Εντυπώσεις από το πανηγύρι
-Ρεμβασμοί και πραγματικότης
-Προς την πανηγυρίστρα
-Ο κόσμος με τις παραφουσκωμένες πορτοφόλες
-Ορχήστρες του λαϊκού ρεπερτορίου
-Τα μεράκια της Μεσσηνίας
-Σημεία και τέρατα κ.λπ. κ.λπ.
Του συναδέλφου «Ουδέτερου»
Καλά και σώνει οι φίλοι συνάδελφοι του «Θάρρους» να τους γράψω εντυπώσεις από το πανηγύρι του Νησιού. Νάμε λοιπόν!
Και πρώτα πρώτα δίνω το λόγο στον αγαπητό μου φίλο Ανδρέα Καλογερόπουλο, με τον οποίο συνταξιδέψαμε προχθές το βραδάκι.
-Αυτό που κάνουν οι Σ.Π.Α.Π. λέγεται, αγαπητέ μου, απάτη! Μια ώρα καθυστέρηση στο Ασπρόχωμα, όταν έχεις υπ’ όψιν σου πως ο τελευταίος συρμός από τη Μεσσήνη ξεκινάει στις 9.00 μ.μ. σημαίνει ή ξαλάφρωμα του πορτοφολιού σου, αφού θ’ αναγκασθής να αγκαζάρης αυτοκίνητο, ή θα μείνης ανέστιος, δοθέντος ότι όλα τα ξενοδοχεία είναι σαδεληδόν κατειλημμένα. Εκτός πια κι αν υπάρχουν τοιαύτα (τρίψτε τον αντίχειρα με τον δείχτη).
Το ουσιώδες όμως δεν είναι αυτό. Το ουσιώδες είναι να βγάνης το κεφάλι σου από το παράθυρο του συρμού την ώρα που η σελήνη σκορπίζει στη γη σπάταλα τον ξεδιαλυμένον άργυρό της και να ρουφάς την πνοή που σου φέρνει στο στόμα το βραδινό δροσιστικό μελτεμάκι από την ανάσα μιας συνταξιδιώτισσάς σου γλυκιάς σαν αμαρτία, που στέκει κι αυτή στην ίδια ρεμβαστική στάση στο διπλανό όχημα…
-Εντυπώσεις, κύριε… όχι λάπατα!
Κατεβαίνω και προχωρώ προς την πανηγυρίστρα. Όλος ο κόσμος ψωνίζει, πραγματικά και… μεταφορικά. Στη δευτέρα κατηγορία υπάγονται όλοι όσοι δεν παρακάμψανε το μαλέα της νειότης και των δύο φύλων. Σωστό… πανηγύρι! Κόσμος λογής λογής… αρώματα, οργκάν, ουμπιγκάν, κοττύ… γεμενιά, σαλβάρια, κάπελλοι σκουφουνάτοι και… πουλουλοκάρφωτοι με τεράστια εικονικά τζάνερα και κεράσια – ατόφιες αγγλικές κάσκες – χωμένοι ως τ’ αυτιά ή… μετέωροι – οι κάπελλοι, αδελφέ – δίκην αεροπλάνου…
-Πάρε κι ανάσα, παιδί μου!
Πανηγύρι είπαμε. Και λέμε: Ότι η αγοραστική κίνηση ικανοποιητική, καθώς μ’ εβεβαίωσαν μερικοί συντοπίτες μας έμποροι και επαγγελματίες εν συγκρίσει προς άλλες χρονιές.
Τον λόγον εν προκειμένω, επί τέλους, δεν έχουμε εμείς. Εμάς ενδιαφέρει η κοσμική κίνησις που οργιάζει τις ημέρες αυτές στη γειτονική κωμόπολη. Το Νησί κοντεύει να… σκάση από την κοσμοπλημμύρα που περιδιαβαίνει σ’ όλα τα κέντρα του εξεταστική, χαύνη, βλοσυρή, πληχτική, ανάλογα με κάθε υποκειμενική ενδιάθεσι.
Ο υποφαινόμενος λόγου χάρι θα… αυτοκτονούσε αν δεν ανακάλυπτε μερικές οάσεις στην καρδιά του Νησιού, οι οποίες τον έκαμαν να διασκεδάση την πλήξι του κάνα δυο ώρες.
Μες στην κεντρική πλατεία του Νησιού… ουρλιάζει μια ορχήστρα από ένα βιολί, ένα τσίμπαλο, ένα ούτι και δύο ντέφια που τα παίζουν δύο γυναίκες, όταν δεν χορεύουν το ζεϊμπέκικο ή το χασάπικο.
Εδώ που λες όλη η υπαίθρια Μεσσηνία με την προκαδούρα της, τα τσεμπέρια της, τα ζουνάρια της, ου μην αλλά και με το πορτοφόλι της, όπου κιτρινίζει η… σταφίδα και το σύκο, φρενιτιά, λιγώνεται, σπάζει, ξερνά και υπνώττει ενίοτε!
Όλα τα σύγχρονα κομμάτια της «μποχορικής» μουσικής δίνουν και παίρνουν και όλο… παίρνουν οι καταστηματάρχες, οι οποίοι από το πολύ νταραβέρι και τον συνεπεία τούτου ενθουσιασμό τους προσφέρουν τα ποτήρια, όπου ο αφρός της ξανθής ρευστής – λόγω της βαρομετρικής καταστάσεως, προφανώς – ακολουθεί την «κατιούσαν» προς τον πάτο, έτσι που μέχρι να φέρης το… μικρόβιο αυτό, που λέγεται ποτήρι, στο στόμα, ο αφρός μόλις σου θωπεύει την περισπωμένη του άνω χείλους, δίκην σαπουνάδας…
-Φέρε μια μπύρα ακόμη, παιδί μου, αλλά… καλής διαγωγής.
-Πώς είπατε;
Περιμένετε, παρακαλώ. Κι ακόμη περιμένετε.
Κι ωστόσο όλα αυτά τα έμψυχα και άψυχα πράγματα είναι τόσο συμπαθητικά όσο συμπαθητκοί σου είναι μερικοί κατεργαρέοι που διαλαλούν… σημεία και τέρατα…
-Εδώ, κύριοι, γλέπουτε πουλιά της Αφρικής… μια γυναίκα χωρίς σώμα, έναν άγριο της Αφρικής, ένα τέρας μισό άνθρωπο και μισό κατσίκα.
Πίσω που σ’ έχω σατανά!
Δίδραχμο εν στο χέρι του διαλαλητού και δω μαστε. Μα τι να δης; Ζωντανεμένη η σοφή ρήσι του «η πενία τέχνας κατεργάζεται». Κι όσον αφορά μεν τα πουλιά με τα μακριά ράμφη, αυτό είναι αληθινό. Αλλά εκείνη η κοπέλλα με το χωρίς σώμα που τη βλέπεις από αποστάσεως τριών μέτρων, αφού το πλησίασμα απαγορεύεται δια… δοτικής του οργάνου, τι σου λέει; Η ψευδαίσθηση είναι τέλεια επιτυχημένη. Και βασανίζεις την κάρα σου πώς συμβαίνει να μη βλέπης κάτω από το σώμα της τίποτε που να σε υποψιάζει πως κρύβεται το άλλο μισό από τη μέση και κάτω.
Όσο για κείνον τον ταλαίπωρο Αφρικανό άγριο… ακόμη γελάω. Ένας άνθρωπος ολόγυμνος και κατάμαυρος, λόγω χημικών επιδράσεων, ξεροσταλίζει σε μια καλύβα που το ανφάς της είναι προφυλαγμένο με δίχτυ.
-Θα πουντιάσης, βρε μαγκούφη, περιγελάει τον… αγριάνθρωπον ένας κομιλφώ Νησιώτης και αναλύεται σε γέλοια ξεκαρδιστικά.
Και δεν έχει άδικο: Ο καϋμένος ο κιγκλιδόφρακτος Αφρικανός προσπαθεί να… γκαρίξη, αλλά τον κόβει ένας ξερός βήχας που σε κάνει ή να ξεθεωθής στα γέλoια, ή να κλάψης…
Αλλά τι συμβολίζει το πανηγύρι του Νησιού; Γουρουνοπούλα. Μα για να γευθής πρέπει νάχης ή μυαλό ή… μέσον. Ώρα 8 1/2 κλειστές οι πάγκες όπου κείτονται εις παρατάξεις γαργαλιστικές οι γουρουνοπούλες, που η απόπνοιά τους θα ερέθιζε και τον φανατικώτερο… Παναγουλακιστή εν ημέρα Μεγάλης Παρασκευής.
Και γουρουνοπούλα ευτυχώς κατόρθωσα να… μη γευθώ, αφού το εξοχικό όπου με την παρέα μου κατεφύγαμε μας την εσερβίρισε αλμυρά σαν τη θάλασσα. Έκρινα, λοιπόν, σκόπιμο να τονίσω το σημείο αυτό για κείνους που σήμερα θα εκδράμουν στο πανηγύρι για να ροκανίσουν την τραγανιστή κλασσική «πέτσα», η οποία κατά μέγα ποσοστό τραβάει τον κόσμο προς τη γειτονική πόλη όπου εφέτος παρατηρείται μια εξαιρετική κίνησι.
ΟΥΔΕΤΕΡΟΣ
