Η Α. Μέρκελ, καγκελάριος της Γερμανίας και προεδρεύουσα της Ε.Ε., έκανε χθες καλά τη δουλειά της: Διασφάλισε στο ακέραιο τις πολύτιμες οικονομικές σχέσεις της χώρας της με την Τουρκία-μέσω της Ε.Ε.- και «εξουδετέρωσε» για την ώρα τη μόνιμη τουρκική απειλή στο προσφυγικό. Όλα αυτά τα έκανε περιφρονώντας την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη σε δύο χώρες μέλη της Ε.Ε. (Ελλάδα -Κύπρος) που υφίστανται έμπρακτη μόνιμη απειλή εναντίον της εθνικής κυριαρχίας και των δικαιωμάτων τους.
Η ελληνική κυβέρνηση δεν έκανε χθες τη δουλειά της και ίσως να μην έκανε καμιά δουλειά στο Συμβούλιο, διότι δεν κατοχύρωσε ούτε καν τη λέξη «κυρώσεις» σε βάρος της Τουρκίας. Παρά μόνον τη λέξη «εργαλεία» (;)
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν πιέστηκε στο Συμβούλιο να υποχωρήσει από τις «θέσεις» της, διότι δεν έδωσε καμιά μάχη. Και τούτο, διότι από τον Αύγουστο είχε διαβεβαιώσει το Βερολίνο (επίσκεψη Γερμανού ΥΠΕΞ κ Μάας στην Αθήνα) ότι η Αθήνα δεν προτίθεται να επιβάλει τώρα κυρώσεις σε βάρος της Τουρκίας για την εχθρική πολιτική της. Και στο χθεσινό Συμβούλιο υπαναχώρησε και από αυτήν την πολυδιαφημισμένη από κυβερνητικά στελέχη προπαγάνδα, ότι η Ελλάδα επιμένει σε «αυτόματο μηχανισμό επιβολής κυρώσεων», αν η Τουρκία επαναλάβει τις προκλήσεις της, τις οποίες η Αθήνα ουδέποτε κατονόμασε.
Αντ’ αυτού, η Ελλάδα αποδέχθηκε μια προσβλητική και εξευτελιστική διατύπωση στα Συμπεράσματα, σύμφωνα με την οποία: «Εφόσον διατηρηθούν εποικοδομητικές προσπάθειες για την αντιμετώπιση ζητημάτων στην Αν. Μεσόγειο, το Συμβούλιο συμφώνησε να ξεκινήσει μια θετική πολιτική ατζέντα Ε.Ε.- Τουρκίας με ιδιαίτερη έμφαση στον εκσυγχρονισμό της Τελωνειακής Ένωσης και τη διευκόλυνση του εμπορίου στις επαφές μεταξύ ανθρώπων (σ.σ. visa)… τη συνεχιζόμενη συνεργασία σε θέματα μετανάστευσης…».
Δηλαδή, η Ε.Ε… θα επιβραβεύσει την Τουρκία αν αυτή δεχθεί να κάνει το αυτονόητο, δηλαδή να σταματήσει τις παρανομίες της και να εφαρμόσει το Διεθνές Δίκαιο.
Το μόνο που επιβεβαίωσε η κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι η δέσμευσή της να εμπλακεί σε διερευνητικές επαφές, με την Άγκυρα, η οποία δεν έχει πλέον κανέναν λόγο να μην επιμένει ότι η συζήτηση θα είναι εφ’ όλης της ύλης και χωρίς προϋποθέσεις.
Η κυβέρνηση ακόμα έδειξε ότι δεν ήθελε να εκμεταλλευθεί και τη στήριξη που προσέφερε απλόχερα ο Γάλλος πρόεδρος Μακρόν, αλλά και ο μέχρι τώρα «ξινός» εναντίον της Ελλάδας στο προσφυγικό, Αυστριακός κ. Κουρτς.
Το παιχνίδι χθες με σημαδεμένη γερμανική τράπουλα παίχθηκε στο αν θα επιβληθούν – και ποιες- κυρώσεις εναντίον της Τουρκίας. Η ελληνική κυβέρνηση υποχώρησε οικειοθελώς σε όλα. Κυρώσεις δεν υπάρχουν, αντιθέτως και η Αθήνα έχει δεσμευθεί σε αναβάθμιση των σχέσεων Ε.Ε.- Τουρκίας.
Κι όμως, ο Τ. Ερντογάν όλο το προηγούμενο διάστημα είχε δείξει εμφανώς ότι, αν είναι ένα πράγμα που ειλικρινώς φοβάται, είναι η Αναθεώρηση της Τελωνειακής Ένωσης, που του επιτρέπει και σε χαλεπούς για την οικονομία του καιρούς να αποθησαυρίζει τεράστια ποσά δισεκατομμυρίων ευρώ από τις αδασμολόγητες εξαγωγές του στην Ε.Ε., τα οποία, λογιστικά, χρησιμοποιεί για εξοπλισμούς για να απειλεί Ελλάδα και Κύπρο.
Ο Ε. Μακρόν υπαινίχθηκε σαφώς ότι θα στήριζε μια σχετική πρόταση της Αθήνας για την Τελωνειακή Ένωση. Η Λευκωσία προσπάθησε να φέρει το θέμα στο προσκήνιο και μόνη της δεν μπόρεσε.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη το έθαψε εντελώς.
Υποσημείωση 1: Η Αθήνα εγκατέλειψε εμφανώς και οριστικώς τη στήριξή της στην Κύπρο. Δεν την κατονόμασε, δε συνεργάστηκε μαζί της, δεν τη στήριξε. Διότι πρυτάνευσε το δόγμα ο σώζων εαυτόν σωθήτω. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη ήθελε να κατοχυρώσει τις διερευνητικές επαφές με την Άγκυρα. Αυτό το πέτυχε για να δημιουργηθεί το επιχείρημα ότι «έσυρε τον Ερντογάν στο τραπέζι του διαλόγου». Το ποιος θα σέρνει τον άλλον από τα μαλλιά είναι ένα άλλο θέμα..
Υποσημείωση 2: Το χθεσινό κερασάκι στην τούρτα είναι η πρωτοκόλληση του τουρκο/λιβυκού Μνημονίου στον ΟΗΕ, δηλαδή η επισημοποίηση του Μνημονίου.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη ουδέποτε κατήγγειλε, ως όφειλε και μπορούσε στον ΟΗΕ, το Μνημόνιο αυτό.
Το ελληνο/ αιγυπτιακό Μνημόνιο θα περιμένει πολύ να πάρει σειρά. Φροντίζει γι’ αυτό ο προεδρεύων για δύο χρόνια στον ΟΗΕ, Τούρκος διπλωμάτης και πρώην υπουργός κ. Μποσκίρ.
Ο κ. Μποσκίρ θεωρείται ο πατέρας του τουρκο/λιβυκού Μνημονίου…
Της Κύρας Αδάμ
