Ο ηθοποιός Γιώργος Γιαννόπουλος δε χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις, αφού έχει αφήσει το στίγμα του στο χώρο της υποκριτικής. Είναι από τους ηθοποιούς που με αργά αλλά σταθερά βήματα κατάφερε να αναδειχθεί, ξεκινώντας από το χωριό του, την Αρσινόη, που πάντα υπάρχει στο μυαλό του, όπως και η Μεσσηνία. Άλλωστε, όταν έχει ελεύθερο χρόνο βρίσκεται εδώ.
Κάθε φορά που τον συναντάμε ξέρουμε ότι έχουμε να κάνουμε με έναν «χείμαρρο», που δύσκολα θα μπει σε καλούπια, θα μιλήσει έξω από τα δόντια, ενώ αρκετές φορές θα βρίσει!
Την ερχόμενη Τρίτη, λοιπόν, θα βρεθεί ξανά στην Καλαμάτα και ειδικότερα στο αμφιθέατρο του Κάστρου, καθώς συμμετέχει στην παράσταση «Αρκάς, η ζωή μετά». Σε αυτή συμμετέχουν, επίσης, οι Θανάσης Βισκαδουράκης, Σοφία Βογιατζάκη, Πέτρος Μπουσουλόπουλος, Χρήστος Τριπόδης και Δημήτρης Αγοράς.
Ο λόγος σε αυτόν:
-Πείτε μας για την παράσταση «Αρκάς, η ζωή μετά»…
Αρκάς… αυτό τα λέει όλα. Είναι μια παράσταση για άτομα από 0 έως 1000 ετών, με ένα μοναδικό, γνήσιο, λαϊκό χιούμορ που το καθιστά χιούμορ υψηλής αισθητικής.
Θεωρώ ότι έχει να κάνει με τη γνησιότητα και τη λαϊκότητα. Έτσι έχουν μείνει αποτυπώματα του Δομίνικου Θεοτοκόπουλου, του Τσαρούχη κ.λπ. κι αυτό συμβαίνει σε όλες τις μορφές της τέχνης.
Στην παράσταση συμμετέχουν αναγνωρίσιμοι ηθοποιοί, ενώ εγώ πάω έτσι και αλλιώς καλά με το «Σόι μου» εδώ και 5 χρόνια. Κι ενώ παίζεται σε επαναλήψεις, συνεχίζει να πηγαίνει καλά.
Πλέον μετά την παράσταση στο Δήμο Μεσσήνης ερχόμαστε στην Καλαμάτα και νομίζω είναι από τις λίγες παραστάσεις που δίνονται φέτος στο συγκεκριμένο χώρο.
-Μιλήσατε για το αμφιθέατρο του Κάστρου, ένα χώρο τον οποίο, κατά κοινή ομολογία, οι παραγωγές που κάνουν περιοδεία δεν τον προτιμούν, ειδικά φέτος με τις αποστάσεις…
Το συγκεκριμένο θέμα το είχα συζητήσει στο παρελθόν τόσο με τον κ. Νίκα, όταν ήταν δήμαρχος Καλαμάτας, όσο και με τον κ. Αθανασόπουλο. Το ίδιο θα συμβούλευα και τον κ. Βασιλόπουλο. Θεωρώ ότι είναι λανθασμένο αυτό που κάνουν με τις ενοικιάσεις των χώρων που δίδονται για εκδηλώσεις. Ειδικότερα, είναι δυσβάστακτο το ενοίκιο. Στο Κάστρο, ας πούμε, τα εισιτήρια που μπορούν να κοπούν είναι 570. Για να είναι μια παράσταση κερδισμένη, θα πρέπει να βάλει το εισιτήριο 20 με 25 ευρώ, οπότε μια παραγωγή δε θα ρισκάρει να έρθει στο μικρό αμφιθέατρο της Καλαμάτας.
Εγώ θα πρότεινα να δίδεται το ενοίκιο με ποσοστό επί των εισιτηρίων. Πρέπει να καταλάβουν οι αρμόδιοι ότι, αν στην Καλαμάτα έρθουν για περιοδεία 15-20 θίασοι, από 20 άτομα ο καθένας, μιλάμε για ένα μεγάλο νούμερο, με τους παραπάνω να αφήνουν χρήματα στην πόλη.
Το παραπάνω, δυστυχώς, συμβαίνει και στην ιδιαίτερη πατρίδα μου, την Αρσινόη και την Αρχαία Μεσσήνη. Εκεί το ενοίκιο ξεπερνά τα 3.000 ευρώ. Άρα είναι αδύνατο για ένα θίασο να πλησιάζει αυτό το χώρο, εκτός αν ορίσει εισιτήριο 50 ευρώ.
Πρέπει να σημειώσω εδώ ότι οι θίασοι αγαπούν την Καλαμάτα, δεν είναι τυχαίο που πολλοί καλλιτέχνες έχουν φτιάξει σπίτια στην περιοχή. Πρέπει να καταλάβουμε όλοι ότι ζούμε σε έναν ιερό τόπο. Έχω γυρίσει όλη την Ελλάδα, σαν την Καλαμάτα δεν είναι πουθενά.
-Ήταν μια χρονιά δύσκολη για όλους και για εσάς, με αβεβαιότητα, με τα θέατρα να κλείνουν, τις πρόβες να σταματούν, όπως και οι συνθέσεις θιάσων για περιοδεία…
Εγώ μέχρι το Μάρτιο εργαζόμουν σε δύο θέατρα, ενώ δίδασκα και σε μια δραματική σχολή. Δουλειές που ξαφνικά κόπηκαν, όπως συνέβη στους περισσότερους εργαζομένους.
-Οπότε το χειμώνα…
Να σας πω ότι είναι η πρώτη χρονιά που δεν έχω βρει δουλειά για το χειμώνα. Το πιθανότερο είναι να κάνω περιοδεία με τον Αρκά και μία-δύο μέρες να παίζω στην Αθήνα. Μιλάω και για ένα σίριαλ μετά τα Χριστούγεννα, αλλά δεν ξέρω ακόμα. Επίσης, έχω καταθέσει μια πρόταση στην Επιτροπή του 2021, ένα μεγαλόπνοο σχέδιο που χρειάζεται χρηματοδότηση και έχει να κάνει με τον Κολοκοτρώνη. Για μένα ο Κολοκοτρώνης είναι ένας ημίθεος. Ένας ημίθεος που μπορεί να βαδίζει στο χρόνο και να μιλά από τον Οδυσσέα μέχρι τον καπεταν-Βασίλη, δηλαδή με τους πάντες. Πρόκειται, λοιπόν, για ένα μονόλογο, με τον Κολοκοτρώνη να κατακρίνει τα κακώς κείμενα, να επικροτεί τα καλώς και να προτείνει λύσεις για την Ελλάδα.
-Πολλοί συνάδελφοί σας έμειναν στον αέρα, με αρκετούς να μην παίρνουν το γνωστό ως 800άρι…
Όσοι εργάζονται στο χώρο και όχι μόνο ηθοποιοί, αλλά τραγουδιστές, τεχνικοί κ.λπ., ξεπερνούν τα 250.000 άτομα. Όμως, είμαστε στην Ελλάδα, υπάρχει κάποιος που δεν ξέρει ότι ειδικά στη νύχτα οι περισσότεροι δουλεύουν μαύρα;
Οι τελευταίοι δεν πήραν φράγκο αφού ήταν αδήλωτοι. Γενικά τα πράγματα είναι δύσκολα. Όπως καταλαβαίνετε, τα θέατρα και οι συναυλίες για να έχουν έσοδα θέλουν συνωστισμό, κάτι που δεν πρέπει να συμβαίνει αυτή την περίοδο. Άρα ήμασταν από τους πρώτους που αντιμετωπίσαμε πρόβλημα.
Δεν είμαι υπουργός Οικονομικών, αλλά θεωρώ ότι ο κλάδος μας χρειάζεται ενίσχυση για να επιβιώσει. Εγώ προσωπικά δεν είμαι από τους μίζερους. Πρέπει όλοι να βάλουμε νερό στο κρασί μας και να τηρήσουμε τα μέτρα υγιεινής και ασφάλειας.
Υπάρχουν, βέβαια, και κάποιοι ηλίθιοι συνωμοσιολόγοι που θεωρούν ότι ο covid είναι φτιαχτός.
-Σας είδαμε σε ένα σποτ του Δήμου Ηλιούπολης, όπου είστε και δημοτικός σύμβουλος, να λέτε στα παιδιά που δε φορούν μάσκα ότι θα τα πετσοκόψετε. Σε αρκετούς άρεσε, αλλά προκάλεσε και αντιδράσεις…
Το σποτάκι που κάναμε και έγινε viral, περιέχει μια παραλλαγή της ατάκας «Πώς τους πετσόκοψες έτσι», ατάκα που ο δήμαρχος μου πρότεινε για το ζήτημα της μάσκας στα παιδιά. Ζήτησε, λοιπόν, από τα παιδιά να ακούν τους ειδικούς, να κρατούν αποστάσεις και να φορούν μάσκες.
Πρέπει, επιτέλους, να γίνει αντιληπτό από όλους ότι έχουμε πανδημία. Κάποτε ήταν η Ισπανική Γρίπη, από την οποία πέθαναν πολλά εκατομμύρια άτομα. Μόνο στο χωριό μου τότε πέθαναν 50 άτομα. Υπήρξε η Ασιατική Γρίπη, ενώ τώρα έχουμε ήδη τόσους νεκρούς παγκοσμίως.
Αν θέλουμε να λεγόμαστε πολιτισμένοι άνθρωποι και πλανήτης που πάει μπροστά, πρέπει να ακούσουμε τους ειδικούς. Προφανώς και είμαι υπέρ των μασκών.
Απευθυνόμενος,
δε, στα παιδιά που τους λέω να καθίσουν καλά, θέλω να καταλάβουν ότι είναι
ρατσισμός να ξεχωρίσουμε τα άτομα με βάση την ηλικία.
Ειδικά στους μεγάλους ανθρώπους, πρέπει να δείχνουμε σεβασμό. Αυτό το «θα
πεθάνουν έτσι και αλλιώς, είναι μεγάλοι» είναι απαράδεκτο. Η ζωή είναι ζωή.
-Μιλήσατε για συνομωσιολόγους και, μάλιστα, πριν από λίγο τους χαρακτηρίσατε ηλίθιους…
Για μένα οι συνωμοσιολόγοι είναι αγράμματοι, ατάλαντοι και μέτριοι. Προσπαθούν να τρυπώσουν σαν τα ποντίκια, να πουν την κουταμάρα τους για να επιβιώσουν.
Όλα τους φταίνε, ενώ κατηγορούν αυτούς που προοδεύουν. Όλο αυτό, κατά τη γνώμη μου, οφείλεται στη ζήλεια, αλλά και στην κουταμάρα τους. Μην ξεχνάμε ότι είναι «πανάρχαιο αίσθημα» των Ελλήνων ο φθόνος. Όλοι κοιτούν «να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα». Τρανταχτό παράδειγμα από το παρελθόν ο Εφιάλτης στις Θερμοπύλες.
-Γυρνάμε πίσω στην
υποκριτική. Αναφερθήκατε στο «Σόι μου», που πήγαινε καλά αλλά κόπηκε…
Δεν είναι
τυχαίο που αυτό το σίριαλ ακόμα και τώρα στις επαναλήψεις κάνει μεγάλα νούμερα,
όμως οι υπεύθυνοι του καναλιού έκριναν ότι δεν τους συμφέρει. Δεν κατηγορώ το
κανάλι, κακές διαχειρίσεις κάνουν όλοι. Αυτό έκαναν και αυτοί.
Στο
συγκεκριμένο σίριαλ φαινόταν ο ρόλος της οικογένειας, ένα πράγμα που στην
Ελλάδα από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα παίζει μεγάλο ρόλο.
Το πρότζεκτ είναι από το Ισραήλ. Και στους Εβραίους η οικογένεια παίζει
σημαντικό ρόλο, είναι η ομάδα μας, είναι το βύζαγμά μας, δεν είμαστε Ευρώπη σε
αυτό, είμαστε ένα πράγμα. Το κυριακάτικο τραπέζι το έχουμε μόνο εμείς και οι
Εβραίοι. Εγώ, πάντως, θα προσδοκούσα ένα κανάλι στο μέλλον να δείξει πώς
εξελίσσεται αυτή η οικογένεια.
Δεν έχει γίνει κάποια συζήτηση από το κανάλι για επιστροφή του σίριαλ, αλλά θεωρώ ότι κάποια στιγμή θα είναι τόσο μεγάλη η δύναμή του, που θα επιστρέψει, αν και είναι δύσκολο.
-Η τηλεόραση σήμερα με τις
επαναλήψεις και τα ριάλιτι γενικότερα πηγαίνει προς τα πίσω;
Είναι
γεγονός ότι καθημερινά παίζονται επαναλήψεις, με εμάς που είχαμε παίξει τότε να
παίρνουμε ελάχιστα χρήματα. Αυτό δείχνει για ακόμα μια φορά ότι η Ελλάδα τρώει
τα παιδιά της, όπως στη μυθολογία τα έτρωγε ο Κρόνος, ενώ ο Έλληνας έξω πάει
καλά.
Εγώ είμαι της άποψης ότι ευρύτερα το σύστημα πάει μπροστά και ό,τι γεννιέται είναι καλύτερο από το προηγούμενο.
Το παραπάνω, λοιπόν, στην τηλεόραση μπορεί να είναι ένα πισωγύρισμα, αλλά θεωρώ ότι θα υπάρξουν νέα πράγματα.
Πάντως, υπερτιμούμε κάποια πράγματα στην Ελλάδα: π.χ. αν ανοίξει ένα σουβλατζίδικο, θα ανοίξουν μετά 5.000. Υπήρξε στιγμή που στην Ελλάδα είχαμε τόσο κανάλια, που έπαιζαν 35 με 40 σίριαλ. Ποιος θα τα στηρίξει όλα;
Χρειάζεται σύνεση, ταπεινά βήματα και σεβασμό. Τα αγαθά κόποις κτώνται.
Όσο για τα ριάλιτι, δεν έχουν καταλάβει κάτι αυτά τα παιδιά. Πού είναι ο Ντάνος τώρα; Να ’ναι καλά, βέβαια, το παιδί, έπαιξε και στο σίριαλ, δεν έχω κάτι μαζί του, αλλά πού είναι τώρα;
Πρέπει να αγωνιστείς για να κατακτήσεις. Στο χώρο μου συνεχίζουν να υπάρχουν μόνο αυτοί που πήγαν βήμα βήμα, όπως ο Βουτσάς, ο Αλεξανδράκης…
-Βήμα βήμα, λοιπόν, εσείς φτάσατε εδώ που φτάσατε. Μπορείτε να πείτε ότι πλέον ζείτε άνετα;
Δεν έχω καταφέρει να εξασφαλίσω κάτι. Σε ένα σπίτι με ενοίκιο μένω στην Αθήνα. Απλά έχω χρήματα για να περνάω καλά, ενώ μπορώ να βοηθήσω κάποιους ανθρώπους στο κοντινό μου περιβάλλον, μέχρι εκεί.
Γενικά μου αρέσει να χαλάω χρήματα, είναι κάτι σαν το φρέσκο ψάρι, δε θέλω να το κρατάω.
-Οπότε ισχύει το ηθοποιός πεθαίνει στην ψάθα;
Ισχύει, αφού οι περισσότεροι ηθοποιοί δεν έχουν βγάλει λεφτά. Αν αφαιρέσουμε τη Βουγιουκλάκη και τον Χατζηχρήστο, κανείς άλλος δεν έβγαλε λεφτά. Δεν είμαστε στο εξωτερικό που οι ηθοποιοί βγάζουν χρήματα. Δεν είναι τυχαίο που δουλεύουν ακόμα κάποιοι ηθοποιοί που έγραψαν και γράφουν μια ιστορία.
-Διδάσκετε και σε μια
Δραματική Σχολή. Βλέπετε ταλέντα και αν ναι, τι θα τους λέγατε;
Υπάρχουν
μεγάλα ταλέντα και σε αυτό έχει βοηθήσει η εξέλιξη που είπα και πριν. Όσο για
το νέο παιδί που θέλει να ασχοληθεί, θα του έλεγα αν το γουστάρει πολύ να το κάνει.
Όταν γουστάρεις κάτι πολύ, πετυχαίνεις. Ο χώρος θα σε αναγνωρίσει, απλά θέλει υπομονή και δουλειά.
Θεωρώ ότι πρέπει στη ζωή μας να κάνουμε αυτό που γουστάρουμε, να βρούμε την ελευθερία μας, την ταυτότητά μας, όλοι γεννιόμαστε με ένα ταλέντο, το θέμα είναι όμως να το ανακαλύψουμε. Αν όλοι κάναμε αυτό που πραγματικά γουστάραμε, ο πλανήτης θα ήταν διαφορετικός.
Εδώ θέλω να αναφέρω ένα μεγάλο ταλέντο που έχω στη Σχολή και θεωρώ ότι έχει πολύ μέλλον. Μάλιστα, είναι από τη Νέα Κορώνη. Η Όλγα Μιχαλοπούλου.
-ΔΗΠΕΘΕΚ: κάποια στιγμή δείξατε ενδιαφέρον, ενώ είχε ακουστεί και η άποψη από τον τότε δήμαρχο, νυν περιφερειάρχη, αυτό να γίνει περιφερειακό…
Η άποψη να γίνουν περιφερειακά νομίζω είναι καλή. Αυτή τη στιγμή τα ΔΗΠΕΘΕ δεν έχουν καμία αξία. Είναι πολλά και ούτε οικονομικά βγαίνουν ούτε παράγουν έργο. Πλέον φυτοζωούν, ενώ δύσκολα ένας ηθοποιός θα άφηνε τη δουλειά του στην Αθήνα για να παίξει αποκλειστικά σε ένα από αυτά, αφού τα χρήματα που θα έπαιρνε δε θα του επέτρεπαν να ζήσει. Θέλουν μια άλλη λογική επανεκκίνησης.
Σημαντικό
για τους θεατές είναι ότι πλέον σε δύο ώρες μπορούν να βρεθούν από την Καλαμάτα
στην Αθήνα. Έτσι θα προτιμήσουν να δουν μια παράσταση της Αθήνας, ενώ και το
αντίστροφο μπορεί να συμβεί, αν αποφασιστεί αυτά τα θέατρα κάνουν επανεκκίνηση.
Κατά τη γνώμη μου, ο πολιτισμός ευρύτερα πρέπει να επιδοτείται.
-Τι έχετε να πείτε στον
κόσμο για την παράσταση της Τρίτης;
Καλώ όλο
τον κόσμο να έρθει να δει την παράσταση. Είναι μια παράσταση ευχάριστη για όλες
τις ηλικίες, με πολύ γέλιο και τον κάθε θεατή να παίρνει τα δικά του μηνύματα. Δεν
είμαι υπέρ της παλιάς σχολής ότι το θέατρο διδάσκει, ο καθένας θα πάρει αυτό
που γουστάρει.
-Κάτι τελευταίο από εσάς…
Ο κόσμος είναι ωραίος, γιατί ζωή χωρίς κόσμο δεν υπάρχει και ο κόσμος θέλει τη ζωή. Πήγα στα Κύθηρα, είδα πράγματα και επικεντρώθηκα στο φυτό που βγαίνει εκεί, το Sempre Viva, που σημαίνει για πάντα ζωή. Πρέπει να καταλάβουμε ότι γεννηθήκαμε από κωλοφαρδία. Μια μέρα δυο άνθρωποι ενώθηκαν και ήρθαμε στη ζωή. Αυτό είναι η ομορφιά και αυτό πρέπει να το εισπράξουμε και να το γευτούμε. Δεν πρέπει να είμαστε κακοί, μίζεροι και κακιασμένοι, πρέπει να δίνουμε πάντα αγάπη.
Του Παναγιώτη Μπαμπαρούτση
