούμε προς το παρόν στην όλη φιλοσοφία αυτού του θεσμού και με τον τρόπο που εδώ και δύο χρόνια επιχειρείται να εισαχθεί. Προσωπικά έχω μία ανησυχία για το πώς θα εφαρμοστεί, ειδικά όταν το ένα μέρος θα είναι κάποιος δυνατός αντίδικος, είτε τράπεζες είτε ασφαλιστικές εταιρείες. Πώς θα λειτουργήσει εκεί ο θεσμός της διαμεσολάβησης, ποιοι θα είναι οι διαμεσολαβητές και πώς ακριβώς θα γίνεται. Επίσης, τι θα γίνεται σε περίπτωση που υπάρχουν σε συμφωνητικά ρήτρες παρέκτασης που συμβάσεις θα λένε ότι οι διαφορές θα επιλύονται στα δικαστήρια της έδρας της εταιρείας;», υπογράμμισε ο κ. Ξηρογιάννης.
Τέλος, σημείωσε ότι από τη διαμεσολάβηση θα εξαιρούνται κάποιες περιπτώσεις, όπως όταν ο διάδικος είναι το Δημόσιο ή ΟΤΑ ή νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου, η νομική βοήθεια και υποθέσεις οικογενειακού δικαίου που υποκρύπτουν ενδοοικογενειακή βία.
Της Βίκυς Βετουλάκη
