Βασιλική Πιερρακέα: «Είναι επιτακτική ανάγκη να εκτιμήσουμε αυτό που έχουμε, αυτό που πραγματικά είμαστε, γαστρονομικά και γενικά»
Κόρη καπετάνιου, γέννημα-θρέμμα Καλαματιανή, η Βασιλική Πιερρακέα έμαθε να βρίσκει το «βορρά» της ακόμα και από ένστικτο, χωρίς πυξίδα… Η ιστορία της ξεκινά κάπως έτσι με δικά της λόγια:. «Γεννήθηκα στην Καλαμάτα, πλάι στη θάλασσα, κάτω από την προστατευτική σκιά του Ταΰγετου, στην πόλη της μαύρης ελιάς και του πιο αριστοκρατικού πακέτου τσιγάρων. Έφυγα στα 18 μου για να σπουδάσω Οικονομικά στην Πάτρα. Έπειτα από μια ερωτική απογοήτευση, πήρα το καράβι και βρέθηκα για πρώτη φορά στην Ιταλία. Την ερωτεύτηκα. Πρώτος σταθμός ήταν η Ρώμη. Έπειτα από μια τυχαία συνάντηση και προτροπή, αποφάσισα να μετακομίσω στο Μιλάνο και όχι στο Λονδίνο, όπως είχα σχεδιάσει. Έφυγα, λοιπόν, σαν κανονικός μετανάστης με πολύ λίγα χρήματα, χωρίς να ξέρω τι μου επιφυλάσσει το μέλλον, αλλά και χωρίς φόβο γι’ αυτό. Από μικρή ήξερα πως θέλω να φύγω. Είμαι κόρη καπετάνιου, ταξιδιάρικη ψυχή. Έτσι, λοιπόν, τυχαία η μοίρα με έφερε στην Ιταλία».
Σήμερα η ίδια εκπληρώνει ένα άλλο παιδικό της όνειρο, που έχει να κάνει με την αγάπη της για την κουζίνα… Ιδιοκτήτρια της «Vasiliki’s Kouzinas» στο Μιλάνο, αποφάσισε να βάλει την ελληνική γαστρονομία στην «καρδιά» μιας χώρας με μεγάλη παράδοση σ’ αυτό που ονομάζουμε «κουζίνα». Περισσότερα, όμως, για το εγχείρημά της, που ήδη μετρά περισσότερα από 3 χρόνια, στη συνέντευξη που ακολουθεί:
–Συνέντευξη στον Κώστα Γαζούλη
-Πώς γεννήθηκε η ιδέα για τη δημιουργία της «Βασιλικής Κουζίνας»;
Η ιδέα γεννήθηκε από την επιτακτική ανάγκη να επιστρέψω στις ρίζες μου. Αισθανόμουν πως ήταν ό,τι πιο αυθεντικό μπορούσα να κάνω. Η Ελλάδα και οι γεύσεις της είναι μέσα μου. Έχω ακόμα κάτω από τη μύτη τις μυρωδιές του κυριακάτικου τραπεζιού. Οι πρώτες μου γαστρονομικές εμπειρίες γεννήθηκαν στο ταβερνείο του παππού μου. Ήμουν μικρό κοριτσάκι, όταν οι μυρωδιές και οι γεύσεις με παρακίνησαν να ανακατευτώ με τα τηγάνια και τις κατσαρόλες. Ο παππούς ήταν ο εμπνευστής και ο μέντοράς μου. Ακόμη θυμάμαι τα οικογενειακά τραπέζια τις Κυριακές. Μαγεία. Σπουδαίος άνθρωπος ο παππούς μου…
Δεν τελειώνει, δε στερεύει αυτή η ανάμνηση. Υπάρχει σε ό,τι κουβαλάω. Αυτό είναι που με έκανε να σκεφτώ τη «Vasiliki Kouzina».
-Ποιο είναι το concept στο εστιατόριό σας;
Η εστίαση, το καλωσόρισμα, το τραπέζι, η αρχή και το τέλος του ταξιδιού. Ένας φίλος περιέγραψε το ύφος της Vasilikis Kouzinas ως βυζαντινό και το ασπάζομαι. Έμπνευση: «Μια μαγική κόκκινη κουζίνα, όπου χάρη στην αγάπη και στη φιλία γεννήθηκε η Vasiliki Kouzina. Κυριαρχούν καθρέφτες, τραπέζια και φωτιστικά από ορείχαλκο και κάποια folklore στοιχεία μέσα σε ένα χώρο σαν κόκκινο κουτί».
-Χρησιμοποιείς ελληνικά προϊόντα για τη δημιουργία των πιάτων σου;
Η «Vasiliki Kouzina» προσφέρει μια επιλογή από ελληνικά προϊόντα υψηλής ποιότητας, με στόχο την προώθηση της ελληνικής κουζίνας στο Μιλάνο. Τα ράφια είναι γεμάτα από ελληνικά προϊόντα και οι κατσαρόλες αχνίζουν συνταγές της Μεσογείου. Γεύσεις ελληνικές, φτιαγμένες με σεβασμό στην παράδοση, αλλά με τη δέσμευση να προσφέρουν αισθητική και γαστρονομική αξία.
-Πόσο δύσκολο είναι για ένα «ελληνικό εστιατόριο» να καθιερωθεί απέναντι σε μια κουζίνα όπως η ιταλική, που φημίζεται σε όλο τον κόσμο;
Οι Ιταλοί αναγνωρίζουν την καλή γεύση. Αγαπούν τη χώρα μας και την απλότητα στα πάντα, μέχρι και στο φαγητό. Αναγνωρίζουν την αλήθεια και την επιζητούν. Τρελαίνονται για μουσακά, χταπόδι, αβγοτάραχο και φάβα. Γεύονται τα πιάτα μας και ονειρεύονται πότε θα επιστρέψουν για διακοπές στα νησιά μας, τα οποία και λατρεύουν. Όπως λέει ο James Hillman, «η επιστροφή στην Ελλάδα δεν είναι μια ρομαντική υπόθεση ή ένας αισθητικός συμβολισμός. Είναι κάθοδος στο σπήλαιο».
-Ποια είναι η εμπειρία σας αυτά τα χρόνια στο Μιλάνο και τι είναι αυτό αγάπησαν οι Ιταλοί θαμώνες του εστιατορίου;
Με τους Ιταλούς υπάρχουν πολλά κοινά σημεία. Θεωρώ ότι οι δυο λαοί γειτονεύουν και στη γεύση και ότι η υψηλή γαστρονομία βασίζεται στην καλή πρώτη ύλη, στην απλότητα των φαγητών, στο διακριτικό σέρβις και κυρίως στο συναίσθημα που δημιουργεί ένα πιάτο.
-Υπάρχει κάποια πιάτα που έχει αγαπήσει ο κόσμος περισσότερο;
Φαγητά που παραπέμπουν στην κουζίνα της μαμάς μου ή του συγχωρεμένου παππού μου: «Καγιανάς, κοτόσουπα, μπάμιες με ρύζι ή χταπόδι κοκκινιστό. Στην κουζίνα μου ενώνεται το χθες με το σήμερα. Οι αναμνήσεις των παιδικών μου χρόνων “ζευγαρώνουν” στο τώρα. Ένα κοτόπουλο στο φούρνο, για παράδειγμα, μπορεί να συνδυαστεί με μια μακαρονάδα φτιαγμένη όπως θα τη φανταζόταν ένας καλοφαγάς Ιταλός. Η γνωστή ρήση «una fatsa, una razza» είναι πέρα για πέρα αληθινή.
-Εκτός από ελληνική κουζίνα, όμως, και ελληνικά κρασιά στο εστιατόριο. Εκτιμούν οι Ιταλοί τους ελληνικούς αμπελώνες;
Ναι, πιστεύω πολύ στο ελληνικό κρασί. Τα ελληνικά κρασιά έχουν σημειώσει σημαντική πρόοδο. Είναι ένα προϊόν πολιτισμού. Σιγά σιγά βρίσκουν το δρόμο τους, έχουν ιδιαίτερο στιλ και ξεχωρίζουν. Αισθάνομαι περήφανη που τα τελευταία 4 χρόνια οι Ιταλοί έχουν αρχίσει να αγαπούν τα κρασιά μας. Έχω την τιμή να συνεργάζομαι με έναν υπέροχο άνθρωπο και φίλο, τον Πέρυ Παναγιωτακόπουλο και το winekiosk. Ο Πέρυ, το πάθος και το ήθος του είναι ελπίδα για το ελληνικό κρασί και για εμάς που το πρεσβεύουμε στο εξωτερικό.
-Έπειτα απ’ όλα αυτά τα χρόνια στο «χώρο» της κουζίνας πιστεύεις τελικά ότι η ανάδειξη των ελληνικών προϊόντων θα έρθει από την αναγνώριση της ελληνικής κουζίνας;
Απλές αυστηρές γραμμές χαρακτηρίζουν την ελληνική κουζίνα, που είναι «φτωχή» μεν, αλλά την ίδια στιγμή πολύ βαθιά, απλή και συγκεκριμένη» και γι’ αυτό ακριβώς πιστεύω ότι υπάρχει μέλλον. Η ελληνική κουζίνα είναι αγνή και πραγματικά υγιεινή, αυτό που οι Ιταλοί ονομάζουν “chilometro zero”. Εμείς οι Έλληνες είμαστε τυχεροί… Κόβουμε μια μάπα από το μποστάνι μας και να η βασίλισσα στο τραπέζι μας, είμαστε τυχερός λαός. Είναι επιτακτική ανάγκη να εκτιμήσουμε αυτό που έχουμε, αυτό που πραγματικά είμαστε, γαστρονομικά και γενικά.
Info:
Vasiliki kouzina, Via Clusone 6, 20135, Μιλάνο, Ιταλία, www.vasilikikouzina.com
*Δημοσιεύθηκε στο ένθετο “Μεσσηνιακή Γαστροπλοϊα” Δεκεμβρίου
