Το 1910 ιδρύεται ο «Σύλλογος Κυριών» με πρώτη πρόεδρο την Ευσταθία Ι. Κωστοπούλου, σύζυγο του τραπεζίτη. Ο σκοπός του συλλόγου είναι φιλανθρωπικός και άκρως κοινωνικός, με μεγάλες προσφορές, ενώ μέχρι τις μέρες μας εργάζεται ακατάπαυστα για το καλό της πόλης. Το μεγάλο έργο και η προσφορά του Συλλόγου αναφέρονται στην αξιόλογη έκδοση του βιβλίου του το έτος 2010.
-Το 1899 άρχισε η λειτουργία του μεγάλου ξενοδοχείου ύπνου της πόλης μας «Πανελλήνιον», στην οδό Αριστομένους. Είναι το ψηλότερο κτήριο της πόλης και ιδιοκτήτες οι μεταξοβιομήχανοι Αφοί Στασινόπουλοι. Το 1924 μετονομάσθηκε σε «ΡΕΞ» και με το όνομα αυτό διέγραψε μια λαμπρή πορεία μέχρι το 1986. Εκεί φιλοξενήθηκαν μεγάλες προσωπικότητες και στα σαλόνια του έγιναν αμέτρητες εκδηλώσεις, αποτελώντας το κέντρο της κοσμικής ζωής. Το 1979 επωλήθη από τον τελευταίο κληρονόμο Γιαννάκη Στασινόπουλο στην εταιρεία Γεωργαντάκη – Σοΐλη – Μανέτα. Μετά τους σεισμούς του 1986 ανακαινίσθηκε εκ βάθρων και ξαναλειτούργησε το 1999.
-Το 1902 ιδρύεται στην πόλη μας εργοστάσιο ελαίων και σαπώνων από τον Γεώργιο Λιναρδάκη, που ήταν γνωστός ως φουστανελοφόρος βιομήχανος. Το 1953 ανέλαβε τη διεύθυνση ο γιος του Παναγιώτη, Ηλίας. Ο Ηλίας υπήρξε άριστος εργοδότης, ονομαστός για τις ευεργεσίες του. Στην ιδιωτική του ζωή, άριστος σκοπευτής, με βραβεία και διακρίσεις στη σκοποβολή. Τον Ηλία διαδέχθηκαν τα παιδιά του, Γεώργιος, Ντίνος, Πέτρος, Τάκης και Σπύρος. Παράλληλα με το εργοστάσιο αντιπροσώπευαν τις μπύρες «ΦΙΞ» και την Ολυμπιακή Αεροπορία, που τότε ονομαζόταν ΤΑΕ.
Η επιχείρηση εξέπνευσε το 1993, θύμα της αποβιομηχάνισης της Μεσσηνίας. Στο τεράστιο οικόπεδο του εργοστασίου έγινε το «Μέγαρο Χορού». Ένα μικρό κομμάτι, στη μεσημβρινή πλευρά (προς τη σιδηροδρομική γραμμή), παρέμεινε άθικτο «τιμής ένεκεν», για να θυμίζει στους νεώτερους τη μεγάλη ιστορία της βιομηχανίας.
-Το 1901, γεννιέται στο χωριό Μαθία της Πυλίας ο Ιωήλ Γιαννακόπουλος, πιο γνωστός ως «πατήρ Ιωήλ», ο οποίος έμελλε να διαγράψει στην πόλη μας μια μεγάλη θρησκευτική πορεία, μέχρι σημείου σοφίας. Πολυμαθέστατος – γλωσσομαθής, γνώστης των μαθηματικών και της αστρονομίας. Συνέγραψε περίπου 40 βιβλία με φιλοσοφικές μελέτες και επεξηγήσεις για τη ζωή και τον προορισμό μας. Δημιούργημά του το «Ησυχαστήριο Ιωήλ», που βρίσκεται ανατολικά της πόλης και αποτελεί ένα μικρό παραδεισένιο τόπο. Απεβίωσε το 1966.
-Το 1918 μεγάλη πυρκαγιά απειλεί να καταστρέψει το μεγάλο εργοστάσιο οίνων και οινοπνευμάτων «Ζάννου και Ρως», που τα χρόνια εκείνα απασχολούσε περίπου 300 εργάτες. Τελικά, το εργοστάσιο σώζεται και σε ανάμνηση της ημέρας (εορτή της Αγίας Βαρβάρας) χτίζεται το μικρό γνωστό εκκλησάκι, επί των οδών Κανάρη και Ευριπίδου, δίπλα στο δημοτικό μας κολυμβητήριο.
-Το έτος 1908 μπαίνει στη ζωή των Καλαματιανών το «τραμ». Ένας πόθος πολλών ετών, που αγκάλιασε συγκοινωνιακά την πόλη της Καλαμάτας και εξυπηρέτησε τους δημότες 32 χρόνια. Αφετηρία ήταν η πλατεία της Φραγκόλιμνας, ενώ διέσχιζε την οδό Μελετίου, την οδό Υπαπαντής, την πλατεία Αγίων Αποστόλων, μετά την Αριστομένους και με ευθεία γραμμή έφθανε στην παραλία. Το τέρμα της παραλίας ήταν στο κέντρο «Τσιτσίρη» (μετέπειτα και σημερινό κέντρο Γκούνη), επέστρεφε από την οδό Φαρών και τερμάτιζε στην πλατεία της Φραγκόλιμνας.
-Το έτος 1897 ο γιατρός Κώστας Ζουμπούλης έχτισε το γνωστό τότε πολυ-ιατρείο Ζουμπούλειο Μέγαρο. Ως γνωστόν, βρίσκεται στη γωνία των οδών Παν. Καίσαρη και Αναγνωσταρά. Ο Ζουμπούλης υπήρξε προσωπικότητα για την πόλη μας. Ιατρός οφθαλμίατρος, φιλάνθρωπος, δημιουργός του τότε Αντιτραχωματικού Σχολείου στη Φυτειά, βουλευτής το 1912, ευεργέτης και δωρητής. Άφησε το Ζουμπούλειο Μέγαρο στο Δήμο Καλαμάτας, για να μνημονεύεται το όνομά του.
Για την ιστορία της πόλης: Βασίλης Ι. Μανιάτης
