Πιο πρόσφατα ο Γιώργος Γεωργακόπουλος, ιδρυτής του Κέντρου Περίθαλψης Άγριων Ζώων στην Τριφυλία και λίγο παλιότερα φέτος, η Κατερίνα Πεζώνη, πρόεδρος του Φιλοζωικού Ομίλου Καλαμάτας, πέρασαν σοβαρά προβλήματα υγείας.
Είναι δύο άνθρωποι που «τερματίζουν» το νόημα της λέξης εθελοντισμός και αυτή η στάση ζωής δεν είναι άσχετη με την επιβάρυνση που υπέστη πρόσφατα ο οργανισμός τους, καθώς βάζουν σε τελευταία προτεραιότητα τον εαυτό τους και εκτός από την καθημερινή καταπόνηση που συνεπάγεται η φροντίδα τόσων εξαρτώμενων ζώων, είναι διαρκής η αγωνία για το πώς θα τα καταφέρουν από πλευράς πόρων και συμπαραστατών.
Έχω βρεθεί, όχι μια φορά και σίγουρα πολλοί έχουν ανάλογη εμπειρία, στη δύσκολη θέση να μην ξέρω τι να κάνω με τραυματισμένο ή αδέσποτο πουλί ή ζώο και οι δύο εθελοντικοί φορείς έδωσαν αμέσως τη λύση, αναλαμβάνοντας την ευθύνη, τα έξοδα, τη φροντίδα, ησυχάζοντας τη δική μου συνείδηση.
Είναι ευτύχημα ότι έχουμε δύο τέτοια υψηλού επιπέδου κέντρα περίθαλψης στη Μεσσηνία (και ευτυχώς κι άλλες κατά τόπους μικρότερες ανυστερόβουλες φιλοζωικές πρωτοβουλίες).
Για να συνεχίσουν, όμως, να υπάρχουν και ως ένα ελάχιστο ευχαριστώ για το έργο αυτών των ανθρώπων, χρειάζεται η στήριξη και της επίσημης Πολιτείας και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, αλλά και του καθενός από εμάς, ανάλογα με τις δυνατότητες που υπάρχουν.
Μην τους ξεχνάμε, ακόμα κι ένας καλός λόγος έχει σημασία…
Χ.Ε.
