Με συγκίνηση αποχαιρετώ τον Γιώργο Μπίζο, έναν πολίτη του κόσμου, τον «Πρεσβευτή του Ελληνισμού». Η μακρόχρονη και πολυτάραχη πορεία του χαρακτηρίζεται από σπάνιο ήθος, οξύ πνεύμα, ευγένεια και συνέπεια, συνεχή προσφορά και έντονο συναισθηματισμό. Ταυτίστηκε με τη μάχη κατά του απαρχάιντ, υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των πολιτικών ελευθεριών. Υπήρξε αναμφισβήτητα μια κορυφαία εμβληματική προσωπικότητα της Νοτίου Αφρικής.
Το 1941, σε ηλικία 13 ετών, έφυγε από το Βασιλίτσι Μεσσηνίας με μία βάρκα, μαζί με τον πατέρα του, για να φυγαδεύσουν στην Κρήτη επτά Νεοζηλανδούς στρατιώτες τους οποίους είχε σώσει με κίνδυνο της ζωής του. Αντ’ αυτού, έφθασαν στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, όπου τους μετέφερε ένα βρετανικό πλοίο, που τους μάζεψε ύστερα από μία φοβερή τρικυμία και από εκεί στη Ν. Αφρική, όπου ο Μπίζος συνέδεσε τη ζωή του με τη μοίρα του λαού της αφρικανικής χώρας.
Ο Γιώργος Μπίζος είναι ο Έλληνας που πολέμησε στο πλευρό του Mandela για την ελευθερία, τη δημοκρατία και την ισότητα… είναι ο άνθρωπος που μετέφερε την αυθεντική φωνή του Mandela κατά τη διάρκεια των χρόνων που εκείνος ήταν στη φυλακή… είναι ο δικηγόρος που νίκησε το απαρχάιντ!
Ο συμπατριώτης Γιώργος Μπίζος με τίμησε με τη φιλία του και όταν συστήσαμε το Μανιατάκειον Ίδρυμα ήταν δίπλα μας, ως μέλος της Συμβουλευτικής Επιτροπής, στήριζε το έργο του ιδρύματος, συμμετέχοντας και προσφέροντας ουσιαστικά και όχι τυπικά.
Στην οικογένειά του εκφράζω τα πιο θερμά και ειλικρινή μου συλλυπητήρια.
Καλό παράδεισο να έχεις, φίλε μου!
Του Δημήτρη Μανιατάκη
