Όταν θέλουμε να δούμε πώς μπορεί να εξελιχθεί αναπτυξιακά μια περιοχή, θα πρέπει πρώτα να εξετάσουμε και καταγράψουμε το τι διαθέτει ως «προίκα» σε σχέση με το φυσικό-αρχαιολογικό –βυζαντινό-πολιτιστικό περιβάλλον και στη συνέχεια να δούμε τι μπορούμε εμείς να κάνουμε και πώς μπορούμε, θέτοντας προτεραιότητες, να δημιουργήσουμε ένα βιώσιμο και αειφορικό ανθρωπογενές περιβάλλον. Λέγοντας εμείς εννοώ τα πολιτικά πρόσωπα που επιλέγει ο λαός προκειμένου να πάνε τον τόπο του μπροστά και να τον βελτιώσουν.
Δυστυχώς, όλοι θυμούνται τη συναίνεση όταν αυτοί είναι στο τιμόνι της εξουσίας, είτε στην Αυτοδιοίκηση είτε στην κυβέρνηση. Στο κείμενό μου αυτό θα αναφερθώ στο πώς μπορεί να λειτουργήσει ένα Συμβούλιο, καθώς και ποια, κατά τη γνώμη μου, είναι τα αναπτυξιακά έργα που πρέπει να προγραμματιστούν για τα επόμενα χρόνια.
Ένα Συμβούλιο, αν θέλει να λειτουργήσει η συναίνεση, θα πρέπει στις πρώτες συνεδριάσεις μέσα από διαβούλευση να συνθέσει απόψεις και να ομογενοποιήσει αντιλήψεις τόσο για το αναπτυξιακό μοντέλο που θέλει όσο επίσης και για τα αναπτυξιακά έργα που θα θέσει σε προτεραιότητα.
Τι συνηθιζόταν όμως; Μέχρι πρότινος η παράταξη που κέρδιζε τις εκλογές είχε και την πλειοψηφία στο Συμβούλιο και αλώνιζε. Έφερνε προς ψήφιση ό,τι ήθελε, φέρνοντας προ τετελεσμένου τις μειοψηφίες. Οποιαδήποτε καλή πρόταση, αν δεν ήταν της πλειοψηφούσας παράταξης, έπεφτε στον «Καιάδα».
Τώρα, με τα νέα δεδομένα και στους δύο βαθμούς της Αυτοδιοίκησης, όπου δεν υπάρχουν πλειοψηφίες, αναζητούν τη συναίνεση. Οι κακές συνήθειες του παρελθόντος δεν επιτρέπουν την ανάπτυξη μιας ειλικρινούς συναίνεσης, διότι οι «τοπικοί άρχοντες» τελούν υπό την έπαρση του παρελθόντος.
Αν θέλουμε να μιλάμε για μια σύγχρονη και αειφορική πόλη και με χρονικό ορίζοντα τουλάχιστον 30 ετών, θα πρέπει αυτοί που έχουν την εξουσία να προηγούνται των εξελίξεων αρκετά.
Θα προτείνω κάποια έργα, που όχι πρέπει να γίνουν, αλλά θα έπρεπε να έχουν γίνει προ πολλού. Δυστυχώς, όμως, όχι δεν τιμωρούνται αυτοί που δεν τα έκαναν, αλλά οι ψηφοφόροι τούς επιβραβεύουν. Αυτό συμβαίνει, διότι οι διοικούντες δεν κοιτάζουν τα μεγάλα αναπτυξιακά έργα της περιοχής, αλλά προτιμούν τις μικροεξυπηρετήσεις, διότι αυτές διασφαλίζουν- δυστυχώς- την επανεκλογή.
Αυτά που προτείνω για την πόλη της Καλαμάτας είναι:
1ον: Αντικατάσταση του κεντρικού αγωγού ύδρευσης από Πήδημα προς Καλαμάτα. Δεν επιτρέπεται η πόλη να πίνει νερό από ένα φθαρμένο αγωγό δεκαετιών, και αν δεν κάνω λάθος, όπως λέγεται, πολλά κομμάτια του να είναι από αμίαντο.
2ον: Κάλυψη μέρος του ποταμού Νέδοντα προκειμένου να δημιουργηθούν και άλλες θέσεις στάθμευσης, βγάζοντας περισσότερο το αυτοκίνητο από το κέντρο της πόλης.
3ον: Μονοδρόμηση της οδού Αθηνών έως τον κόμβο του Καρέλια με κατεύθυνση εξόδου από την πόλη.
4ον: Διάνοιξη του παραλιακού δρόμου στη Δυτική Παραλία ταυτόχρονα με ανάπλαση κομματιών, δίνοντας τη δυνατότητα τουριστικής ανάπτυξης της περιοχής.
5ον: Διάνοιξη της οδού Κρήτης έως να συναντήσει τον περιμετρικό δρόμο της πόλης.
6ον: Υπογειοποίηση μέρους της οδού Ναυαρίνου, δημιουργώντας πεζοδρομήσεις και χώρους επαγγελματικών δραστηριοτήτων.
7ον: Δημιουργία εναλλακτικού αναπτυξιακού μοντέλου στα χωριά του ορεινού όγκου του Ταϋγέτου.
8ον: Το Πάρκο του ΟΣΕ μπορεί με εμπλουτισμό σε δέντρα να αποτελέσει και πάρκο ενδημικής χλωρίδας της περιοχής.
9ον: Αξιοποίηση του χώρου του παλιού Στρατοπέδου και μετεξέλιξή του σε χώρο δραστηριοτήτων.
Υ.Γ.1. Δεν κάνω τον ξύπνιο και ούτε είμαι ο ειδικός τεχνοκράτης. Απλά αγωνιώ για το αύριο του τόπου μου που, ενώ διαθέτει τα συγκριτικά πλεονεκτήματα, δεν αναπτύσσεται όσο θα έπρεπε. Διαθέτει ένα κλίμα που προσφέρεται για ετήσιο τουρισμό και μοιρολατρικά τελματώνει στη δίμηνη τουριστική περίοδο. Οι πολιτικοί μας και το Επιμελητήριο διαχρονικά δεν έκατσαν μαζί με τους σχετικούς φορείς να συζητήσουν σοβαρά και να σχεδιάσουν την τουριστική και όχι μόνο ανάπτυξη της περιοχής.
Υ.Γ.2. Ο κάθε δήμαρχος, αν θέλει να συλλέξει καλές εφικτές καινοτόμες ιδέες, μπορεί να προκηρύξει ένα διαγωνισμό και να επιλέξει βραβεύοντας τις τρεις καλύτερες. Υπάρχουν πολλά άτομα που διαθέτουν πολύ καλές και πρωτότυπες ιδέες.
Υ.Γ.3. Ο Δήμος Καλαμάτας πρέπει να αποτελέσει τη «ναυαρχίδα» στην ανάπτυξη του νομού μας. Αναλαμβάνοντας πρωτοβουλίες μέσα από συνδιασκέψεις με τους άλλους Δήμους του νομού να προσανατολίσει την αναπτυξιακή πυξίδα της περιοχής. Η Μεσσηνία διαθέτει τη δυνατότητα πολυμορφικής ανάπτυξης.
Του Θεόδωρου Σταυριανόπουλου
Μαθηματικού-MSc Ηθ. Φιλοσοφίας
