Πετάμε πάνω από μια ιδιαίτερη παραλία στην περιοχή της Μεθώνης Μεσσηνίας περιτριγυρισμένη από πολλά περίεργα γεγονότα:
Α) Μοιάζει πολύ στο σχήμα και στη διάταξη με τη διάσημη Βοϊδοκοιλιά, όμως, παρότι επικοινωνεί με τη θάλασσα από στενό δίαυλο είναι άσχημη στο χρώμα (καφέ) και άσημη, καθώς ελάχιστοί την γνωρίζουν και για πρώτη φορά την παρουσιάζουμε σήμερα στο Youtube.
Β) Υπάρχει στην αριστερή πλευρά της ένα περίεργο σύμβολο από πέτρες (μάλλον ανθρώπινης προέλευσης) μαζί με τα αρχικά “A.U.T.”. Άγνωστη η σημασία όλων αυτών.
Γ) Η προέλευση του ονόματός της: “Η λίμνη του Παπά”. Ακολουθούν περισσότερα στοιχεία σχετικά με αυτό.
«ΒΑ του Πυργάκη σχηματίζεται αβαθής κυκλικός ορμίσκος, ο όποιος ονομάζεται του Παπά ή Λίμνη. Βαθύς είναι μόνον εις τό στόμιο, το οποίο είναι πολύ στενό.
Οπως αναφέρει ο Ή. Σπονδύλης, «κατά μήκος των τοιχωμάτων της βόρειας πλευράς του περάσματος, διαγράφονται στον ασβεστόλιθο αλλεπάλληλα καταποντισμένα ίχνη ακτογραμμής σε βάθη από 1 έως 7 μ. περίπου. Διά την ονομασίαν της έχουν προφορικώς διασωθεί δύο παραδόσεις. Κατά την πρώτη ένας παπάς, ο όποιος είχε μεταβεί εκεί, είδε εις την ακτή ένα λαγό. Έτρεξε να τον πιάσει και αυτός κολυμπώντας κατηυθύνθει προς το στόμιο.Τον ακολούθησε ο παπάς και όταν έφθασε εις το βαθύ μέρος, επειδή δεν γνώριζε να κολυμπά καλώς, έπνίγη.
Κατά την δεύτερη παράδοση η επίπεδος αυτή περιοχή ήτο αλώνι, εις το όποιον αλώνιζαν τα σιτηρά. Ό παπάς μετέβη εκεί να αλωνίσει ήμερα εορτής και δεν λειτούργησε εις την εκκλησία. Τότε έγινε σεισμός και κατεβυθίσθη ή περιοχή, έσχηματίσθη η λίμνη, ή δε παραγωγή του παπά κατεστράφη. Έως τις αρχές του 20ού αιώνος βορείως της λίμνης προς το διάσελον υπήρχαν χωράφια, τα όποια οι ιδιοκτήτες των έσπειραν, όπως και κάθε επίπεδον έκταση, ή οποία ύπηρχε εις το βουνό. Και οι δύο παραδόσεις περί της όνομασίας της λίμνης είναι αιτιολογικές, αιτιολογούν δηλαδή την προέλευση της όνομασίαις αυτή.
Είς την λίμνη αυτήν έως τούς πρώτους μετακατοχικούς χρόνους οι γυναίκες μετέφεραν με τούς όνους δεμάτια λινάρια και σπάρτα, τα όποια εναπόθεταν εκεί επί διήμερον εντός του ύδατος και εν συνεχεία τα μετέφεραν εις τις οικίες γιά να αρχίσει η επεξεργασία των εις τον άργαλειόν διά να υφάνουν λινά σινδόνια, έλαιόπανα Κ.λπ. Είς απόστασιν 150 μ. περίπου ΒΔ της λίμνης υπάρχει η Αλαταριά. Μέχρι σήμερον μεταβαίνουν οι Μεθωναίοι διά να συλλέξουν το αλάτι από τις μεγάλες κοιλότητες των βράχων (σπιθάρια). Εις απόστασιν 20-30 μ. ΝΑ της λίμνης υπάρχει όρυγμα εντός των βράχων βάθους 3 περίπου μ.
Άπο το βάθος του πηγάζει ύδωρ πόσιμον».
