Κάθε Κυριακή με Θάρρος
Όπως αναφέρθηκε στο περασμένο άρθρο, όταν ανακαλύφθηκαν τα πετρέλαια η Τουρκία άρχισε να ενδιαφέρεται για το Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο. Ο ακήρυκτος πόλεμος που διεξάγει ήδη η Τουρκία εις βάρος της Ελλάδος είναι ένας ακόμη πόλεμος για το πετρέλαιο.
Το «σύστημα πετρελαίου» δουλεύει ως εξής: στην κορυφή βρίσκονται τα συμφέροντα των εταιρειών πετρελαίου, των τραπεζών και των κομμάτων που επενδύουν άμεσα ή έμμεσα στο πετρέλαιο. Πρόκειται, κυρίως για αμερικανικές, αγγλικές, γαλλικές και σαουδαραβικές εταιρείες. Οι πετρελαιακές εταιρείες συνεργάζονται με τις αυτοκινητοβιομηχανίες για παραγωγή περισσότερων αυτοκινήτων για να καταναλώνουν περισσότερο πετρέλαιο/βενζίνη. Την ισορροπία με τη ζήτηση διαταράσσουν τα κερδοσκοπικά κεφάλαια, που εξυπηρετούν άλλα συμφέροντα.
Τελικά, όλο και περισσότερο οι άνθρωποι χρησιμοποιούν μέσα μεταφοράς (αυτοκίνητο, αεροπλάνο κ.τ.λ.) και έτσι όλο και περισσότερο εξαρτώνται από το πετρέλαιο. Έτσι αυξάνεται η μόλυνση του περιβάλλοντος. Επίσης, οι άνθρωποι συνηθίζουν στην ακινησία και στην καθιστική ζωή. Το αποτέλεσμα είναι η παχυσαρκία, τα καρδιακά, τα εγκεφαλικά, όλα αποτέλεσμα του τρόπου ζωής που κάνουμε, του αμερικανικού τρόπου ζωής (αστικοποίηση, αυτοκίνητο ΙΧ, κατανάλωση, καθιστική ζωή) που έχει επιβληθεί σε όλο τον κόσμο.
Κι όμως, η επιστήμη έχει βρει λύση. Λύση είναι το υδρογόνο. Υπόψη ότι το υδρογόνο παράγεται από το νερό (Η2Ο). Είναι ανεξάντλητο στον πλανήτη, είναι καθαρό καύσιμο, γι’ αυτό από πολλούς θεωρείται το καύσιμο του μέλλοντος. Ίσως, γι’ αυτό το Αμερικανικό Κογκρέσο έχει καθιερώσει «Βραβείο Υδρογόνου» 100 εκατομμυρίων δολαρίων για εφαρμογές στην οικονομία υδρογόνου. Αυτά στην Αμερική. Εμείς τι κάνουμε;
Στον ακήρυκτο πόλεμο με την Τουρκία, η Ελλάδα το 1996 υπέστη νέα ήττα στα Ίμια. Ο πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης υπέστειλε την ελληνική σημαία από τα Ίμια, αφού διεκήρυξε ότι «για μια βραχονησίδα δεν αξίζει να γίνει πόλεμος» και ζήτησε την παρέμβαση των Αμερικανών. Οι Αμερικανοί μεσολάβησαν αφού πρότειναν και οι Έλληνες δέχτηκαν «απομάκρυνση σημαιών, στρατών και πλοίων» από τα Ίμια. Και η Τουρκία ανέπτυξε τη θεωρία των «γκρίζων ζωνών» και, έκτοτε, διεκδικεί όλα τα ακατοίκητα νησιά του Αιγαίου ως κληρονόμος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, παρότι η Τουρκία έχει παραιτηθεί από τα Δωδεκάνησα με τη συνθήκη της Λοζάνης του 1923.
Μετά την υφαλοκρηπίδα και τον αέρα, είναι η πρώτη φορά μεταπολεμικά που η Ελλάδα χάνει έδαφος. Ο Κώστας Σημίτης, το 1997 στη Μαδρίτη, συμφωνεί με τον Τούρκο πρωθυπουργό Ντεμιρέλ, να μην επεκτείνει η Ελλάδα τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια, «αναγνωρίζοντας τα ζωτικά συμφέροντα της Τουρκίας στο Αιγαίο». Και η Τουρκία συνεχίζει ακάθεκτη και επιθετικά να πραγματοποιεί τους στόχους της.
Κι όμως, αν η Ελλάδα επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια, όπως έχει δικαίωμα από το διεθνές δίκαιο, θα έλυνε αυτομάτως το πρόβλημα της υφαλοκρηπίδας. Αλλά σε αυτό είναι αντίθετες οι ΗΠΑ και Ρωσία.
Ο μεγάλος Έλληνας στοχαστής Παναγιώτης Κονδύλης υποστηρίζει ότι δε θα αποφύγουμε τον πόλεμο με την Τουρκία, είτε εξαιτίας του πετρελαίου, είτε λόγω πληθυσμιακής έκρηξης, είτε λόγω ισλαμιστών, είτε λόγω σύγκρουσης Κεμαλικών και ισλαμιστών, είτε για άλλους λόγους. Να θυμίσουμε ότι ο αείμνηστος Παναγιώτης Κονδύλης ήταν ένα από τα πιο λαμπρά μυαλά του Ελληνισμού και, βέβαια, δεν ήταν δεξιός εθνικιστής. Ήταν μέγας πατριώτης.
Για την αντιμετώπιση του τουρκικού κινδύνου, ο Κονδύλης προτείνει ένα στρατηγικό σχέδιο από τέσσερα σημεία:
α) Γρήγορη και συγκεντρωτική προέλαση τεθωρακισμένων στην Ανατολική Θράκη
β) Πλήρης ελληνική κυριαρχία στον αέρα του Αιγαίου.
γ) Καίριο προληπτικό χτύπημα εναντίον της εχθρικής αεροπορίας στο έδαφος.
δ) Απόκτηση επαρκών μέσων αποτροπής.
Υπόψη ότι σε κάθε σχέδιο «Εθνικής Άμυνας», εκτός από την άμυνα υπάρχει και η επίθεση. Ή μήπως έχουμε ξεχάσει ότι η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση;
Και το ανιστόρητο κομματικό/πολιτικό σύστημα τι κάνει; Για λόγους πελατειακών σχέσεων μειώνει διαρκώς τη στρατιωτική θητεία, αδιαφορώντας για τους εθνικούς κινδύνους. Αλλά και κάθε Έλληνας είναι διατεθειμένος να θυσιάσει έναν καφέ κάθε μέρα για να θωρακιστεί αμυντικά η χώρα και να προλάβουμε τα χειρότερα; Μήπως το Ισραήλ θα πρέπει να αποτελέσει παράδειγμα προς μίμηση;
Άρα, αφού ο πόλεμος με την Τουρκία είναι αναπόφευκτος, χρειάζεται η κατάλληλη προετοιμασία, όπως η αύξηση της στρατιωτικής θητείας, η αύξηση των αμυντικών δαπανών και το αρραγές εθνικό μέτωπο. Σήμερα, γιατί αύριο θα είναι αργά.
Γράφει ο Παύλος Μάραντος*
*Ο Παύλος Μάραντος είναι Έλληνας και Ευρωπαίος πολίτης
marantosp@gmail.com
