Η Ελλάδα είναι μόνη της στην Ευρώπη στην αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι μόνη της στην αντιμετώπιση της εσωτερικής κρίσης που δημιουργεί η προσφυγική κρίση. Και η Ν.Δ. αντιμετωπίζει πολλούς εσωτερικούς κλυδωνισμούς στα μέτρα που θέλει να πάρει για την προσφυγική κρίση στα νησιά.
Όλο αυτό το δύσκολο παζλ βασίζεται σε μια αρχή: ότι η Ελλάδα, λανθασμένης αρχής γενομένης από την προηγουμένη κυβέρνηση, έχει συμφωνήσει και αποδεχθεί ότι η χώρα, ως χώρα εισόδου, θα σταματά και θα επωμίζεται το βάρος των ανθρώπινων ροών προς την Ευρώπη, είτε αυτές λέγονται προσφυγικές από τη Συρία είτε λέγονται μεταναστευτικές από την Ασία αλλά και την Αφρική.
Ούτε η προηγούμενη ούτε και η τωρινή κυβέρνηση έχουν μπορέσει να επαναφέρουν το προσφυγικό/μεταναστευτικό πρόβλημα στην καρδιά της Ε.Ε, δηλαδή στα όργανα και τις Συνόδους Κορυφής των κρατών μελών, απαιτώντας δίκαιη λύση, που δεν μπορεί να είναι άλλη από τη συμμετοχή όλων των κρατών μελών, ανάλογα με τον πληθυσμό και το ΑΕΠ εκάστης χώρας, σε συμφωνημένες ποσοστώσεις αριθμού προσφύγων στο έδαφός τους.
Το θέμα αυτό έχει κλείσει, γιατί η Ελλάδα δεν το άνοιξε ποτέ.
Είναι κοινό μυστικό πλέον ότι η «επανεισδοχή» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ στις Βρυξέλλες το Δεκέμβριο του 2015 έγινε με την ελληνική αποδοχή της Συμφωνίας Ε.Ε.- Τουρκίας για το προσφυγικό και τη ρητή απαίτηση δημιουργίας των 5 hotspot στα ελληνικά νησιά, που τώρα έχουν γίνει η καταστροφή τους. Όπως είναι κοινό μυστικό πλέον ότι η «θερμή» υποδοχή της κυβέρνησης Μητσοτάκη στις Βρυξέλλες βασίστηκε στην άτυπη συμφωνία με το Βερολίνο και το Παρίσι, ότι η Αθήνα δε θα φέρει τα πάνω κάτω στο προσφυγικό- και γι’ αυτό θα έχει ανταλλάγματα, οικονομικής φύσης, που ακόμα δεν έχουν δει το χρώμα του χρήματος.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει εργαστεί σκληρά για να «βολέψει» την κατάσταση με τις προσφυγικές ροές. Και έχει αποτύχει σε όλες τις προσπάθειές της ακριβώς γιατί επιχειρεί να πείσει την κοινή γνώμη ότι η προσφυγική κρίση έχει πλέον καταστεί «εσωτερικό πρόβλημα» της χώρας.
Η μεταφορά μεγάλου αριθμού προσφύγων/μεταναστών στην ενδοχώρα, σε συγκεκριμένες δομές σε Περιφέρειες, έχει συναντήσει μεγάλες και έντονες αντιδράσεις, τις οποίες η κυβέρνηση δεν μπορεί να αποδώσει στους κομματικούς αντιπάλους της και στην ιδεοληπτική αριστερά. Οι αντιδράσεις προέρχονται κατά κύριο λόγο από τους τοπικούς κομματικούς φορείς της Ν.Δ. και δεν έχουν καμφθεί.
Με τις πρόσφατες εξεγέρσεις των κατοίκων και προσφύγων στα νησιά η κάθε πλευρά για εμφανείς σοβαρούς λόγους), η κυβέρνηση ξαναέριξε την τράπουλα με κλειστές δομές στα ίδια νησιά για αποσυμφόρηση των υπαρχόντων κεκορεσμένων Hotspot. Είχε την ατυχή έμπνευση να θελήσει να «επιτάξει» συγκεκριμένους χώρους, οδηγώντας τις αντιδράσεις κατοίκων και φορέων στα άκρα, χωρίς διάθεση συμβιβασμών.
Επιπροσθέτως, η κυβέρνηση «έπαιξε» την κοινή γνώμη αρκετό διάστημα με την ιδέα της «φύλαξης των θαλασσίων συνόρων», η οποία, πέρα από το διπλωματικό ανυπόστατο της «ιδέας» (αφού είναι γνωστό ότι ΔΕΝ υπάρχουν χαραγμένα και συμφωνημένα θαλάσσια σύνορα με τη Τουρκία πλην Δωδεκανήσου), κατέστη αυτομάτως και περίγελως, αφού οι βάρκες με τους πρόσφυγες εξακολουθούν να φτάνουν ανελλιπώς στις ελληνικές ακτές, χωρίς ούτε μία να έχει επιστρέψει στη βάση της.
Η επόμενη ιδέα για το πλωτό δίχτυ είναι ακόμα στη φάση της εξέλιξης, ως «εθνική κίνηση» και μόνον, καθώς οι Βρυξέλλες πολύ δύσκολα ή και καθόλου θα ενστερνιστούν ένα «ευρωπαϊκό δίχτυ», στο οποίο θα μπλεχτούν πολύ άσχημα οι ευρωτουρκικές σχέσεις.
Επανέρχονται και σκόρπιες «ιδέες» για τη μετεγκατάσταση προσφύγων σε βραχονησίδες, δηλαδή σε ξερονήσια του Αιγαίου, με την κυβέρνηση ορθώς να κόβει το βήχα σε τέτοιες απόπειρες. Και τούτο, διότι σε καμιά περίπτωση δε θέλει το προσφυγικό να μετατραπεί σε καθαρά ελληνοτουρκικό θέμα. Διότι αν οι βραχονησίδες αποκτήσουν ανθρώπους- δηλαδή κατ’ ανάγκην οικονομική ζωή -, αυτομάτως αποκτούν και υφαλοκρηπίδα. Ο Τ. Ερντογάν έχει διαμηνύσει στην Αθήνα ότι δεν πρόκειται να αποδεχθεί μια τέτοια εξέλιξη, όντας έτοιμος να επιδεινώσει ακόμα περσότερο το τεταμένο κλίμα ανάμεσα σε Αθήνα και Άγκυρα. «Φυσικά» η Τουρκία ούτε καν λαμβάνει υπόψη της την υποχρέωσή της να επαναδέχεται στο έδαφός της πρόσφυγες και μετανάστες που δεν έχουν πάρει το καθεστώς ασύλου.
Η κατάσταση, επομένως, στο προσφυγικό παγιώνει το αδιέξοδο και για τον επιπλέον λόγο ότι οι Ευρωπαίοι εταίροι, που δεν τα βρίσκουν στον προϋπολογισμό, πολύ δύσκολα θα αναθεωρήσουν το «καθεστώς ησυχίας» που έχουν επιβάλει στους εαυτούς του κρατώντας τα σύνορά τους κλειστά.
Οι Βρυξέλλες, και μάλιστα επι γερμανικής προεδρίας από την άνοιξη, μουρμουρίζουν ότι επιβάλλουν «πρόστιμο» στις χώρες που δε δέχονται πρόσφυγες και την «υποχρέωσή» τους να διαθέτουν μεγαλύτερο ανθρώπινο δυναμικό. Λύσεις που και στη μια και την άλλη περίπτωση ουδόλως θα ανακουφίσουν την Ελλάδα.
Το πρόβλημα και η λύση, επομένως, είναι στα χέρια της Ελλάδας και ο δρόμος οδηγεί στις Βρυξέλλες. Στην περίπτωση που η Αθήνα δεν απαιτήσει, διαπραγματευθεί και επιβάλει την προώθηση προσφύγων από την Ελλάδα στην Ευρώπη, θα συντελεστεί ένα ακόμα βαρύτατο λάθος της ελληνικής πολιτικής προς τους Έλληνες πολίτες.
Της Κύρας Αδάμ
