Ο σημερινός «φιλοξενούμενος» στη στήλη του Θάρρους «Καλαματιανοί του Εξωτερικού», Βασίλης Μπουρολιάς, άφησε το νότο της Ευρώπης για το βορρά και συγκεκριμένα το Αμπερντίν της Σκωτίας. Συνεχίζοντας την παράδοση που ξεκίνησε πριν από αρκετά χρόνια, με τους «Μεσσήνιους» να έχουν τη δική τους έντονη παρουσία στη «γρανιτένια» πόλη της Σκωτίας, εργάζεται ως μηχανικός πετρελαίων σε μια περιοχή που το συγκεκριμένο επάγγελμα άκμασε, ιδιαίτερα τις προηγούμενες δεκαετίες.
Ο Βασίλης είναι 25 ετών. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Καλαμάτα και στη συνέχεια σπούδασε χημικός μηχανικών στο Πανεπιστήμιο Πατρών. Μετά την αποφοίτησή του, το καλοκαίρι του 2017, μετακόμισε στο Λονδίνο για να ακολουθήσει μεταπτυχιακές σπουδές μηχανικού με ειδικότητα στα πετρέλαια στο Imperial College. Σήμερα τον συναντάμε στο Αμπερντίν της Σκωτίας, όπου ως μηχανικός πετρελαίου κάνει ανάλυση δεδομένων για εξορύξεις που πραγματοποιούνται στη Βόρεια Θάλασσα, στη Μεσόγειο, στον κόλπο του Μεξικού και σε άλλα μέρη του κόσμου.
-Πόσο καιρό εργάζεσαι στο εξωτερικό και πόσο εύκολη ήταν η απόφασή σου να φύγεις;
Εργάζομαι στη Μ. Βρετανία τον τελευταίο 1,5 χρόνο. Μετά το μεταπτυχιακό στο Λονδίνο έκανα αρκετές αιτήσεις και συνεντεύξεις μέχρι να βρω τη σημερινή μου δουλειά. Τελικά, έπειτα από έξι μήνες αναζήτησης, ο δρόμος με έφερε στο Αμπερντίν (Σκωτία).
Πιστεύω ότι η απόφαση να αφήσει κάποιος την Ελλάδα και να αναζητήσει την τύχη του στο εξωτερικό είναι πάντα δύσκολη. Στην περίπτωσή μου, συνήθισα στην ιδέα αυτή τουλάχιστον για 1 ή 2 χρόνια πριν μετακομίσω στο Λονδίνο. Γνώριζα ότι θέλω να κάνω ένα μεταπτυχιακό στο εξωτερικό για να εξειδικευτώ και στη συνέχεια να αναζητήσω εργασία. Επίσης, οι περισσότεροι φίλοι μου, αλλά και αρκετοί συγγενείς μου, είχαν φύγει ή έφυγαν την ίδια περίοδο με μένα για τη Μ. Βρετανία, την Ολλανδία, την Ελβετία και την Αμερική. Ήταν σαν ο ένας να παρακινεί τον άλλον, όλοι με κοινό σκοπό να αποκτήσουμε εμπειρία και να βρούμε καλύτερες συνθήκες εργασίας.
Τέλος, θεωρώ πολύ σημαντικό ότι η οικογένειά μου με στήριξε και ψυχολογικά και οικονομικά για να κάνω αυτό το μεγάλο βήμα στη ζωή μου, και τους οφείλω σε μεγάλο βαθμό τη θέση που βρίσκομαι σήμερα.
-Δυσκολεύτηκες στην ανεύρεση εργασίας στη χώρα που βρίσκεσαι;
Το εξάμηνο που ακολούθησε μετά το τέλος του μεταπτυχιακού ήταν για μένα η πιο δύσκολη περίοδος της ζωής μου, από την άποψη ότι ήταν πρωτόγνωρη εμπειρία. Το γεγονός ότι πέρασα αυτή την περίοδο μαζί με άλλους ανθρώπους που βρίσκονταν στην ίδια κατάσταση με βοήθησε να είμαι αισιόδοξος και να μείνω προσηλωμένος στο στόχο. Εργάστηκα ως full-time πωλητής στο κέντρο του Λονδίνου. Παράλληλα, έκανα αιτήσεις και περνούσα συνεντεύξεις για να βρω δουλειά στον τομέα μου. Εδώ θα ήθελα να τονίσω ότι δε θεωρώ πιο εύκολη τη διαδικασία του να βρεις δουλειά στο εξωτερικό, η βασική διαφορά είναι ότι υπάρχει πολύ μεγάλη ζήτηση σε επαγγέλματα όπως του μηχανικού, αλλά ο ανταγωνισμός παραμένει αρκετά υψηλός.
-Πώς αντιμετωπίζουν τους Έλληνες στη χώρα που ζεις;
Νομίζω ότι οι Έλληνες αντιμετωπίζονται στη Μεγάλη Βρετανία όπως και όλοι οι υπόλοιποι λαοί. Υπάρχουν τόσοι πολλοί μετανάστες που δεν μπορείς να μη νιώθεις ευπρόσδεκτος. Ποτέ αυτά τα τρία χρόνια δεν έχω έρθει αντιμέτωπος με κάποια μορφή ρατσισμού λόγω της καταγωγής μου. Αντιθέτως, όσοι μαθαίνουν ότι είσαι από την Ελλάδα, αντιδρούν συνήθως με καλή διάθεση, σου λένε ελληνικές λέξεις που γνωρίζουν ή για τις καλοκαιρινές διακοπές τους στη χώρα μας. Πάντα λένε κάτι καλό για τον καιρό, για τον πολιτισμό μας ή για κάποιον γνωστό Έλληνα που γνωρίζουν, όπως τον Γιάννη Αντετοκούνμπο.
-Υπάρχει ανησυχία όσον αφορά στο μέλλον στη Βρετανία για τους Ευρωπαίους πολίτες μετά το Brexit;
Για όσους ζούμε ήδη αρκετό καιρό εδώ πριν από το επίσημο Brexit δεν υπάρχει υπερβολική ανησυχία. Βεβαίως, συζητάμε για τα διάφορα σενάρια της εποχής μετά το Brexit, αλλά χωρίς να ανησυχούμε για το μέλλον μας εδώ. Σίγουρα θα αλλάξουν κάποια πράγματα στην υποδοχή όσων έρχονται από εδώ και πέρα, θα απαιτούνται ίσως περισσότερα έγγραφα και οι έλεγχοι θα γίνουν πιο αυστηροί. Όσοι Έλληνες και Ευρωπαίοι είμαστε στη Μ. Βρετανία πριν από το Brexit, χρειάστηκε να κάνουμε μια απλή αίτηση μέσω κινητού και πήραμε έγκριση για το Πρόγραμμα Εγκατάστασης για Πολίτες Ε.Ε., όπου σου ζητούνται προσωπικά στοιχεία, ο τόπος διαμονής και η εταιρεία που εργάζεσαι.
Στη συνέχεια λαμβάνεις ένα πιστοποιητικό που ουσιαστικά κατοχυρώνει το δικαίωμά σου να ζεις και να εργάζεσαι στη Μ. Βρετανία.
-Τι θα ήθελες να μεταφέρεις από την κουλτούρα της εκεί ζωής σου στην Ελλάδα;
Η ζωή στη Σκωτία είναι αρκετά διαφορετική σε σχέση με την Ελλάδα. Κάποιες φορές προς το καλύτερο και κάποιες προς το χειρότερο. Ποτέ δεν προσπάθησα να ζω ακριβώς όπως στην Ελλάδα, όπως αρκετοί Έλληνες κάνουν, αλλά στον αντίποδα ποτέ δεν ενθουσιάστηκα υπερβολικά με τον τρόπο ζωής στη Σκωτία. Αυτό που θα ήθελα να μεταφέρω είναι η νοοτροπία και ο σεβασμός που δείχνουν οι Βρετανοί πολίτες για τους θεσμούς π.χ. το κράτος, την Αστυνομία και τους νόμους. Το σύστημα είναι οργανωμένο, η γραφειοκρατία είναι λιγότερη και όλα ελέγχονται και προβλέπονται από το νόμο. Δεν είναι όλα ιδανικά, προκύπτουν και προβλήματα. Το σημαντικό, όμως, είναι ο τρόπος αντιμετώπισης από τις κρατικές υπηρεσίες, που είναι ιδιαίτερα φιλικός προς όλους.
-Τρία πράγματα που πρέπει κάποιος να δει, αν επισκεφτεί την πόλη που βρίσκεσαι…
Το πρώτο πράγμα που μου έρχεται στο μυαλό είναι η παλιά πόλη του Αμπερντίν, στην οποία αξίζει να δεις το χώρο του Πανεπιστημίου (του Αμπερντίν), με εντυπωσιακά κτήρια από το 15ο αιώνα όπως το King’s College. Εκεί βρίσκεται, επίσης, το πάρκο Seaton, που είναι ένα από τα μεγαλύτερα πάρκα της πόλης, ιδανικό για περπάτημα, όταν ο καιρός το επιτρέπει και κοντά στον ποταμό Ντον, που είναι το φυσικό σύνορο νότιας και βόρειας πλευράς της πόλης.
Το δεύτερο σημείο της πόλης που πρέπει κανείς να εξερευνήσει είναι το κέντρο. Θα πρότεινα περπάτημα στον πιο κεντρικό δρόμο, την Union Street, την πλατεία Μάρσαλ, στην οποία βρίσκεται ένα από τα πιο όμορφα κτήρια στο Αμπερντίν, το Κολλέγιο Μάρσαλ, και επίσκεψη στο ναυτικό μουσείο του Αμπερντίν, που σε ταξιδεύει στην ιστορία της πόλης και έχει θέα στο λιμάνι της «πρωτεύουσας του Πετρελαίου».
Τέλος, αξίζει μια βόλτα κατά μήκος της παραλίας του Αμπερντίν, για να απολαύσει κανείς τη θέα της Βόρειας θάλασσας, να πιει σκωτσέζικο ουίσκι και να φάει το παραδοσιακό fish and chips.
-Τι είναι αυτό που σου λείπει περισσότερο από την Καλαμάτα;
Μου λείπει, κυρίως, η οικογένειά μου. Δευτερευόντως, η θάλασσα και η φιλοσοφία ζωής που έχουμε στην Ελλάδα. Εδώ οι άνθρωποι έχουν τη νοοτροπία να ζουν για να δουλεύουν και όχι να δουλεύουν για να ζουν καλύτερα.
-Σκέψη για επιστροφή υπάρχει στο μυαλό σου;
Νομίζω ότι όποιος Έλληνας έφυγε και λέει το αντίθετο, λέει ψέματα. Ποτέ δεν έφυγα με σκοπό να μείνω για πάντα στο εξωτερικό. Όσο όμως έχω τη δυνατότητα να αποκτώ χρήσιμη εργασιακή εμπειρία και να εξελίσσομαι γρήγορα στον τομέα που επέλεξα, θα μένω εκτός Ελλάδος. Κάθε μέρα προσπαθώ να βελτιώνομαι με όλες μου τις δυνάμεις. Όταν θεωρήσω ότι οι συνθήκες είναι κατάλληλες για να γυρίσω πίσω και να εκμεταλλευτώ την εμπειρία που απέκτησα, μεταφέροντας την τεχνογνωσία και τη νοοτροπία μου στην Ελλάδα, δε θα το σκεφτώ δεύτερη φορά.
Των Κώστα Γαζούλη & Παναγιώτη Μπαμπαρούτση
