Εκπληκτικά γκαγκ που θυμίζουν κλασικό, «βωβό» κινηματογράφο, ταχύτητα, στιλ, συντελούν στη δημιουργία ενός υπέροχου, ψυχαγωγικού φιλμ, που είναι το δεύτερο στην καριέρα του Γούντι Άλεν.
Σαρκασμός και φυσικά άνευ ορίων αυτοσαρκασμός, λεπτό, υποδόριο και ευφυές χιούμορ βρίσκει κάποιος σε μια παλαβή, αστεία εξιστόρηση εν είδει ντοκιμαντέρ, των ημερών και των έργων του “αδιόρθωτου” ληστή τραπεζών Βίρτζιλ Στάρκγουελ.
Ο Βέρτζιλ Στάρκουελ, ένας απροσάρμοστος μικροαπατεώνας, διαρκώς επιχειρεί ληστείες τραπεζών, δραπετεύει, ξανασυλλαμβάνεται κ.ο.κ., μέχρι που γνωρίζει τη γυναίκα της ζωής του και… συνεχίζει μία από τα ίδια.
Όπως σε κάθε ταινία του Γούντι Άλεν, οι διάλογοι είναι πανέξυπνοι και οι ατάκες ξεκαρδιστικές. Αν και δεν υπάρχει το ψυχαναλυτικό βάθος που θα συναντήσουμε σε μεταγενέστερες ταινίες του, ο πανέξυπνος δημιουργός δεν περιορίζεται σε μία απλή πλάκα, αλλά κάνει μια κωμωδία πνευματώδη και μια σάτιρα σπαρταριστή.
Ζητείται Εγκέφαλος Για Ληστεία – Take The Money And Run
Comedy, Crime | 1969 | K-12 | USA, Fr | 85′
Σκηνοθεσία: Woody Allen
Σενάριο: Woody Allen
Παίζουν: Woody Allen, Janet Margolin, Marcel Hillaire
Για να δείτε την ταινία, ακολουθήστε τον παρακάτω σύνδεσμο:
