Στο προχθεσινό περιφερειακό συμβούλιο Πελοποννήσου
Το μείζον θέμα της λειτουργίας των πυρηνελαιουργείων και των προβλημάτων που προκύπτουν για την υγεία των κατοίκων απασχόλησε την προχθεσινή συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου Πελοποννήσου.
Ήταν, δε, το πρώτο της ημερήσιας διάταξης, το εισηγήθηκε ο επικεφαλής της «Αγωνιστικής Συνεργασίας Πελοποννήσου», Θανάσης Πετράκος, όμως παρά την πολύωρη συζήτηση και τις παρεμβάσεις τόσο εκπροσώπων κατοίκων του Δ. Οιχαλίας όσο και των πυρηνελαιουργείων, επίσης της Μεσσηνίας, το Σώμα δεν κατέληξε σε συμφωνία επί μίας πρότασης.
Όλοι συμφώνησαν πως τα πυρηνελαιουργεία προκαλούν προβλήματα, ενώ ακούστηκαν προτάσεις για συνεχείς ελέγχους, για κινητές μονάδες μέτρησης, για μετεγκατάστασή τους, αλλά τελικά τίποτα από αυτά δεν εγκρίθηκε.
Ο κ. Νίκας ανέφερε πως εκείνο που θα κάνουν είναι να λάβουν διοικητικά μέτρα, όπως: Να ασκήσουν πίεση στην κυβέρνηση για ενιαίο θεσμικό πλαίσιο. Να υπάρξει συνεργασία με την Αποκεντρωμένη Διοίκηση Πελοποννήσου για τις νέες ΑΕΠΩ. Να δοθούν άδειες υπό αυστηρές προϋποθέσεις. Να γίνονται συνεχείς έλεγχοι και να πιέσουν την Τράπεζα Πειραιώς για τον εκσυγχρονισμό της ΒΙΠΕ Μελιγαλά.
Κι όμως, στην αρχή της συζήτησης τα πράγματα φαίνονταν διαφορετικά. Ο περιφερειάρχης αναφέρθηκε σε μονάδες που δε διαθέτουν άδεια λειτουργίας και μελέτη περιβαλλοντικών όρων (ΑΕΠΩ), στις οποίες, όμως, αντί να επιβληθούν αυστηρές ποινές, δέχθηκαν μόνο πρόστιμα (!). Και όχι μόνο αυτό. Ο κ. Νίκας υπογράμμισε και τη θέληση (;) της Περιφέρειας να κλείσει όσες από αυτές παρανομούν (!).
Όπως ήταν φυσικό, η συντονίστρια της Περιβαλλοντικής – Πολιτιστικής Ένωσης Μεσσηνίας, Μαρίστα Ορφανού, αλλά και οι πρόεδροι των Κοινοτήτων του Δήμου Οιχαλίας που παραβρέθηκαν στη συζήτηση, εξέφρασαν την απογοήτευσή τους, γιατί ενώ υπήρχε μια βάση για να ληφθούν ουσιαστικά μέτρα, ο περιφερειάρχης, αλλά και η παράταξη του κ. Τατούλη, “πέταξαν την μπάλα στην εξέδρα”.
Κι όμως, η υπεράσπιση της υγείας των ανθρώπων πρέπει να είναι θέμα πρώτης προτεραιότητας για κάθε Αρχή. Κάθε χρόνο οι κάτοικοι του Δήμου Οιχαλίας υποφέρουν από τη λειτουργία του πυρηνελαιουργείου και δικαίως διαμαρτύρονται.
Η κατάσταση με τα πυρηνελαιουργεία μπορεί να χαρακτηρισθεί ως τραγική για την ευρύτερη περιοχή και πέραν των όμορων χωριών, όταν οι άνεμοι και οι καιρικές συνθήκες ευνοούν τη διεύρυνση του προβλήματος.
Η αποπνικτική ατμόσφαιρα, η δυσοσμία, η δυσκολία της αναπνοής, ειδικά για τους πολίτες με αναπνευστικά προβλήματα, το χαμηλό επίπεδο ορατότητας που δημιουργείται, είναι τα κύρια χαρακτηριστικά της δραστηριότητάς τους.
Όμως, οριστική λύση δεν υπήρξε όλα τα προηγούμενα χρόνια, αφού οι ελεγκτικές υπηρεσίες των Διευθύνσεων Περιβάλλοντος, αλλά και το αρμόδιο υπουργείο, εκτός των συστάσεων και προστίμων για παραβιάσεις περιβαλλοντικών όρων, ελάχιστα επηρέασαν ή βελτίωσαν την υπάρχουσα κατάσταση.
Αν, εκτός από τα παραπάνω, τοποθετούνταν μόνιμοι σταθμοί παρακολούθησης, υπήρχε μια στρατηγική αντιρύπανσης, μια οργανωμένη στρατηγική, είχε υλοποιηθεί μια επιδημιολογική μελέτη για τα προβλήματα υγείας, τα πράγματα θα ήταν ασφαλώς καλύτερα.
Αντ’ αυτού όλα τα χρόνια οι κάτοικοι εισπράττουν αδιαφορία, με αποτέλεσμα ο μόνος δρόμος που τους απομένει, για να αντιμετωπιστεί- επιτέλους- με σοβαρότητα το θέμα, είναι να προχωρήσουν σε δυναμικότερες κινήσεις…
Του Αντώνη Πετρόγιαννη
