Covid -19: Γνωστός ή άγνωστος; Ακίνδυνος ή επικίνδυνος; Ιάσιμος ή όχι;

Covid -19: Γνωστός ή άγνωστος;  Ακίνδυνος ή επικίνδυνος; Ιάσιμος ή όχι;

Είναι μερικές σκέψεις, πρώτες σκέψεις, που κάνει κανείς κλεισμένος στο σπίτι του. Κλεισμένος γιατί; Ποιος τον έκλεισε; Μα, ποιος άλλος από τον Covid -19; Μα τόση δύναμη έχει; Ποιος είναι, τέλος πάντων, που μόνο στο άκουσμα του ονόματός του μένουμε σπίτι; Και επιτέλους, ποιος τον έφερε; Αλήθεια, κάποιο άκακο και άτυχο ζωάκι ή από κάπου το έσκασε; Άσχετα με ό,τι κι αν έγινε, μήπως και εξαιτίας του ήρθε η ώρα, επιτέλους, που πρέπει να εξετάσουμε αν πραγματικά θέλουμε την παρουσία μας στη γη;

Μήπως, πραγματικά, ήρθε η ώρα να στραφούμε στον άνθρωπο χωρίς περιβαλλοντικές μολύνσεις, εξοπλισμούς, επιστημονικά καταστροφικά επιτεύγματα, ανόητες επιδιώξεις, υπέρμετρους εγωισμούς, χρηματική λατρεία, ακραίες αντιλήψεις, καταστροφικές διχόνοιες και απερίσκεπτες αποφάσεις;

Μήπως ήρθε η ώρα που πρέπει να δούμε το δίπλα μας, το γείτονά μας, το συνάνθρωπό μας, σαν ένα δεύτερο εαυτό μας, που θέλει και αυτός τη διατροφή του, την αγάπη του, το ντύσιμό του, τη σχετική του οικονομία, την ηρεμία της ψυχής του, την ειρήνη στο περιβάλλον του, για να απολαύσει τα της επίγειας ζωής;

Ο Covid -19 μας έκλεισε στα σπίτια μας και τι κάνουμε; Πήραμε και παίρνουμε μέτρα αντιμετώπισης, γκρινιάζουμε με τους διοικούντες μας για τα χρήματα της αποζημίωσης που μας δίνουνε, σκεπτόμαστε την τύχη των επιχειρήσεών μας, προγραμματίζουμε την υπηρεσία μας, βλέπουμε στην τηλεόραση πόσο αδύναμοι είναι οι μέχρι πρότινος ισχυροί της γης, επιβεβαιώνουμε ότι οι ανόητες αποφάσεις στο τέλος έχουν επιπτώσεις στους εαυτούς μας, σκεπτόμαστε πώς θα ξεγελάσουμε τον εχθρό μας, τρέχουμε για να γεμίσουμε τα ράφια της αποθήκης μας ή αναλογιζόμαστε το πότε θα ξαναρχίσουμε να ζούμε την προηγούμενη ζωή μας;

Είναι βέβαιο ότι το μόνο που δεν κάνουμε είναι να μιλήσουμε με τον εαυτό μας και να του ζητήσουμε να μας πει αν θα αλλάξει ή θα μείνει ο ίδιος. Γιατί αν θα μείνει ο ίδιος, παρά τη σημερινή κατάσταση, τότε δε χρειάζεται να παρακολουθούμε καθημερινά τις καμπύλες και τα στατιστικά δεδομένα, γιατί το τέλος, να είμαστε σίγουροι, δε θα είναι ευοίωνο. Ίδωμεν…


Του Δημητρίου Γιαννημάρα
Δημάρχου Δυτικής Μάνης