«Μια επίσκεψη ή έξοδος της οικογένειας αποτελεί την Αχίλλειο πτέρνα της ασφάλειας»
Τη διάχυτη ανησυχία που πλέον κατέχει μεγάλη μερίδα των κατοίκων σε περιοχές γύρω από την Καλαμάτα, όπως το Ασπρόχωμα, τη Θουρία, τη Μικρομάνη, το Αριοχώρι, το Πλατύ και τη Μεσσήνη, εκφράζει με γλαφυρό και χαρακτηριστικό τρόπο, ένας μόνιμος κάτοικος της Μεσσήνης.
Με αφορμή το χθεσινό πρωτοσέλιδο του «Θάρρους» με κεντρικό τίτλο «Οι πιστολιές πέφτουν… βροχή», από τα επαναλαμβανόμενα περιστατικά με πυροβολισμούς μεταξύ Ρομά σε δημόσιους χώρους, ένας κάτοικος περιγράφει την βασανιστική καθημερινότητα του ίδιου, της οικογένειάς του και των γειτόνων του.
Φυλάνε σκοπιά
Πρόκειται για μόνιμο κάτοικο, σε κεντρικό σημείο της Μεσσήνης, ο οποίος αναγκάζεται σε βάρδιες με την οικογένειά του να φυλάνε σκοπιά, για να μην αφήσουν την περιουσία τους μόνη της και όταν χρειάσθηκε να πάνε σε ένα γάμο και ήταν καλεσμένη όλη η γειτονιά, προσέλαβαν… ιδιωτική εταιρία φύλαξης.
Οι περιγραφές τους είναι «γροθιά στο στομάχι» και πρόκειται για στιγμές που βιώνουν εκατοντάδες κάτοικοι στις περιοχές γύρω από την Καλαμάτα.
Τώρα, εκτός από τις κλοπές στα σπίτια και το φόβο εισβολής ομάδων στις περιουσίες τους, έχουν και το φόβο των πυροβολισμών, που μπορούν να συμβούν ανά πάσα στιγμή και σε οποιοδήποτε σημείο.
«Γροθιά στο στομάχι»
Διαβάστε, ολόκληρη την περιγραφή του κατοίκου της Μεσσήνης:
«Η γειτονιά μας στη Μεσσήνη, πλέον, έχει απομονωθεί. Οι φίλοι και οι συγγενείς έχουν σταματήσει να μας επισκέπτονται και κάθε απόπειρα ενδιαφέροντος ή ευχαρίστησης στη ζωή, πέφτει στο κενό. Το νεκροταφείο της πόλης μας είναι πιο «ζωντανό» από τη γειτονιά μας! Τα σπίτια παρακολουθούνται από συγκεκριμένη ομάδα τσιγγάνων, «διαβάζουν» την καθημερινότητα του σπιτιού και της οικογένειας, χαρτογραφούν τις κινήσεις και περιμένουν την κατάλληλη στιγμή.
Μια επίσκεψη ενός προσφιλούς προσώπου ή η έξοδος της οικογένειας σε ένα σούπερ μάρκετ, σε μια κοινωνική δραστηριότητα, αποτελεί την Αχίλλειο πτέρνα της ασφάλειας. Ουδείς μπορεί να απομακρυνθεί, αν πρώτα δεν αφήσει κάποιον πίσω να «φυλάει» το σπίτι. Το κάθε σπίτι, σαν άλλη φυλακή, έχει τους δεσμοφύλακές του, που είναι τα μέλη κάθε οικογένειας!
Η ημέρα χωρίζεται σε βάρδιες και κάποιος πρέπει να μείνει πίσω να κρατά… Θερμοπύλες, ώστε το άλλο μέλος να πάει να πληρώσει λογαριασμούς, να αγοράσει τρόφιμα κ.λπ. Τίποτα δεν μπορεί να γίνει ταυτόχρονα!
Ακόμα και σε σοβαρές κοινωνικές υποχρεώσεις δεν μπορούν να παρευρεθούν όλα τα μέλη της οικογένειας. Στο μνημόσυνο θα πάει ο ένας, στην κηδεία ο ένας, στο γάμο ο ένας.
Είναι συγκλονιστικό, πως όταν στη γειτονιά μας είχαμε ένα ευχάριστο γεγονός (γάμος) επιστρατεύτηκε ιδιωτική εταιρεία Σεκιούριτι να προστατέψει τα σπίτια! Τα αισθήματα της ταπείνωσης και της ντροπής είναι πανταχού παρόντα. Είναι συναισθήματα που οδηγούν σε εκρήξεις θυμού, κατάθλιψης, σοβαρές αϋπνίες που επιδεινώνουν τα ήδη σοβαρά σωματικά προβλήματα που έχουν οι κάτοικοι, κυρίως της τρίτης ηλικίας».
Της Βίκυς Βετουλάκη
Συγκλονιστική περιγραφή κατοίκου της Μεσσήνης για την ανασφάλεια που νιώθουν
