Το βιβλίο «Το Χρώμα της Απιστίας» του Γρηγόρη Χαλιακόπουλου από την Πειραματική Σκηνή Καλαμάτας, το βιβλιοπωλείο book mark – Λυκούργος Καρολεμέας και τον εκδοτικό οίκο Καλειδοσκόπιο θα παρουσιαστεί την προσεχή Δευτέρα, 24 Αυγούστου, στις 8.00 το βράδυ, στον πεζόδρομο Αντωνοπούλου 12 της πλατείας Αριστομένους.
Για το βιβλίο θα μιλήσει ο συγγραφέας, δημοσιογράφος και Dr Ιστορίας Παν. Σορβόννης, Φοίβος Οικονομίδης. Αποσπάσματα θα διαβάσει ο ηθοποιός Άρης Τσαμπαλίκας, ενώ θα συντονίσει και προλογίσει η πρόεδρος της Πειραματικής Σκηνής Καλαμάτας, Λέττα Πετρουλάκη.
Με το νέο ανατρεπτικό του μυθιστόρημα ο συγγραφέας και δημοσιογράφος, Γρηγόρης Χαλιακόπουλος, επανέρχεται στα λογοτεχνικά δρώμενα με μια λογοτεχνική καινοτομία. «Το Χρώμα της Απιστίας», όπως είναι ο τίτλος του βιβλίου του, προκαλεί τον αναγνώστη να το διαβάσει, αναζητώντας αν πράγματι η «απιστία» έχει το δικό της χρώμα. Εδώ έγκειται και η επιτυχία που σημειώνει το προσφάτως εκδοθέν έργο, μέσα από το οποίο δημιουργούνται ερεθίσματα σκέψης και προβληματισμού για μια σειρά ζητήματα, συναισθηματικά, πολιτικά, ιστορικά, κοινωνικά.
Από το οπισθόφυλλο ο συγγραφέας αναρωτιέται, κατά το πόσο η σχέση που διατηρούμε με το είδωλό μας είναι ουσιαστική ή απλώς μία επιφανειακή σκερτσόζικη συμπεριφορά: «Άραγε, το είδωλό μας αποτελεί πάντα το πιστό μας αντίγραφο; Μήπως υπάρχουν στιγμές που επαναστατεί με μορφασμούς και σκιρτήματα, κι εμείς απλώς πιστεύουμε πως είναι κάποιο σκέρτσο του καθρέφτη μας. Πόσες φορές κιοτέψαμε σαν το κοιτάξαμε στα μάτια και ρίξαμε το βλέμμα μας αλλού;
Ο Κωνσταντίνος, συγγραφέας επί χρόνια, έμαθε να βουτά την πένα του στο μελανοδοχείο των Θεών και των Δαιμόνων. Για όλους φαντάζει παρανοϊκός. Αυτός, όμως, αρνείται να κρίνει και να ερμηνεύσει τα συμβάντα της ζωής. Μ’ ένα γερό μακροβούτι στα κατάβαθα της συνείδησής του, απολαμβάνει τον έρωτα, το πάθος, την περιπέτεια, τη γνώση και τα καμώματα της μοίρας. Βιώνει την ευτυχία και την τραγωδία σαν αδελφές που εναγκαλίζονται καθημερινά στο ταξιδιάρικο μυαλό του. Μια νύχτα απιστεί απέναντι στο είδωλό του και το εγκαταλείπει. Η φυγή απ’ τη συμβιβασμένη ζωή του, φαντάζει ως η μόνη λύση. Επιλέγει τη Ρωσία των Τσάρων. Περιπλανιέται στις παγωμένες στέπες της, στα χιονισμένα τοπία της Σιβηρίας, αγαπά, αγαπιέται, βασανίζεται, δικάζεται, φυλακίζεται, ονειρεύεται και μια μέρα απελευθερώνεται. Τότε, επανασυνδέεται με το είδωλό του και δίχως ενοχές χρωματίζει την απιστία του απέναντί του…».
Από το απόσπασμα του οπισθόφυλλου καθίσταται αντιληπτή η διελκυστίνδα του ανθρώπου με τον εαυτό του. Ο συγγραφέας χρησιμοποιεί την ψυχολογία του βάθους για να ανασύρει χαμένους θησαυρούς, μέσα από τη διαταραγμένη ζωή τού ήρωά του Κωνσταντίνου, αναδεικνύοντας το σκληρό τίμημα του δημιουργού έναντι του δημιουργήματος.
Ο Γρηγόρης Χαλιακόπουλος θεωρεί προσωπικό του επίτευγμα το γεγονός ότι ολοκλήρωσε το βιβλίο του, καθώς δηλώνει πως η προσπάθεια να περιγράψεις τις φαντασιώσεις ενός ψυχικά διαταραγμένου ανθρώπου είναι ιδιαίτερα δύσκολη, επίπονη και ψυχοφθόρα: «Είμαι ικανοποιημένος που ολοκλήρωσα την ιστορία μου και δεν την εγκατέλειψα. Είναι σαν να ζητάς από έναν ηθοποιό που βλέπει, να υποδύεται επί σκηνής για μήνες έναν τυφλό. Ακόμα πιο δύσκολο να πρέπει να ταυτιστείς με την απόλυτη παράνοια, μέχρι να καταλάβεις ότι μπήκε η τελεία και η παύλα στον επίλογο. Πιστεύω όμως ότι για να καταφέρω να βιώσω συγγραφικά την παραφροσύνη, σίγουρα διαθέτω ένα μεγάλο φορτίο απ’ αυτήν μέσα στα ψυχικά και νοητικά μου δώματα. Πάντα θεωρούσα την αποκαλούμενη “τρέλα” ως μια ιερή δυναμική που προσφέρει η ζωή σε κάποιους ανθρώπους με υψηλότατο τίμημα. Όσοι νομίζουμε ότι είμαστε υγιείς και χλευάζουμε τους διαφορετικούς και τους ασυνήθιστους, δεν έχουμε παρά να ανοίξουμε το ντουλαπάκι του φαρμακείου μας για να διαπιστώσουμε πόσα ηρεμιστικά ή αγχολυτικά καταναλώνουμε σαν στραγάλια. “Το Χρώμα της Απιστίας” με δίδαξε ότι η λογική με την τρέλα είναι ένα τσιγάρο δρόμος, ο δε αγώνας ενός δημιουργού να αποτυπώσει την έμπνευσή του σε μια κόλλα χαρτί ενδέχεται πολλές φορές να είναι αιματηρός και εξουθενωτικός».
Η αιρετική πρόθεση του συγγραφέα διαφαίνεται και από την αφιέρωση στην αρχή του βιβλίου: «Στους αλλόφρονες, τους παρανοϊκούς, τους διαφορετικούς».
Οι έννοιες της Αγάπης, του Έρωτα και της Πίστης αποτελούν σημαντικές πτυχές του μυθιστορήματος, ενώ η επιδιωχθείσα έμπνευση όταν υπάρχει έλλειμμα φαντασίας για ένα συγγραφέα, μπορεί να τον οδηγήσει στην πλέον ακραία πρακτική μόνο και μόνο για να ολοκληρώσει την ιστορία του.
Το βιβλίο έχει λάβει εξαιρετικές κριτικές και στη συνέχεια πρόκειται να παρουσιαστεί σε διάφορες πόλεις, κυρίως σε υπαίθριους χώρους, αν και εφόσον το επιτρέψουν οι συνθήκες ένεκα της πανδημίας.
