Κατά τη διάρκεια ίσως της χειρότερης περιόδου των τελευταίων δεκαετιών για τη χώρα και την πόλη, η Δημοτική Αρχή είναι αλήθεια ότι κατάφερε πολλά. Κατάφερε, με την επιλογή να δώσει έμμισθη θέση σε έναν υπόδικο Χρυσαυγίτη, να διαχειριστεί με αναποτελεσματικότητα ένα από τα σημαντικότερα τεχνικά έργα της πόλης, με αποτέλεσμα να αφεθεί η πόλη δύο μέρες χωρίς νερό. Κατάφερε να υποτιμήσει επιστήμονες δημοτικούς συμβούλους, αφήνοντας γραφικές φιγούρες να τους δασκαλεύουν με τις προσωπικές τους ιδεοληψίες, παριστάνοντας τους συγκοινωνιολόγους. Κατάφερε να κάνει κουρέλι τον κανονισμό και να υποβιβάσει όσο δεν πάει το επίπεδο του Δημοτικού Συμβουλίου, επιτρέποντας ύβρεις και ειρωνείες. Κατάφερε να δυσφημήσει την πόλη, λέγοντας ψέματα για το λόγο καθυστέρησης της ανάπλασης της οδού Ιατροπούλου και αναγκάζοντας τον πρόεδρο του Πρασίνου Ταμείου να βγει στα κανάλια για να αποκαταστήσει την αλήθεια. Κατάφερε να δώσει για πολλοστή φορά παρατάσεις σε έργα που θα έπρεπε να έχουν τελειώσει πριν από μήνες, για να μη δυσαρεστήσει τους μόνιμους εργολάβους που εδώ και χρόνια ταλαιπωρούν την πόλη με τις καθυστερήσεις τους. Κατάφερε, αφού έδωσε θέση στον κουμπάρο του δημάρχου, να δώσει θέση και στην κουμπάρα του. Κατάφερε να προσπεράσει παράνομα την ιεραρχία στις υπηρεσίες του Δήμου και να διορίσει διευθύντρια την τρίτη στη σειρά και τώρα να διασύρεται σε πειθαρχικά όργανα και να αναγκάζεται να ανακαλέσει. Κατάφερε να κηρυχθεί η πόλη σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης και να είναι παραπάνω από ορατός ο κίνδυνος η πόλη το καλοκαίρι να πνιγεί στα σκουπίδια, κρύβοντας τις συζητήσεις που προφανώς γίνονταν για μήνες και φέρνοντας προ τετελεσμένου τους δημοτικούς συμβούλους. Κατάφερε να μην έχει απολύτως κανένα σχέδιο και κανένα εναλλακτικό σενάριο για την, προσωρινή έστω, διαχείριση των σκουπιδιών, επιλέγοντας να αποφεύγει το όποιο πολιτικό κόστος αντί να νοιαστεί για την πόλη.
Μόνο ένα πράγμα δεν κατάφερε η Δημοτική Αρχή αυτή την περίοδο. Να προσπαθήσει, έστω, να μετατρέψει την κρίση σε ευκαιρία. Να προωθήσει αλλαγές και να ξεκινήσει σχεδιασμούς, ώστε όλη αυτή η διαδικασία που περάσαμε όλοι, να αλλάξει την πόλη προς το καλύτερο. Δεν κατάφερε να εκφράσει ούτε μία ιδέα για το πώς ο Δήμος θα στηρίξει τους πολίτες και τις επιχειρήσεις, με ένα επιχειρησιακό σχέδιο διαχείρισης της επόμενης ημέρας, παρότι το ζητήσαμε, παρότι αυτό γίνεται σε κάθε μικρή και μεγάλη ευρωπαϊκή πόλη.
Στις εκλογές η παράταξη του δημάρχου θεωρούσε ως το δυνατό της χαρτί την εμπειρία της και ιδιαίτερα στη διαχείριση του τομέα της καθαριότητας, για την οποία για πολλά χρόνια υπεύθυνος ήταν ο νυν δήμαρχος. Με αυτή την ταμπέλα έπεισαν τους πολίτες στην Καλαμάτα να τους επιλέξουν. Αυτή είναι η εμπειρία τους; Εμπειρία στο να κηρύττουν την πόλη σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης γιατί για χρόνια δεν έχουν κάνει το παραμικρό; Εμπειρία στις προσβολές και τις συκοφαντίες; Εμπειρία στις συνεργασίες με ακραίους; Εμπειρία στον εξευτελισμό των θεσμών; Εμπειρία στις πατέντες και τις παρανομίες; Εμπειρία στο διορισμό των δικών τους παιδιών;
Αν για αυτή την εμπειρία μιλούσαν, τότε, ναι, είναι σίγουρα πάρα πολύ έμπειροι. Εμείς, λοιπόν, είμαστε πολύ χαρούμενοι που δεν έχουμε την εμπειρία που ευαγγελίζονταν όλοι αυτοί. Εμείς μπήκαμε στη διαδικασία να ασχοληθούμε σε πολιτικό επίπεδο με τον τόπο μας, ακριβώς γιατί είχαμε βαρεθεί όλη αυτή τη σήψη που βλέπαμε τόσα χρόνια. Δε συμμετέχουμε στις αντιπαραθέσεις από άποψη, αντίθετα συμμετέχουμε όσο μας δίνεται η ευκαιρία στο σχεδιασμό της επόμενης ημέρας, γιατί την έχουμε ανάγκη την επόμενη ημέρα. Δηλώσαμε παρόντες με προτάσεις και σχολιασμό στο ΣΒΑΚ, στο master plan, στον τουριστικό σχεδιασμό της πόλης, με κατάθεση προτάσεων και συγκεκριμένου βηματισμού, προτείναμε την εβδομάδα της γειτονιάς, ήμασταν αυτοί που στο τεχνικό πρόγραμμα μιλήσαμε για την ανάγκη της πράσινης διαδρομής και την ανάδειξη του ελεύθερου δημόσιου χώρου, λίγο πριν αρχίσει η υγειονομική κρίση, που κατέδειξε την αναγκαιότητα τέτοιας ματιάς.
Δυστυχώς, ένα χρόνο μετά τις εκλογές καλούμαστε σε διαπαραταξιακές, στις οποίες απλά ενημερωνόμαστε κατόπιν εορτής, δε συν-διαμορφώνουμε, δε συναποφασίζουμε, δεν προσφέρουμε ουσιαστικά. Αντίθετα, η μη τήρηση πρακτικών μάς φέρνει αντιμέτωπους με δημοσιεύματα που, ούτε λίγο-ούτε πολύ, μας κάνουν συνυπεύθυνους σε πολιτικές αποφάσεις, μέσω ενός άτυπου οργάνου. Μετά την αρχική καλή μας διάθεση για γνώση και συμμετοχή με όποιον τρόπο μπορούμε, δηλώνουμε ότι δε θα συμμετάσχουμε άλλο σε αυτές τις άτυπες συσκέψεις-άλλοθι πολιτικών επιλογών και όχι ουσιαστικού διαλόγου.
Δυστυχώς, ένα χρόνο μετά τις εκλογές ο διάλογος γύρω από την επόμενη ημέρα δεν ανοίγει και το σημαντικότερο όργανο της πόλης, το Δημοτικό Συμβούλιο, περιορίζεται σε ύβρεις και απειλές ανάμεσα στους έμπειρους.
Εμείς, οι άπειροι, φτάσαμε μόλις ένα χρόνο μετά τον ενθουσιασμό της εκλογής να αναρωτιόμαστε ποιος είναι ο ρόλος μας μέσα σε όλο αυτό.
Μήπως, τελικά, δεν έχουμε θέση;
Της Τόνιας Κουζή
ΚΑΛΑΜΑΤΑ – ΤΟΠΟΣ ΖΩΗΣ
Επικεφαλής
