Η περυσινή 28η Απριλίου συνέπιπτε με την Κυριακή του Πάσχα…
Επιστρέφοντας αργά το βράδυ από χωριό της ορεινής Μεσσηνίας έμαθα τα όσα τραγικά δυσάρεστα είχαν συμβεί κατά τη διάρκεια του «σαϊτοπόλεμου» στο πάρκινγκ του Νέδοντα.
Λίγη ώρα αργότερα οι όποιες ελπίδες ο συνάδελφος Κώστας Θεοδωρακάκης να είναι ζωντανός, «έσβησαν» κι αυτές στο νοσοκομείο της πόλης…
Στη θέση του Κώστα θα μπορούσε κάλλιστα να είναι οποιοσδήποτε από όλους εμάς…
Η τραγική μοίρα «επέλεξε» αυτόν «στερώντας» τον από την αγαπημένη του οικογένεια.
Το ζήτημα του «σαϊτοπόλεμου» φέτος δεν «άνοιξε» ελέω κορωνοϊού.
Θεωρώ ως ελάχιστο στη μνήμη του να θυμόμαστε τι συνέβη και να προσπαθήσουμε από την πλευρά μας αυτό το θέμα να κλείσει για πάντα…
Όσα χρόνια και αν περάσουν ή ό,τι μέτρο και να «σκαρφιστούν» για κάτι ούτως ή άλλως παράνομο, να μην υπάρξει άλλος τόσο άδικος θάνατος…
Κ. Γαζ.
