Το θέμα της σύστασης Ενεργειακής Κοινότητας με τη συμμετοχή του Δήμου Καλαμάτας είναι εξόχως σημαντικό για την ανάπτυξή του. Όμως, δεν είναι και εύκολο στην υλοποίησή του. Χρειάζεται προγραμματισμός, σχέδιο βιωσιμότητας και όλα εκείνα τα στοιχεία που θα αποδεικνύουν ότι η Δημοτική Αρχή, που το πρότεινε και στη χθεσινή συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου, έχει ήδη ένα πρώτο μπούσουλα δράσης.
Αυτό, όμως, δεν αποδείχτηκε κατά τη διάρκεια της συζήτησης. Αυτό που παρακολουθήσαμε είναι αντιδημάρχους να… διαφωνούν με το δήμαρχο και τις δημοτικές παρατάξεις της αντιπολίτευσης, ενώ στη μεγάλη τους πλειοψηφία να θέλουν να το ψηφίσουν, αλλά να μη βρίσκουν απαντήσεις στα ερωτήματά τους. Αποτέλεσμα ήταν ο δήμαρχος Θανάσης Βασιλόπουλος να αναγκαστεί να προτείνει, μετά δύο ώρες και πλέον συζήτησης, την αναβολή του θέματος!
Κι όμως, η πρόθεση της Δημοτικής Αρχής εξυμνήθηκε απ’ όλους, αλλά η πρώτη της απόπειρα να προχωρήσει το έργο αποδείχτηκε… φωτοβολίδα κρότου λάμψης. Θέλουμε να ελπίζουμε ότι τη δεύτερη φορά που θα έρθει προς συζήτηση το θέμα, να είναι πιο οργανωμένη, γιατί όντως πρόκειται για πρωτοποριακή πρωτοβουλία.
Κι όμως, ο νόμος που ψηφίστηκε το 2018 είναι ό,τι το καλύτερο για Δήμους και φορείς. Ειδικότερα, έχει ως στόχο να ενισχύσει την αξιοποίηση των ανανεώσιμων πηγών από επιχειρήσεις, φορείς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και ιδιώτες, ώστε εκτός από καταναλωτές να γίνουν και παραγωγοί ηλεκτρικής ενέργειας, την οποία είτε θα πωλούν στο δίκτυο είτε θα συμψηφίζουν με το ρεύμα που δαπανούν.
Η προοπτική αυτή γίνεται εφικτή χάρη στη δυνατότητα για αποκεντρωμένη παραγωγή ρεύματος που δίνουν οι ΑΠΕ, αλλά και ενεργειακά εργαλεία όπως ο ενεργειακός συμψηφισμός (net metering) και ο εικονικός ενεργειακός συμψηφισμός (virtual net metering).
Έτσι, μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις θα μπορούν να μειώσουν το ενεργειακό τους κόστος, ενώ ακόμη και απλοί ιδιώτες θα έχουν τη δυνατότητα να περιορίσουν δραστικά τους λογαριασμούς ρεύματος.
Παράλληλα, οι Δήμοι και οι Περιφέρειες θα μπορούν να χαράξουν μία τοπική ενεργειακή πολιτική, ώστε για παράδειγμα να αντιμετωπίσουν την ενεργειακή φτώχεια ή να ενισχύσουν την ηλεκτροκίνηση.
Σε κάθε περίπτωση, οι Ενεργειακές Κοινότητες μπορούν να έχουν κερδοσκοπικό ή μη κερδοσκοπικό χαρακτήρα. Στη δεύτερη περίπτωση τα κέρδη δε διανέμονται στα μέλη, αλλά αξιοποιούνται για τη χρηματοδότηση νέων έργων που θα εγκρίνει η γενική συνέλευση της κοινότητας.
Όπως έχει γίνει ήδη γνωστό, μία ανάλογη κοινότητα θα μπορεί να παράγει, να πουλά ή να ιδιοκαταναλώνει ηλεκτρική και θερμική ενέργεια που παράγεται από ΑΠΕ, όπως από αιολικά και φωτοβολταϊκά έργα, ή μονάδες βιοαερίου και βιομάζας. Επίσης, θα μπορεί να δραστηριοποιηθεί στην προμήθεια ρεύματος και φυσικού αερίου, να εγκαθιστά συστήματα τηλεθέρμανσης και μονάδες αφαλάτωσης, αλλά και να εγκαθιστά και να διαχειρίζεται υποδομές και οχήματα εναλλακτικών καυσίμων (π.χ. ηλεκτρικά).
Ποιους αφορά
Δικαίωμα συμμετοχής σε ένα τέτοιο σχήμα θα έχουν φυσικά πρόσωπα, νομικά πρόσωπα δημοσίου και ιδιωτικού δικαίου, όπως και ΟΤΑ πρώτου ή δευτέρου βαθμού. Για τη σύστασή της απαιτούνται τουλάχιστον πέντε μέλη, στην περίπτωση νομικών προσώπων ιδιωτικού δικαίου, φυσικών προσώπων και νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου (εκτός ΟΤΑ).
Αντίθετα, θα απαιτούνται τρία μέλη στην περίπτωση που η σύστασή της γίνεται μόνο από ΟΤΑ (και μάλιστα δύο στις νησιωτικές περιοχές), ενώ αν θελήσουν να συμπράξουν δύο ΟΤΑ, θα χρειάζεται τουλάχιστον ένα ακόμη φυσικό πρόσωπο ή νομικό πρόσωπο δημοσίου ή ιδιωτικού δικαίου.
Του Αντώνη Πετρόγιαννη
