Η σημερινή παρέμβασή μου δεν έχει πολιτική χροιά. Έχει μόνο ανθρώπινη και επιστημονική. Και δυναμώνω τις δύο αυτές θέσεις μου, από μια συνεχόμενη παρουσία στην κοινωνία και στην αγορά χρόνια τώρα, προσπαθώντας με όσες αντοχές ή στηρίγματα έχω για την πρόοδο της πόλης και των πολιτών.
Η υγειονομική κρίση που περνάει η παγκόσμια κοινότητα δεν έχει αφήσει αλώβητη την χώρα μας. Ο Δήμος μας, όντας ένα μέρος του ελληνικού συνόλου, καλό και φρόνιμο θα είναι να προσέξουμε όλοι μαζί να «μαγειρέψουμε πριν πεινάσουμε».
Ο ένας πλάι στον άλλον.
Με αλληλεγγύη και σεβασμό μεταξύ μας.
Να βγούμε συν «Θεώ» από την περιπέτεια με τις μικρότερες απώλειες.
Γνωρίζουμε αλλά και μαθαίνουμε καθημερινά τις οδηγίες των υπευθύνων υπουργών και των αρμοδίων.
Όμως, θα ‘θελα να επισημάνω απλά και χωρίς διάθεση υποδείξεων, μερικές σκέψεις μου.
Τις δράσεις της πολιτικής προστασίας του Δήμου μας τις σέβομαι, και τίθεμαι δημόσια στη διάθεσή της, εάν και εφόσον θελήσει να αντλήσει οτιδήποτε από την εμπειρία μου.
Γιατί εδώ που τα λέμε οι δράσεις πρέπει να πραγματοποιούνται στο πλαίσιο των δυνατοτήτων που διαθέτει πλέον η πόλη.
Μια πόλη που στη σημερινή συγκυρία αναδεικνύεται ανάγλυφα το πρόβλημά της, αφού της στέρησαν μια σειρά από υπηρεσίες.
Η έλλειψη του Αστυνομικού Τμήματος και των τραπεζών, για να μην αναφερθώ στα υπόλοιπα, δεν είναι μόνο το pic του παραγκωνισμού της, αλλά η ύπαρξή τους αποτελεί τη λυδία λίθο, αν θέλουμε να υπάρχει στοιχειώδης ποιότητα ζωής και αξιοπρέπεια προς τους κατοίκους της.
Με τους εργάτες γης που έχουν κατακλύσει κάθε ανώγι και κατώγι, και ο αριθμός τους παραμένει άγνωστος και που ασφαλώς δε ζουν κάτω από ιδανικές συνθήκες, υπάρχει ένα θέμα.
Σε μια μαζική εξάπλωση της πανδημίας είναι κι αυτοί εκτεθειμένοι όπως κι εμείς και, μάλιστα, ο συγχρωτισμός και η διαμονή πολλών μαζί σε χώρους μικρούς με συνθήκες ατομικής υγιεινής μηδαμινές κάνει το θέμα δυσκολότερο.
Μπορούμε να σκεφτούμε κάτι γι’ αυτό;
Η ενημέρωση των δημοτών φάνηκε με την κρίση πόσο αναγκαία είναι, όσο ποτέ άλλοτε.
Το διαδίκτυο και η εργασία μέσω αυτού είναι μία τάση που κυριαρχεί.
Το ίδιο πρέπει να ισχύει και για την ηλεκτρονική πληροφόρηση σε θέματα που αφορούν στην πόλη, και σε άλλες γλώσσες πέραν της ελληνικής, κάτι που δεν έχει τελεσφορήσει ακόμα.
Η διάθεση υγειονομικού υλικού αναγκαίου για την πρόληψη στις ευπαθείς ομάδες ή στους αναξιοπαθούντες είναι πλέον ανάγκη και όχι πολυτέλεια.
Αν αυτές οι απλές αλλά συνάμα ουσιαστικές σκέψεις ευοδωθούν και γίνουν πρακτικές παρεμβάσεις, θα είναι προς όφελος όλων μας, για να μην αναγκαστούμε να κολυμπήσουμε σε αχαρτογράφητα νερά, πράγμα που όλοι απευχόμαστε.
Βασίλης Παπαθεοδοσίου
