Η κατάσταση που επικρατεί, ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα, στη Μαραθόλακκα συζητήθηκε για μία ακόμα φορά στο Δημοτικό Συμβούλιο Καλαμάτας και ειδικότερα στην προχθεσινή του συνεδρίαση.
Αφορμή στάθηκαν οι παρεμβάσεις του επικεφαλής της μείζονος μειοψηφίας, Βασίλη Κοσμόπουλου, αλλά και του επικεφαλής του “Ανοιχτού Δήμου- Ενεργοί Πολίτες”, Μανώλη Μάκαρη.
Οι παρατηρήσεις τους οδήγησαν τη Δημοτική Αρχή, τόσο μέσω του αρμόδιου αντιδημάρχου, Γιάννη Μπάκα, όσο και μέσω του δημάρχου Θανάση Βασιλόπουλου, στο γνωστό “δια ταύτα”. Εδώ που έχουμε φτάσει και μέχρι να ξεκινήσει η κεντρική διαχείριση, δεν υπάρχει άλλη λύση. Τα υπόλοιπα είναι… παρατηρήσεις.
Κουπί υπομονής λοιπόν. Αν δούμε την κατάσταση μονοδιάστατα στο σήμερα, όντως, δεν υπάρχει κάτι άλλο. Αν ανατρέξει κανείς, όμως, σε παρεμβάσεις προηγούμενων μηνών και ετών, υπήρχε λύση. Λειτουργία Μονάδας Λιπασματοποίησης (ΜΟΛΑΚ), ενίσχυση της ανακύκλωσης, διαλογή στην πηγή.
Θα αναρωτηθεί κάποιος ότι όλα τα παραπάνω είναι “όνειρα θερινής νυκτός” και ότι δε γίνονται. Κι όμως. Πρόσφατα διαβάζαμε τα… κατορθώματα του Δήμου Χαλανδρίου. Αναφορικά με την επιτυχημένη πορεία του Waste4Think και το τι μέλλει γενέσθαι στη συνέχεια, ο δήμαρχος Χαλανδρίου τόνισε: “Στην πόλη έγινε ένα τεράστιο επιστημονικό πείραμα. Συμμετείχαν περισσότεροι από 1.000 άνθρωποι, 250 οικογένειες, ενώ έχουμε ήδη επεκτείνει τη συλλογική των βιοαποβλήτων σχεδόν στο 10% του πληθυσμού της πόλης. Στην περιοχή που έχει εφαρμοστεί έχουμε καταφέρει να πιάσουμε τον εθνικό στόχο, κατά 50% εκτροπή των βιοαποβλήτων από τη διαδικασία συλλογής”.
Διευκρίνισε, όμως, ότι είναι “θέμα πολιτικής βούλησης να υπάρξουν εκείνες οι θεσμικές διαδικασίες και η χρηματοδότηση και να υποστηριχθούν οι προσπάθειες αυτές, που μπορούν να ανοίξουν δρόμους σε μια διαφορετική λογική στη διαχείριση των σκουπιδιών”.
Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε κι άλλα πετυχημένα παραδείγματα. Εκείνο που δεν είχε ο Δήμος Καλαμάτας ήταν όραμα, σχέδιο και υπομονή.
Α.Π.
