Οι εικόνες μιλούν από μόνες τους, στα 9 χιλιόμετρα από Αλμυρό έως Κιτριές το… «πεζοδρόμιο» είναι λιγότερο από ένα χιλιόμετρο στο σύνολό του, με κομμάτια πότε στη μια κατεύθυνση, πότε στην άλλη, ένα πεζοδρόμιο (ο Θεός να το κάνει) 60-80 πόντων με σκαμπανεβάσματα, γούβες, σκουπίδια, κολώνες σήμανσης του οδικού δικτύου στη μέση ακριβώς, κολώνες της ΔΕΗ, κλαριά από δέντρα να προεξέχουν από δημόσιες και ιδιωτικές περιουσίες, γλάστρες, ταμπέλες καταστημάτων, σημαίες καταστημάτων, παπάκια ντελίβερι και ό,τι χώρος μένει καταλαμβάνεται από τα ΙΧ αυτοκίνητα, συνεπώς πεζοδρόμιο… υπάρχει αλλά δε φαίνεται ότι υπάρχει.
Αυτό δεν είναι πεζοδρόμιο, αλλά ο στίβος του survivor και, φυσικά, σε όλο του το μήκος είναι βαμμένο με το χαρακτηριστικό κίτρινο χρώμα για να επισημαίνεται η απαγόρευση του παρκαρίσματος πάνω του. Κοιτάξτε τις φωτογραφίες προσεκτικά και πείτε μας πώς θα εξυπηρετηθεί ένα καροτσάκι ΑμεΑ ή μια μαμά με το παιδί της στο καροτσάκι, χωρίς να περπατούν στη μέση του δρόμου αναγκαστικά. Πώς θα δει ένας οδηγός, ένα γκαρσόνι ή ένα παιδί που θα βγει στο δρόμο και πότε θα προλάβει να φρενάρει, που ακόμα και αν βρίσκεται σε διάβαση, δε φαίνεται ο πεζός, γιατί τα παρκαρισμένα είναι πάνω της.
Στα περισσότερα σημεία, λοιπόν, όπου επίσης φαίνεται στις εικόνες, τα διερχόμενα οχήματα αναγκάζονται να μπαίνουν στο αντίθετο ρεύμα στην προσπάθειά τους να περάσουν.
Η ίδια η νομοθεσία, άλλωστε, λέει, αν κάνω λάθος παρακαλώ διορθώστε με, πως όταν παρκάρουμε σε μια λωρίδα όπου δεν υπάρχει απαγορευτικό στάθμευσης, θα πρέπει ο χώρος που απομένει από το όχημά μας έως τη διαχωριστική λωρίδα των κατευθύνσεων να είναι το λιγότερο 3 μέτρα για την ασφάλεια των υπόλοιπων διερχομένων οχημάτων.
Το χειμώνα «παλεύουμε» με τους κλέφτες και το καλοκαίρι «παλεύουμε» να γυρίσουμε σπίτι μας, οδηγώντας σε πολλά σημεία στο αντίθετο ρεύμα με τα παιδιά μας μέσα!
Εάν παρόλα τα παραπάνω η λύση είναι πρώτα να τρακάρουμε ή να μας πατήσουν και μετά να παραπονεθούμε, σας παρακαλούμε να μας το πείτε ευθέως!
Σταύρος Καλογεράς
