Η Σεξολογία και η Ανατομία προνομιούχος χώρος του ΣΥΡΙΖΑ. Θα μου πείτε ότι το παρακάνω. Δυστυχώς τα γεγονότα το επιβεβαιώνουν.
Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Μάρκου απείλησε το ΚΙΝ.ΑΛ. εντός της Βουλής, ότι έχετε την κωλ@ρ@ σας ανοιχτή να! με τη σχετική χειρονομία.
Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Πολάκης προέτρεψε βουλευτή του ΚΙΝ.ΑΛ. «άντε τώρα να γλείψεις καμιά τρύπα!» και αυτός εντός της Βουλής.
Ο εκλεκτός του ΣΥΡΙΖΑ πρώην αρχηγός της Πυροσβεστικής απειλεί τον πραγματογνώμονα πως αν δε θάψει την υπόθεση ΜΑΤΙ «θα σου κάνουν το κωλ@ρ@κι τόσο!». Τα βάζεις με το Δασαρχείο. Θα σου ανοίξουν τον κ@λο! Θα τα βάλεις με τη Δούρου: Θα σου ανοίξουν τα καπούλια.
Το ξέρω, θυμίζω σε αρκετούς μια ενοχλητική αλήθεια, ότι κομμάτια της ελληνικής κοινωνίας λειτουργούν κυριολεκτικά με όρους μαφίας και με έναν πολιτικό λόγο βαθιά διχαστικό, λαϊκίστικο, εμφυλιοπολεμικό.
Η σημερινή κοινωνία δεν έχει διάθεση να ακούσει έναν «αντιδεξιό» ΣΥΡΙΖΑ που καταφεύγει στον Εμφύλιο και στα πέτρινα χρόνια για να ορίσει την ταυτότητά του.
Η φαντασιακή επιστροφή σε μια περίοδο του παρελθόντος ονομάζεται καθήλωση, το κόμμα των καθηλωμένων νοσταλγών.
Ανέστησαν τον εμφύλιο ως εκκρεμότητα, ως ήττα που ζητούσε εκδίκηση. Και ενώ ο Παπαγγελόπουλος θα ετοιμάζει την απολογία του και οι υποθέσεις Παππά και ΜΑΤΙ θα διερευνώνται, οι νεολαίοι του ΣΥΡΙΖΑ παίρνουν τα βουνά για να τιμήσουν την εμφύλια εξέγερση, που γέννησε μόνο δυστυχία.
Ο Γράμμος είναι το μέρος όπου παίχτηκε η τελευταία πράξη του αιματηρού ελληνικού Εμφυλίου. Ιστορικές στιγμές τραυματικές για τον τόπο.
Προφανώς ο ΣΥΡΙΖΑ διανύει περίοδο κρίσης ταυτότητας, γι’ αυτό και είναι εμφανείς οι αδυναμίες του, παλινδρομώντας πότε με την ακροδεξιά του Καμμένου, πότε με τους σοσιαλδημοκράτες της Ευρώπης, πότε με τα ρετάλια του ΠΑΣΟΚ και τελευταία με την αριστερά του Εμφυλίου.
Αφού πήρε διαζύγιο από τον Καμμένο, θυμήθηκε την περίοδο του Κώστα Καραμανλή και έκανε κυρίαρχη πολιτική του τον «αντιδεξισμό» πηδώντας σαν τον ψύλλο, πέρα – δώθε, πάνω – κάτω και ό,τι κάτσει.
Αντί να παίζει το θεσμικό του ρόλο, διευθετεί τις μισθώσεις των κατατρεγμένων προσφύγων και αναπολεί «μαγαζάκια» και απολεσθέντα ηθικά πλεονεκτήματα.
Μιχάλης Σούμπλης
