ΧΘΕΣ την πρωίαν διερχόμενος εκ της περί την πλατείαν Τζανή γνωστής μάνδρας, της χρησιμευούσης από της πλημμύρας και εντεύθεν ως καθωρισμένη θέσις ουρητηρίου, ησθάνθην την ανάγκην να ουρήσω. Πλησίον ευρίσκετο εις χωροφύλαξ, όστις ακολούθως με επλησίασε και μοι εζήτησε να τον συνοδεύσω εις το αστυνομικόν τμήμα, διότι ως μοι είπε, δι’ αστυνομικής διατάξεως είχεν απαγορευθή το ουρείν εκεί.
ΠΑΡΕΚΑΛΕΣΑ τον χωροφύλακα να μη επιμείνη εις την προσαγωγήν μου εις το τμήμα και του έδωσα το όνομά μου και την διεύθυνσίν μου. Ο ευγενής χωροφύλαξ πράγματι με αφήκεν ελεύθερον. Μετά πάροδον ολίγης ώρας ενόμισα ότι ώφειλον και χάριν του χωροφύλακος και χάριν εμού του ιδίου να μεταβώ αυτοβούλως ο ίδιος εις την Αστυνομίαν και να εξηγήσω εις τον προϊστάμενον τα συμβάντα.
ΜΕΤΕΒΗΝ πράγματι και το αποτέλεσμα υπήρξεν ότι εκρατήθην επί δίωρον και τέλος παρεπέμφθην εν συνοδεία εις το Πταισματοδικείον. Όπου ο πταισματοδίκης λίαν δικαίως με κατεδίκασεν εις πρόστιμον.
ΑΙ τοιαύται αξιέπαινοι πράξεις των αρχών δεν πρέπει ν’ αποκρύπτωνται, εγώ δε ως ενθύμιον του επεισοδίου θα ζητήσω αντίγραφον της καταδικαστικής μου αποφάσεως, όπως θα πλαισιώσω και θ’ αναρτήσω εις το γραφείον μου δια να μου υπενθυμίζω ότι είναι πολύ δύσκολον να διέλθη τις το εξηκοστόν έτος του βίου του ανεπιλήπτως και να έχη και το δυστύχημα να είναι έμπορος, χωρίς να έχη και μίαν καταδικαστική απόφασιν, έστω και διότι ετόλμησε να ουρήση εις το ύπαιθρον.
Ιωάν. Γ. Στρούμπος
