Το καλοκαίρι και ιδιαίτερα αυτές ημέρες με υψηλές θερμοκρασίες και καύσωνα δεν είναι μόνο οι άνθρωποι που υποφέρουν. Εμείς τουλάχιστον έχουμε πολλά μέσα και επιλογές για να προστατευτούμε και να βελτιώσουμε την κατάστασή μας. Μην ξεχνάμε όμως και τα ζώα, που δεν μπορούν να τα καταφέρουν χωρίς τη βοήθειά μας. Τα δικά μας να μην τα εκθέτουμε σε υψηλές θερμοκρασίες, αποφεύγοντας να βγάζουμε τους σκύλους μας μεσημεριανές ώρες, καθώς -εκτός των άλλων- έχουν να αντιμετωπίσουν και την καυτή άσφαλτο. «Δοκίμασε αν μπορείς εσύ να περπατήσεις με γυμνά πόδια και μετά βγάλε το σκύλο σου», δίνει παραστατικά τη σοβαρότητα του θέματος, φίλη κτηνίατρος.
Σε χειρότερη μοίρα είναι φυσικά τα αδέσποτα και το έζησα το μεσημέρι του Σαββάτου με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο. Σε κεντρικότατο δρόμο της Καλαμάτας, έξω από σούπερ μάρκετ αργοπέθαινε ένα μικρό γατάκι. Ξαπλωμένο, άκαμπτο και με λίγο αφρό στο στόμα έμοιαζε χωρίς ελπίδα, εξαιτίας κάποιας ασθένειας ή σοβαρού ατυχήματος. Η κτηνιατρική παρέμβαση, έστω και σε αυτή την προχωρημένη κατάσταση που ήταν το ζωάκι, του έσωσε τη ζωή. Η διάγνωση «θερμοπληξία». Δηλαδή μια μικρή ζωούλα θα χανόταν στο κέντρο του πολιτισμού μας από έλλειψη νερού;;; Αυτό χωράει πολλά δάκρυα… Ούτε η θλίψη, ούτε η παθητική συμπόνοια όμως έχουν νόημα και αυτό που μετράει είναι οι πράξεις. Ακόμη κι αν δεν κάνουμε πολλά, ας κάνουμε κάτι. Πόσο δύσκολο είναι να βάλουμε ένα μπωλ με νερό σε μια γωνιά για τα ζώα που ζουν στους δρόμους; Ή σε έναν ακάλυπτο χώρο να βάλουμε (κατάλληλα) αποφάγια που αλλιώς θα πετάγονταν στον κάδο ή λίγη ξηρά τροφή για τις πεινασμένες γάτες της γειτονιάς μας; Ας διαλέξουμε τι άνθρωποι θέλουμε να είμαστε και τι πολιτισμό θέλουμε να έχουμε…
ΥΓ Θα περιμέναμε περισσότερη μέριμνα για τα αδέσποτα και από τον Δήμο Καλαμάτας…
Χ.Ε.
