Η τουρκική επιθετικότητα και η παραβατικότητά της στους διεθνείς κανόνες, θα την οδηγήσουν στην επιβολή κυρώσεων από οργανωμένες κοινωνίες που δεν ανέχονται αυτό το διεθνές γίγνεσθαι. Η έλλειψη επιβολής κυρώσεων θα δημιουργήσει δυσεπίλυτα προβλήματα σε άλλους, γεωπολιτικούς, οικονομικούς ή πολιτικούς σχηματισμούς, όπως είναι η Ε.Ε.. Η θεωρία των κυρώσεων είναι ένα περίπλοκο ζήτημα, που άλλοτε έχει πολλαπλή αποτελεσματικότητα και άλλοτε απλώς δυσκολεύει τις εξελίξεις για την επίλυση ενός θέματος. Ένα δυστυχές συμπέρασμα συνάγεται από την επιβολή κυρώσεων. Μικρές χώρες που εμπλέκονται συχνά, εξαπατούνται από τη διαδικασία αυτή και τίποτα το θετικό δεν προοιωνίζεται από την επιβολή κυρώσεων.
Μικρή αναδρομή στο πρόσφατο παρελθόν για το θέμα των κυρώσεων, που έχει ιδιαίτερη σημασία εν όψει των εξελίξεων στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, αντλούμε από τη φαρέτρα του διεθνούς και ευρωπαϊκού ρεπορτάζ, αφού μόλις τη Δευτέρα (10 Αυγούστου) ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών Χέικο Μάας δήλωσε ότι είχε εκφράσει «δυσαρέσκεια» στον Αμερικανό ομόλογό του Μάικ Πομπέο για την απειλή κυρώσεων της Ουάσινγκτον εναντίον ενός γερμανικού λιμένα για αγωγό φυσικού αερίου από τη Ρωσία.
Μιλώντας στο Βερολίνο ο Γερμανός υπουργός, ρωτήθηκε από δημοσιογράφο για την επιστολή της περασμένης εβδομάδας από τρεις γερουσιαστές των ΗΠΑ, ως προς την επιβολή αυστηρών κυρώσεων εναντίον των φορέων εκμετάλλευσης ενός βασικού γερμανικού λιμένα που εμπλέκεται στην κατασκευή του αγωγού Nord Stream 2. «Το ανέφερα χθες σε ένα τηλεφώνημα με τον (υπουργό Εξωτερικών) Μάικ Πομπέο και εξέφρασα την έκπληξη και τη δυσαρέσκειά μου», είπε ο Γερμανός υπουργός.
Το Nord Stream 2, ένας αγωγός 10 δισεκατομμυρίων ευρώ που σχεδόν ολοκληρώνεται κάτω από τη Βαλτική Θάλασσα, πρόκειται να διπλασιάσει τις αποστολές ρωσικού φυσικού αερίου στη Γερμανία, τη μεγαλύτερη οικονομία της Ε.Ε. Ένα παρόμοιας φύσης γεγονός, είναι η νομοθεσία που υπέγραψε πέρυσι ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, με στόχο εργολάβους που εργάζονται στο Nord Stream 2 και ένα άλλο ρωσικό έργο φυσικού αερίου, το Turk Stream, το οποίο διέρχεται από τη Μαύρη Θάλασσα.
Οι γερουσιαστές των ΗΠΑ προχωρούν σε αυστηρότερες κυρώσεις στα Nord Stream 2 και Turk Stream, ανακοίνωσαν δε νομοσχέδιο την Πέμπτη, 4 Ιουνίου, για την επέκταση των κυρώσεων στους αγωγούς φυσικού αερίου Nord Stream 2 και Turkish Stream της Ρωσίας, στοχεύοντας στα έργα που λέει η Ουάσινγκτον ότι θα ενισχύσουν την οικονομική και πολιτική επιρροή της Μόσχας στη Γερμανία καθώς και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Όμως, ενώ αυτές οι κυρώσεις επικεντρώθηκαν στην τεχνική βοήθεια, ο ξεχωριστός νόμος Countering America’s Adversaries Through Sanctions προβλέπει αυστηρά μέτρα που μπορεί να περιλαμβάνουν διακοπή της πρόσβασης στο χρηματοοικονομικό σύστημα των ΗΠΑ. Ο Pompeo ανακοίνωσε οδηγίες τον περασμένο μήνα, ορίζοντας ότι οι γερμανικές εταιρείες θα μπορούσαν να υποστούν κυρώσεις ακόμη και για μικρές επενδύσεις στο έργο. Η Γερμανία εξέφρασε οργή για τον προηγούμενο νόμο περί κυρώσεων, λέγοντας ότι παρενέβη στις εσωτερικές της υποθέσεις.
Ωστόσο, τα κράτη της Ουκρανίας, Πολωνίας και Βαλτικής, φοβούνται ότι το Nord Stream 2 θα ενθαρρύνει περαιτέρω τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν.
Η αναφορά μας στο σημερινό σημείωμα στο θέμα των κυρώσεων, συνδέεται με ένα άλλο σοβαρό θέμα που αφορά το ελληνοτουρκικό και την τουρκική προκλητικότητα και παραβατικότητα. Αν δει κανείς το αποτέλεσμα της επιβολής κυρώσεων κατά της Ρωσίας, μετά την κατάληψη της Κριμαίας, θα καταλάβει ότι χώρες, όπως η Ελλάδα, πλήρωσαν βαρύ τίμημα τόσο κατά την επιβολή κυρώσεων κατά της Ρωσίας, όσο και για τη συνεχιζόμενη άθλια και υποκριτική ευρωπαϊκή πολιτική, που ξεκινά και τελειώνει, δυστυχώς, στη γερμανική εφαρμογή κανόνων και όχι στο συμφέρον της εταιρικής συνάφειας της Ε.Ε. Συγκεκριμένα, για τη χώρα μας, από την παγκοσμιοποίηση, στις αρχές της δεκαετίας του 90, όπου εφαρμόστηκαν οι κατάπτυστες πολιτικές της χωματερής, προσφέροντας πρόσκαιρα ωφελήματα και μια διαρκή αγρανάπαυση, αν σκεφθεί κανείς το πόσο ωφελήθηκε η Τουρκία, τουλάχιστον θα δακρύσει. Η απαγόρευση στους Έλληνες εξαγωγείς, στα πλαίσια των κυρώσεων κατά της Ρωσίας, να εξάγουν τα αγροτικά τους προϊόντα στη χώρα αυτή, επέτρεψε στους Τούρκους να πωλούν με άνεση τα δικά τους, να γίνονται αρεστοί στη Ρωσία, να αγοράζουν τα S400, παρά τις αμερικανικές διαμαρτυρίες και τις αντινατοϊκές υποτιθέμενες δράσεις.
Η παράθεση του παραδείγματος αυτού, συνδέεται άμεσα με το άλλο σοβαρότατο θέμα της τελωνειακής ένωσης Ε.Ε. -Τουρκίας, που μας έχει – ως χώρα – ωθήσει στην απώλεια σημαντικών αγορών, ακόμη και στις κεντρικές ευρωπαϊκές. Αντίθετα, η γείτονα χώρα στέλνει φορτία στις αγορές αυτές και επιμένει σε μια συσσώρευση πλούτου άνευ προηγουμένου, ο οποίος και διοχετεύεται στη συνέχεια προς ενίσχυση των εξοπλισμών της σε βάρος μιας βαριά πληγωμένης κοινοτικής χώρας, με ένα υπέρογκο δημόσιο χρέος, που πολλοί λένε ότι χρησιμοποιήθηκε για να σωθούν οι γαλλογερμανικές τράπεζες.
Θα θυμούνται οι αναγνώστες μας, τα σημειώματα που συντάξαμε, μόλις πριν λίγους μήνες, για την επιβολή δασμών από τις ΗΠΑ προς την Ε.Ε. για το λάδι, τη φέτα, τα φρούτα και κονσέρβες, τις επιτραπέζιες ελιές κ. ά., γιατί τέσσερις χώρες, κατασκευάστριες του AIRBUS, χορηγούσαν παράνομες κρατικές ενισχύσεις που έπλητταν την αμερικάνικη BOEING. Παρά δε τη μετατόπιση επιβολής των δασμών αυτών, η δαμόκλειος σπάθα είναι σε διαρκή εγρήγορση.
Η σημερινή αναφορά μας, έχει ένα στόχο: ν’ αρχίσει να γίνεται ορατός ο κίνδυνος ότι η Τουρκία θα βρει απέναντί της, τόσο την Ελλάδα όσο και την Κύπρο, στην εντός των προσεχών μηνών έναρξη διαπραγματεύσεων με την Τουρκία για την αναθεώρηση της τελωνειακής της Ένωσης. Θεωρούμε ότι η κυβέρνηση της χώρας θα πρέπει ν’ αρχίσει να κουνά το μαντήλι του αποχαιρετισμού προς τους Τούρκους, μήπως συνετιστούν, ή αρχίσουν επιτέλους να σκέφτονται.
Toυ Γιώργου Μαρκατάτου
