Τις καθημερινές σερβιτόρα και το Σαββατοκύριακο τραγουδίστρια
Τραγουδίστρια και μουσικός, κατάφερε να ξεχωρίσει μέσα από το «Greek Idol» για τις ικανότητές της, καταλαμβάνοντας τη δεύτερη θέση… Ο λόγος για την Καλαματιανή Μαλού Κυριακοπούλου.
Από τότε έχει εξελιχτεί και έχει συνεργαστεί με αρκετούς τραγουδιστές σε μεγάλα μαγαζιά της Αθήνας, ενώ έχει συμμετάσχει σε πολλές περιοδείες. Παρ’ όλα αυτά, παραμένει το σεμνό, χαρούμενο και ντροπαλό κορίτσι που πριν από 12 χρόνια τραγουδούσε σε κατάστημα της Καλαμάτας στο οποίο εργαζόταν ως σερβιτόρα.
Απόψε η Μαλού θα τραγουδήσει κατά την εκδήλωση φωταγώγησης του δέντρου στην κεντρική πλατεία Καλαμάτας, συναυλία που περιμένει με λαχτάρα, αφού είναι η πρώτη φορά έπειτα από χρόνια που θα εμφανιστεί μπροστά στους συνδημότες της.
Το «Θάρρος» συνάντησε τη Μαλού και μίλησε μαζί της για τη διαδρομή της μέχρι σήμερα, τα σχέδιά της και, φυσικά, την αποψινή συναυλία:
-Πείτε μας πώς μπήκε το τραγούδι στη ζωή σας.
Ξεκίνησα από την Καλαμάτα. Πήγαινα ακόμα σχολείο και κάποια Σαββατοκύριακα, και κυρίως τα καλοκαίρια, τραγουδούσα εντελώς ερασιτεχνικά σε μαγαζιά. Στη συνέχεια εργάστηκα ως σερβιτόρα στον «Καφενέ». Κάποιος, λοιπόν, τότε είπε στον ιδιοκτήτη ότι τραγουδάω και έτσι τις καθημερινές σέρβιρα τον κόσμο, ενώ τα Σαββατοκύριακα «έπαιρνα προαγωγή» και με την κιθάρα μου τραγουδούσα.
Έτσι ξεκίνησα, λοιπόν, δειλά δειλά. Ήταν όμορφα χρόνια. Χαίρομαι που ακόμα και σήμερα συναντάω ανθρώπους που θυμούνται εκείνες τις στιγμές και μου λένε ότι είχαν περάσει ωραία.
Ήμουν ένα ντροπαλό παιδί. Όμως, αυτό με βοήθησε να πάρω βάσεις, προκειμένου στη συνέχεια να μπω στα πιο βαθιά.
-Στη συνέχεια δηλώνετε συμμετοχή στο «Greek Idol»…
Κάποια στιγμή αποφάσισα να διακόψω τις σπουδές μου στο Τμήμα Φιλολογίας Καλαμάτας και να κυνηγήσω το όνειρό μου, που ήταν το τραγούδι στην Αθήνα. Ενώ, λοιπόν, βρισκόμουν στην Αθήνα και δεν είχα κάποιον γνωστό, προσπαθούσα να βρω δουλειά. Έτσι άρχισα τραγουδώντας σε μια βραζιλιάνικη μπάντα.
Αυτή η μουσική δεν έχει καμία σχέση με τη δική μας, όμως μου άρεσε και ήταν ένας τρόπος να βγάλω το πρώτο μου μεροκάματο.
Είναι γεγονός ότι, όταν βρέθηκα στην Αθήνα, ήμουν διστακτική, αφού φοβόμουν ότι τα πράγματα είναι δύσκολα και επικίνδυνα στο συγκεκριμένο χώρο, κι αυτό το είχα πάντα στην πίσω πλευρά του μυαλού μου.
Κάποια στιγμή είδα το τρέιλερ του παιχνιδιού και σκέφτηκα ότι, αν καταφέρω να μπω, θα με δουν κάποιοι που ασχολούνται με τη μουσική και θα περάσω τη διαδικασία προσαρμογής πιο «αναίμακτα».
Βρέθηκα, λοιπόν, στην πρώτη οντισιόν, όπου πήγαν καλά τα πράγματα, προχώρησα στα live και, τελικά, αναδείχθηκα δεύτερη. Έτσι έκανα το συμβόλαιο με τη δισκογραφική εταιρεία, όπου και παραμένω.
-Οι συνεργασίες σας μετά;
Μετά το παιχνίδι συνεργάστηκα, μεταξύ άλλων, με τον Αντώνη Ρέμο, τον Γιώργο Μαζωνάκη, τον Νίκο Οικονομόπουλο, τον Γιώργο Σαμπάνη, τον Πάνο Κιάμο, ενώ μέσα σε αυτά τα χρόνια έφτιαξα και τον προσωπικό μου δίσκο.
-Πόσο δύσκολο είναι για μια κοπέλα που ξεκινά από την επαρχία, και μάλιστα συνεσταλμένη, να βρεθεί ξαφνικά σε τέτοια μαγαζιά;
Δύσκολο δεν ήταν. Το ότι μεγάλωσα στην Καλαμάτα και πήρα σωστές βάσεις από το περιβάλλον μου, με έχει κάνει να μπορώ να προστατεύω τον εαυτό μου και να έχω περισσότερο το μυαλό μου μέσα στο κεφάλι.
Όπως γνωρίζουμε όλοι, εμείς οι άνθρωποι στην επαρχία μεγαλώνουμε διαφορετικά. Έτσι δεν πήρα αέρα. Ήξερα ότι πρέπει να είμαι σωστή. Ας μην ξεχνάμε ότι στην επαρχία έχουμε και την τιμή της οικογένειας και θέλουμε να τους κάνουμε υπερήφανους, πάντα με αξιοπρέπεια.
-Θεωρείτε ότι η δουλειά σας έχει ημερομηνία λήξης;
Δε νομίζω ότι μπορείς ποτέ να σταματήσεις να τραγουδάς. Δεν μπορεί κανείς να στο απαγορεύσει, εκτός αν υπάρξει κάποιο πρόβλημα στην υγεία σου. Σίγουρα δε θα είσαι μια ζωή στα μεγάλα νυχτερινά κέντρα. Απλά σε κάθε στάδιο, μεγαλώνοντας, περνάς τη δουλειά σου σε διαφορετικούς χώρους, ίσως και σε διαφορετικό κοινό.
-Οι τραγουδιστές ή αυτοί που δηλώνουν τραγουδιστές στην Ελλάδα είναι χιλιάδες. Μπορεί κάποιος να επιβιώσει από το τραγούδι;
Θεωρώ ότι η κάθε περίπτωση είναι διαφορετική. Αν κάποιος, δηλαδή, έχει κάνει δυο-τρεις δισκογραφικές επιτυχίες για κάποιο διάστημα, μπορεί να επιβιώσει. Όμως, αυτό θα πρέπει κάπως να συντηρείται και η επιτυχία να έχει διάρκεια και συνέχεια. Ειδάλλως, ξεθωριάζει, ενώ ακολουθούν νέοι τραγουδιστές, οπότε κι αυτοί θα πάρουν ένα κομμάτι από την πίτα.
-Πρόσφατα κυκλοφόρησε το πρώτο σας CD. Πόσο εύκολο ήταν αυτό και τι σημαίνει για εσάς;
Είμαι επαγγελματικά στο χώρο από το 2013. Εμένα, δηλαδή, μου πήρε 6 χρόνια για να βγάλω τον πρώτο μου ολοκληρωμένο δίσκο. Άρα, δεν είναι κάτι πολύ εύκολο. Ξεκίνησα με singles, η απήχηση από τον κόσμο ήταν καλή και έτσι η εταιρεία μού είπε να προχωρήσω στο επόμενο βήμα.
Προφανώς για μένα ήταν μια δικαίωση. Ήταν ένα από τα όνειρά μου να βγάλω το δικό μου CD. Αν και πλέον έχουν αλλάξει τα πράγματα, δεν είναι το παν το CD. Δεν υπάρχουν πια δισκοπωλεία και έτσι οι πωλήσεις γίνονται ψηφιακά.
-Και τώρα η εμφάνιση στην Καλαμάτα…
Στην Καλαμάτα είχα τραγουδήσει πριν από χρόνια στο ξενοδοχείο Elite, αλλά μαζικά και για τον πολύ τον κόσμο, ως συναυλία, δεν το έχω κάνει, οπότε αυτό με γεμίζει χαρά.
Μπορεί αυτά τα χρόνια που είμαι στο χώρο να έχω ανάψει αρκετά δέντρα ανά την Ελλάδα, όμως τον αποψινό δε θα είναι το ίδιο. Εδώ είναι η πόλη μου.
Σίγουρα έχω ένα άγχος για να πάνε όλα καλά, αλλά ταυτόχρονα νιώθω και συγκίνηση που θα βρεθώ στην κεντρική πλατεία, εκεί δηλαδή που έκανα βόλτες μικρή, εκεί που τώρα κάνω βόλτες το παιδί μου.
-Τα σχέδιά σας;
Είμαι στη φάση που προωθώ το CD μου, ενώ αυτή την περίοδο «χτίζω» το δικό μου πρόγραμμα, κάνοντας εμφανίσεις σε χώρους ανά την Ελλάδα. Είναι κάτι που μου αρέσει πολύ, αφού ο κόσμος στην επαρχία διψά να ακούει καλλιτέχνες που αλλιώς για να τους ακούσει πρέπει να βρεθεί στην Αθήνα ή τη Θεσσαλονίκη. Όλη αυτή η δίψα περνά και σε μένα. Είναι ένα πρόγραμμα που κρατά περίπου 3 ώρες και λέμε τα πάντα, από ροκ, ποπ, λάτιν, μέχρι και λαϊκά, τραγούδια που μου αρέσουν και θέλω να αρέσουν και στον κόσμο.
Του Παναγιώτη Μπαμπαρούτση
