Τις τελευταίες μέρες πολλά έχουν γραφεί για τις παρεμβάσεις που έχουν γίνει στη Ναυαρίνου. Για να είμαι δίκαιος, ούτε στην περιοχή μένω κοντά, ούτε κατάστημα έχω, ούτε και λόγω συνθηκών περνάω συχνά πλέον από το σημείο. Ωστόσο, από περιέργεια για να δω τι γίνεται με βάση και όλα αυτά που γράφονται, πέρασα δύο φορές τις τελευταίες μέρες… Η εικόνα που αποκόμισα ήταν απογοητευτική, τουλάχιστον με τα δικά μου τα γούστα… Η πανέμορφη παραλιακή της Καλαμάτας, με κάτι μεγάλους πορτοκαλί κώνους, μου θύμιζε κάτι από εργοτάξιο ή περιστασιακά μέτρα που λαμβάνονται σε μικρά χωριά τους θερινούς μήνες… Δε νομίζω ότι αυτή η εικόνα τιμά την πόλη κατά την ταπεινή προσωπική μου άποψη, πόσο μάλιστα στο «φιλέτο» της.
Επίσης, θεωρώ ότι οι μονοδρομήσεις είναι «παγίδες» ατυχημάτων, καθώς αν ξεφύγει ένα μικρό παιδί ή ένα ποδήλατο, ο κώνος δεν μπορεί να κάνει κάτι, ακόμα και αν το διερχόμενο αυτοκίνητο κινείται με πολύ χαμηλή ταχύτητα. Θεωρώ δε, ότι θα έπρεπε να είχαν ρυθμιστεί διαφορετικά τα φανάρια στην Κρήτης, αλλά κυρίως στην οδό Ακρίτα, πριν γίνουν αυτές οι προσωρινές παρεμβάσεις.
Τέλος, δεν μπορώ να αντιληφθώ την αναγκαιότητα όλων αυτών των μέτρων, πλην ίσως της «πεζοδρόμησης» ενός κομματιού… Κι εκεί όμως, ας αποφασίσουμε αν «λειτουργεί» και ας γίνει κανονικός πεζόδρομος, όχι προσωρινός, θυμίζοντας επαρχία της δεκαετίας του ’80…
Κ. Γαζ.
Υ.Γ.: Η παραλιακή της Καλαμάτα, ειδικά από Φαρών μέχρι την Ανάσταση, σαφώς χρήζει πολλών παρεμβάσεων. Ας δούμε το αναξιοποίητο κομμάτι από το ΝΟΚ και ανατολικά και βλέπουμε στη συνέχεια αν δε φτάνει ο χώρος και χρειάζεται ο δρόμος για τους πεζούς.
