Τη μονοτονία της παρατεινόμενης καραντίνας που ζούμε όλοι λόγω του κορωνοϊού ήρθε πριν από λίγες μέρες να σπάσει για την Παναγιώτα Αντωνακοπούλου ένα βραβείο! Δεν είναι το πρώτο, φυσικά, για τη Μεσσήνια ποιήτρια, αλλά έχει το ειδικό του βάρος και λόγω των δύσκολων ημερών που διανύουμε, με τα όνειρά μας σε αναμονή…
Η Παναγιώτα Αντωνακοπούλου ήταν η νικήτρια του 10ου Παγκόσμιου Λογοτεχνικού Διαγωνισμού 2019, στην κατηγορία ποίησης, που διοργανώνει ο Ελληνικός Πολιτιστικός Όμιλος Κυπρίων Ελλάδας (ΕΠΟΚ), σε μια προσπάθεια να τιμήσει και να συντηρήσει τη μνήμη των νεκρών Ελλαδιτών και Ελληνοκυπρίων στη ναυτική επιχείρηση έξω από την Κερύνεια το 1974. Το ποίημα που απέσπασε το Α’ βραβείο έχει τον τίτλο «Διελκυστίνδας Λήθη» και μέσα από αυτό η συμπατριώτισσά μας ποιήτρια αναγνωρίζεται και για την ευρύτερη συνεισφορά της στο λογοτεχνικό χώρο. Το βραβείο απεστάλη από τους διοργανωτές σε ηλεκτρονική μορφή, «λόγω της κατάστασης», σχολιάζει η κα Αντωνακοπούλου, που το δέχθηκε ως μια αχτίδα χαράς, αναγνώρισης και δημιουργικής τόνωσης.
Η ίδια βιώνει έντονα την πίεση της εποχής, αλλά τονίζει την ανάγκη να παραμείνουμε αισιόδοξοι. Όλη αυτή η ανατροπή στη ζωή μας έχει επηρεάσει και το γράψιμο, παραδέχεται, λέγοντας «όλο και κάτι γράφω, αλλά επειδή η ψυχολογία είναι πεσμένη, το αποφεύγω…».
Όσα αποτυπώνει στο χαρτί είναι «πάντα επηρεασμένα από τις καταστάσεις που προσδίδουν την ανθρώπινη ανησυχία. Κατά πόσο τώρα που όλοι αγωνιούν για την αυριανή μέρα», ενώ για την Παναγιώτα «τελικός προορισμός είναι ο στοχασμός, η αυταγάπη, η προσπάθεια να παραμένουμε αγωνιστές»…
Ο προσωπικός της αγώνας συνεχίζεται, μεταξύ άλλων, με την προσπάθεια να καταφέρει να εκδώσει μέχρι το τέλος του χρόνου τη δεύτερη ποιητική της συλλογή, που υπόσχεται κάτι διαφορετικό και ενδιαφέρον: «Θα είναι μια ποιητική συλλογή με συντροφιά φωτογραφίες και πίνακες αγαπημένων φίλων καλλιτεχνών. Η ποίηση βασίζεται πάνω σε έμμετρο λόγο, αλλά και σε ελεύθερη γραφή. Έχει ύφος ιδιαίτερο, μιας και η θεματολογία μάς δίνει στοιχεία που αφορούν το βαθύτερο νόημα της πατρίδας, του ανθρώπου, της αγάπης και του έρωτα» προϊδεάζει η Παναγιώτα Αντωνακοπούλου, που μας είχε «συστηθεί» ποιητικά πριν από λίγα χρόνια με το ολοκληρωμένο ποιητικό έργο «Πονέματα Ψυχής».
Επίσης, κατά την προηγούμενη τριετία είχε σταθερή παρουσία ανάμεσα στα πρώτα βραβεία του καθιερωμένου Παγκόσμιου Διαγωνισμού της Αμφικτυονίας του Ελληνισμού: το 2019 και το 2018 δεύτερο βραβείο με το ποίημα «Αδυσώπητοι Καιροί» και «Οιμωγή» αντίστοιχα, ενώ στην 3η θέση είχε επιλεγεί η «Παράκληση», που είχε προηγηθεί το 2017.
-Α’ Βραβείο στον 10ο Παγκόσμιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό του Ελληνικού Πολιτιστικού Ομίλου Κυπρίων Ελλάδας
Διελκυστίνδας Λήθη
Στην Κύπρο μας, αδέρφια μου,
Μια θυμωνιά θα κάψω
Ανέστια είν’ η ρίζα μου
Εδώ στη μαύρη ξέρα
Με σταύρωσε η μάνα μας
Στο μέτωπο πριν φύγω
Θα ’ρθει μια χρονοθύελλα
Σε μια ελιά ν’ ανθίσει
Εγκαύματα στη μνήμη μου
Φωτιά μες την καρδιά μου
Νεροσυρμός οι φλέβες μου
Στου σκοτωμού το αίμα
Δε θα ’ρθουν πια κατακτητές
Τη γη μας να σκορπίσουν
Χαλή μια πικροθάλασσα
Στης μάνας το μαντήλι
Τα δάκρυα ήλιος θα γινούν
Μπροστά στο παραθύρι
Θα πιουν την πίκρα του καημού
Λάβαρο της ψυχής μου
