Από την εκδήλωση στην Καλαμάτα
Την αισιοδοξία του λόγω της ιδιαίτερα θετικής ανταπόκρισης που έχει το προσκλητήριο του ΣΥΡΙΖΑ για τη διαμόρφωση και τη συγκρότηση της μεγάλης Δημοκρατικής Προοδευτικής Παράταξης της Αριστεράς σε μεγάλη μερίδα πολιτών και ιδιαίτερα στη νεολαία εξέφρασε ο τέως Πρόεδρος της Βουλής και βουλευτής Α Αθήνας του ΣΥΡΙΖΑ κ. Νίκος Βούτσης μιλώντας σε μεγάλη συγκέντρωση στο αμφιθέατρο του Διοικητηρίου της Καλαμάτας, “Αλέξανδρος Κουμουνδούρος”. Ο λόγος για την προχθεσινή συγκέντρωση. Η παραπάνω εισαγωγή είναι από το left.gr και είναι ενδεικτικός ο τρόπος που “διάβασε” την εκδήλωση.
Οι ομιλητές Νίκος Βούτσης, Νίκος Μπίστης και Αλέξης Χαρίτσης περιέγραψαν πολύ καθαρά τη νέα κυβέρνηση. Η Ν.Δ. ήρθε έτοιμη. Όχι ικανή ή συγκροτημένη, αλλά ψυχολογικά και ιδεολογικά έτοιμη για το μεγάλο πρότζεκτ: κλείσιμο παρένθεσης, κανονικότητα νεοφιλελεύθερη στα οικονομικά, ελληνοχριστιανικού πολιτισμού στα ταυτοτικά, νόμου/τάξης στα κοινωνικά. Και μητσοτακικός νεποτισμός στη διοίκηση. Πρότζεκτ νεοσυνηρητικής μετάλλαξης.
Μόνο οι αφελείς δεν προβλέπανε τι θα γίνει με την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Ο νυν πρωθυπουργός τα είχε πει όλα. Ή από αφέλεια ή από ειλικρίνεια. Εφαρμόζει λυσσασμένος το νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα.
Ό,τι μπορεί να κάνει ενάντια στα εργατικά δικαιώματα, θα το κάνει. Εκτός πια και εάν ξυπνήσει ο κόσμος. Προσοχή όμως. Μην παινεύουμε τον «ήρωα λαό». Δεν είναι ήρωας ο λαός. Ο λαός είναι λαός. Αγράμματοι, παλιάνθρωποι, ψεύτες, κλέφτες, τίμιοι άνθρωποι, λεβέντες, παλικάρια. Είναι όλα αυτά.
Υπάρχει λοιπόν πρωτοπορία του λαού και υπάρχει και ένα βρώμικο υπόστρωμα που βγάζει αντιλαϊκές κυβερνήσεις. Ανάμεσα σ’ αυτούς υπάρχουν απόγονοι ταγματασφαλιτών, μαυραγοριτών και ανθρώπων που κρέμασαν Έλληνες συνανθρώπους τους. Δεν υποστηρίζει κανείς ότι έτσι είναι όλοι οι νεοδημοκράτες. Υπάρχουν και τίμιοι άνθρωποι, αφελείς κ.λπ. Αλλά το υπόστρωμα που συγκρατεί αυτή την παράταξη είναι ό,τι πιο καταδικαστέο ιστορικά.
Μίλησαν οι ομιλητές και για τα 4,5 χρόνια διακυβέρνησης της χώρας από τον ΣΥΡΙΖΑ. Με πολύ παραδειγματικό τρόπο για τα θετικά, αρκετά αόριστο για τα αρνητικά.
Πώς απέτυχε στον χώρο των ΜΜΕ; Άστοχες συμμαχίες, καμία εκκαθάριση μιντιακού τοπίου, τραγικά λάθη στην ΕΡΤ. Γιατί δεν προσπάθησε αποφασιστικά να ρυθμίσει τις σχέσεις Κράτους – Εκκλησίας; Γιατί στο προσφυγικό, αν και επιτυχώς εξέπεμψε σήμα αλληλεγγύης, βούλιαξε στη λάσπη της Μόριας; Πρέπει να αναστοχαστεί με ψυχραιμία. Ούτε αυτομαστίγωμα, ούτε αυταρέσκεια. Αναγκαία προϋπόθεση όμως: να δει κριτικά και με καθαρές κουβέντες τη διακυβέρνησή του.
Έγιναν πολλά που (έπρεπε να) είναι ξένα προς την πολιτική αισθητική της Αριστεράς. Όμως απέναντι προέλαυνε το άρμα ενός ισοπεδωτικού «δρεπανηφόρου αντιλαϊκισμού», που μάχεται όχι τον λαϊκισμό αλλά το λαϊκό. Στον βαθμό που ο «λαϊκισμός του ΣΥΡΙΖΑ» αντιστάθηκε στον δήθεν «αντιλαϊκισμό» ο οποίος ενοχοποιεί τους πολλούς ήταν ένας «λαϊκισμός της ανάγκης». Χωρίς αυτόν θα σάρωνε η ακροδεξιά ριζοσπαστικοποίηση.
Σύμπραξη με ΑΝ.ΕΛΛ. Κίνηση τακτικής ευεξήγητη. Παρατάθηκε και στιγμάτισε πέραν του αναγκαίου.
Κρίσιμα ερωτήματα: σε έναν κόσμο που πάει δεξιά πας δεξιά για να τον συναντήσεις; Τι σημαίνει εναλλακτική, αριστερή πολιτική; Πώς κινείται από την κοινωνική διαμαρτυρία στην κυβέρνηση και πάλι στην κοινωνική διαμαρτυρία; Τον πιέζουν τα ΜΜΕ να μείνει στο σαλόνι, «σοβαρή αντιπολίτευση». Όμως θεσμική αντιπολίτευση δεν σημαίνει χωρίς διεκδικητικά αντανακλαστικά. Αλλά θέλει και προσοχή ο δρόμος, γλιστράει.
Πώς σπας το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο που εξακολουθεί λυσσαλέο, αν και ο βασιλιάς είναι γυμνός και το ΚΙΝ.ΑΛΛ. γίνεται πολιτικό ανέκδοτο; Πώς αντιμετωπίζεις τους χορηγούς του μετώπου, τον «Πειραιώς καρτελάρχη του Τύπου» και τους λοιπούς; Πώς ρηγματώνεις το μιντιακό τείχος; Ο ΣΥΡΙΖΑ πολεμάει με χιονόμπαλες μια φιλοκυβερνητική επικοινωνιακή χιονοθύελλα.
Τα ΜΜΕ παρουσιάζουν την ανασυγκρότηση με όρους μεταγραφικού παζαριού. Κάποιες επιλογές προσώπων δυστυχώς βοηθούν. Όμως το εγχείρημα είναι ανοιχτό: ευρύ αριστερό, δημοκρατικό μέτωπο και όχι κόμμα σούπερ μάρκετ. Η κουβέντα περί πασοκοποίησης είναι στείρα. Χρειάζεται κριτική διεύρυνση και ανασυγκρότηση με προγραμματικά ανοίγματα. Δυναμικές κοινωνικές συμμαχίες, όχι ανακύκλωση πολιτευτών.
Όμως έπρεπε πρώτα να δοθεί απάντηση σε ένα δίλημμα απλό και μάλλον όχι τόσο ασήμαντο ώστε να μένει στα αζήτητα: «Με τον Γκλέτσο ή χωρίς τον Γκλέτσο;». Ή, σε πιθανόν ωμότερη, αν όχι και πιο απελπισμένη εκδοχή: «Είπαμε συμμαχία, αδέρφια, αλλά και με τον Γκλέτσο;».
Υποθέτω ότι πλην των ελαχίστων που γνώριζαν εκ των προτέρων, όλοι οι υπόλοιποι στον ΣΥΡΙΖΑ αιφνιδιάστηκαν, αν δεν πάγωσαν, βλέποντας ότι στους 695 της Κεντρικής Επιτροπής Ανασυγκρότησης περιλαμβάνεται και ο κ. Απόστολος Γκλέτσος.
Συμπέρασμα: ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να επανεφεύρει τον εαυτό του. Να διασφαλίσει ότι η μέρα μετά τον Μητσοτάκη δεν θα είναι προς τα δεξιά του Μητσοτάκη…
του Αντώνη Πετρόγιαννη
