Οι γλυκείς ήχοι μιας εκλεκτής τζαζ – μπαντ, πλουσιωτάτη σε επιλέκτους εκτελεστάς, μία ευρύχωρος αίθουσα απλέτως φωταγωγημένη, ένας… γλυκύς και… μεθυστικός μπουφές, ένα συμβούλιον εξελιγμένων ανθρώπων (έτσι πιο καλά και όχι «ένα συμβούλιο από εξελιγμένους ανθρώπους»), η συνέχεια μιας ωραίας ιδέας, την οποίαν ενσάρκωσαν όλα τα ανωτέρω, εκάλεσαν και πάλιν τους συμπολίτας μας να διασκεδάσουν την πλήξη της επαρχίας και να σκορπίσουν την ανία της Κυριακής.
Η «Χορωδία και Μανδολινάτα», το φιλοπρόοδο αυτό σωματείο μας, ενεφανίσθη την Κυριακή με νέο «χορευτικό βράδυ».
***
Διακρίνομε:
Ο Παρθένιος και Σία, ο Τσατσαρώνης μετά των συγγενών και φίλων και ο διευθυντής των Γενικών Αποθηκών Κυριακός είναι γεγονός αναμφισβήτητον ότι έχουν νιώσει το πνεύμα μιας χορευτικής εσπερίδος.
Και… συνεχίζομε.
Αναντιρρήτως όλοι οι παρευρεθέντες στη σάλα της Λαϊκής Σχολής είναι αριστοκράτες, εκτός του υποφαινομένου, επαγγελματικώ δικαίω ευρεθέντος μεταξύ των.
Αλλά η αριστοκρατική των προέλευσις δεν νομίζουμε ότι επιβάλλει και βλοσυρότητα ύφους σε μια σάλα διασκεδάσεως κι ενώ μάλιστα ο… Άγιος Σουλπίκιος έχει ήδη σημάνει και την πρώτην πρωινήν! Το να καταβροχθίση κανείς αψόγως ένα σάντουιτς, να πίη ευπρεπώς μια σαμπάνια, μερικά λικέρ, ή μερικές οκαδούλες ευτελούς ρετσινάτου, δεν διασκεδάζει.
Κυρίες, κύριοι και δεσποινίδες και σ’ αυτά ακόμη τα «ρεστωράν – μπαρ – μπρασερί» σούπερ πολυτελείας, όταν η τζαζ ανακρούη έναρξιν χορού, η ετικέττα αποβάλλεται και το γλέντι αδελφώνει όλους τους θαμώνας. Και… καίγεται το πελεκούδι. Εδώ μόνον μερικά σιγαρέττα εκάησαν… ρεμβατικώτατα!
Όχι πια τα ίδια. Θα συνηθίσουμε βέβαια. Και λίγη εντούτοις… προσπάθεια.
***
Ένα ταγκό αποδίδει κινητικά ένα αίσθημα γεμάτο πάθος, όπως κι ένα βαλς είναι το κορύφωμα του ρυθμού. Όταν συμβαίνουν αυτά, και αυτός που χορεύει ευχαριστείται και αυτός που παρακολουθεί ικανοποιείται αισθητικά.
Πολλά ζευγάρια κι αυτά ευχαριστήθηκαν και τους θαυμαστάς των ικανοποίησαν απολύτως. Η παραλία από της πλευράς αυτής επρώτευσε, χωρίς να υπολειφθή και η υπόλοιπος πόλις.
Οπωσδήποτε είχαμε και την ευκαιρία να ενθυμηθούμε ολίγην… Ζουλού.
***
«Κομπαρσίτα»…
Ολόκληρος ο υπερεκλεκτός μπουφές του Κούση δεν εστάθη ικανός να υπερβάλη σε γλύκα και μέθη το ταγκό αυτό, το οποίον τόσον αριστοτεχνικά απεδόθη. Οι αέρινες σιλλουέτες των αιθερίων δεσποινίδων, τη βοηθεία ευσταλών καβαλλιέρων, εκινούντο ρυθμικά, ελικνίζοντο υπό τους ήχους της μουσικής αυτής… των χερουβείμ, ακκίζοντα περιπαθώς, και…
-Συγγνώμην, δεσποινίς, πατήστε και χάμω!
Και πάλιν η Ζουλού…
Η δεσποινίς, συνεπαρμένη από το πάθος της «Κομπαρσίτα», πασκίζει και αυτή επιμόνως να… ξενυχιάση τον καβαλλιέρο της.
Αχ! «Κομπαρσίτα».
***
Και ολίγη… αδιακρισία. Η δουλειά μας επιβάλλει να διακρίνωμε τα πάντα, παντού και πάντοτε. Λοιπόν διεκρίναμε…
Τας κυρίας: Παρθενίου, Χαντζάκη, Σκλήκα, Ρουσσοπούλου, Κρασσακοπούλου κ.λπ. λίαν ευδιακρίτους, αλλά των οποίων αγνοούμε τα ονόματα.
Τας δεσποινίδας: Φλώρα Αποστολάκη, Ταβουλάρη, Γυφτάκη, Καλάνδρου, Αλεξ. Κολιοπούλου, Βενιοπούλου, Ζωή Παπαδοπούλου, Θεοφιλοπούλου, Κίσκηλα, τας αδελφάς Χαντζάκη, Κάρτσωνα κ.ά.
Και τους Χαντζάκην Πρωτοδίκη, τον Δ/ντήν του Ταμείου, Κυριακόν Δ/ντήν Γενικών Αποθηκών, Καλιέρον Λιμενάρχην, Ρουσσόπουλον Δ/ντήν Εθνικής Τραπέζης, Παλιγγίνην Επόπτην Εργασίας, Μιχαλόπουλον, Τσατσαρώνην, Παρθενίους, Γυφτάκην, Αλμπάνην, Ρεμπουτζάκον, Αποστολάκην, Αργυρόν, Ν. Σαραντάκην, Μύραν, Ι. Νασόπουλον, Σ. Μπούρσαν, Κολλιόπουλον ιατρόν, Π. Παπαθεοδώρου, Στασινόπουλον, Αντ. Καλαποθάκην, Πιτσινόν κ.λπ. κ.λπ.
***
Κι ακόμη διεκρίναμεν την επιμέλειαν, την φροντίδα, την ευγένειαν, την μαεστρίαν του Δ. Συμβουλίου της «Χορωδίας».
