Ο περσινός χειμώνας, όπως σε όλη τη χώρα, έτσι και στη Στούπα είχε απίστευτες καθημερινές βροχές… Κάτι που οι παλιοί θυμούνται να συμβαίνει πολλές δεκαετίες πριν…
Το φαινόμενο είναι ότι στον παραλιακό δρόμο έγινε η κατολίσθηση ενός εγκλωβισμένου βράχου… Όλοι οι παλιοί θυμούνται, σε ελάχιστα μέτρα και από το συγκεκριμένο χώρο του συμβάντος, να αναβλύζουν νερά σε πολλά σημεία της αμμουδιάς… Τότε και που από τα πηγάδια παίρναμε νερό με την κούπα… όχι με τον κουβά δεμένο στο σχοινί. Τόσο ψηλά ανέβαινε η στάθμη του νερού… Αυτά με την αλλαγή του κλίματος είχαν ξεχαστεί… Επιβεβαιώνουν, όμως, ότι σκάβοντας ελάχιστα στην αμμουδιά της Στούπας, υπάρχει νερό.
Σε ιδιωτικό χώρο, λοιπόν, και στον οποίο δεκαετίες τώρα διαιωνίζονται κληρονομικές διαμάχες, λειτουργεί μία καφετέρια… Μέρος του χώρου αυτού, ο οποίος είναι πάνω από την επιφάνεια του δρόμου, ήταν με σιδερένιες κατασκευές, κι εκεί υπήρχαν τραπεζοκαθίσματα. Στην πλάτη… αυτού του χώρου στεκόταν όρθιος ένας βράχος, η βάση του οποίου ήταν κάτω από τη στάθμη του δρόμου, και μέρος της μία σπηλιά, της οποίας η θέα κρύβεται από προχειροαποθηκευτικές κατασκευές… Αποτέλεσμα… η κατολίσθηση του βράχου, και όλοι μιλούσανε για φυσικό φαινόμενο λόγω μη διεξόδου του όγκου νερού που δέχτηκε στη βάση του…
Πάνω από το βράχο αυτό έχω μία ιδιοκτησία 900 τ.μ. Υπάρχει μία οικοδομή στο πίσω και προς το δρόμο μέρος. Ακριβώς πάνω από το βράχο υπάρχει ένας χώρος- αυλή, περιφραγμένος από απλά σιδερένια κάγκελα… Ούτε η αυλή ούτε τα κάγκελα υποχώρησαν με το βράχο, και κάτι που ειπώθηκε, ότι δηλαδή τα κάγκελα φταίγανε, αγγίζει τα όρια του αστείου… Χοροπηδήσανε δηλαδή τα κάγκελα, σπρώξανε το βράχο και ξαναγυρίσανε στη θέση τους… Και μιλάμε για γνωματεύσεις που έγιναν από… αρμοδίους, πάντα από το δρόμο, από μακριά και χωρίς να ανέβουν ποτέ στη δική μου ιδιοκτησία…
Για το συγκεκριμένο συμβάν, λοιπόν, κι αφού διευκρινίσω ότι ευτυχώς συνέβη χειμώνα και δεν υπήρξαν θύματα, γίνανε διάφορες γνωματεύσεις από υπηρεσίες και με μία ανταλλαγή εγγράφων υποδεικνύομαι ως η μοναδική υπαίτιος…
Και αφελής ερώτηση: Για να κριθεί κάποιος ένοχος για κάτι, δε δικαιούται να μάθει τους λόγους και τους νόμους που τον καταδικάζουν; Και να υποδειχτεί μία ξεκάθαρη και υλοποιήσιμη λύση για να υποστυλωθεί αυτό το ξαναεγκλωβισμένο πρανές, όταν υπάρχει επείγον του θέματος; Τέλος, αν ο μοναδικός ένοχος είναι τα κάγκελά μου, ας μου το πουν να τα τιμωρήσω και εγώ…
Κάποτε ένας καθηγητής Δικαίου, θυμάμαι, μας έλεγε: «Ο νομοθέτης που φτιάχνει τους νόμους πρέπει να είναι οπωσδήποτε σοφός… Όμως, πιο σοφός πρέπει να είναι αυτός που τους ερμηνεύει, γιατί μέσα σε κάθε νόμο μπορούν να βρουν την ανάλογη περίπτωση…».
Δε ζητάω καμία χάρη. Απλά θέλω να προλάβουμε τα χειρότερα για ανθρώπινες ζωές… Από τη δική μου την ιδιοκτησία δεν κινδυνεύει τίποτα… Είναι καθαρά όμως θέμα συνείδησης για μένα, γιατί πιστεύω μου είναι το εξής: όταν βλέπουμε ότι μπορεί να συμβεί ένα κακό, να μην κλείνουμε τα μάτια και να αφήνουμε να το λύσουν οι άλλοι.
Με λίγη υπευθυνότητα και αγάπη για τους συνανθρώπους μας, ο κόσμος θα ήταν καλύτερος…
Βούλα Κυριακέα
