Ημέρα που μικροί περιμέναμε πώς και πώς ήταν η σημερινή, όπως και η παραμονή της Πρωτοχρονιάς, οπότε βγαίναμε στους δρόμους και από πόρτα σε πόρτα λέγαμε τα κάλαντα.
Πλέον τα παιδιά που βγαίνουν είναι ελάχιστα, όμως είναι κρίμα να τους «ρίχνουμε πόρτα». Σκεφτείτε πώς εσείς αισθανόσασταν όταν ακούγατε το… «τα ’παν άλλοι».
Όσο για εκείνους που ενοχλούνται από το χτύπημα των κουδουνιών, δύο φορές το χρόνο είναι, για μερικές ώρες… υπομονή!
Π.Μπ.
Όχι «τα ’παν άλλοι»
