Έρκος Οδόντων
Με χθεσινή του ανακοίνωση το Στέιτ Ντιπάρτμεντ μάς κόβει 4 μίλια στον εθνικό εναέριο χώρο του Αιγαίου και δε βλέπει τουρκικές παραβιάσεις, υποστηρίζοντας ότι, αφού στη θάλασσα τα χωρικά μας ύδατα είναι στα έξι μίλια, το ίδιο πρέπει να ισχύσει και στον αέρα.
Το γελοίον του πράγματος έχει να κάνει με το γεγονός ότι η χώρα μας, παρότι έχει μονομερές και αναφαίρετο δικαίωμα βάσει του Δικαίου της Θάλασσας να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 ναυτικά μίλια, δεν το κάνει εδώ και δεκαετίες, φοβούμενη προφανώς το casus belli της Τουρκίας. Αν το είχε πράξει, κανένα Στέιτ Ντιπάρτμεντ δε θα μπορούσε να αρθρώσει λέξη για τα 10 μίλια στον εναέριο χώρο μας στο Αιγαίο.
Την ίδια στιγμή, προκλητική παρέμβαση στην πολιτική εθνικής ασφάλειας της Ελλάδας επιχειρεί η Κομισιόν, αποστέλλοντας στην Αθήνα έγγραφο αίτημα υποβολής στοιχείων για το επενδυτικό-βιομηχανικό σκέλος προγραμμάτων της Πολεμικής Αεροπορίας και του Πολεμικού Ναυτικού.
Η επιστολή επικεντρώνεται στα προγράμματα των αντισταθμιστικών οφελών της αναβάθμισης των μαχητικών F-16 και των βιομηχανικών συνεργασιών των φρεγατών Belharra.
Ωστόσο, η επιστολή, όπως λέγεται, αποτελεί την αρχή σειράς παρεμβάσεων στα ελληνικά εξοπλιστικά προγράμματα, εν μέσω μάλιστα της ολοένα αυξανόμενης κρίσης με την Τουρκία, που ναρκοθετεί τον προγραμματισμό της Ελλάδας και ειδικότερα του υπουργείου Εθνικής Άμυνας για άμεση ενίσχυση των Ενόπλων μας Δυνάμεων.
Η γάτα που κάνει νιάου-νιάου στα κεραμίδια έχει όνομα, λέγεται Γερμανία και απαντά ευθεία στην αξίωση της Ελλάδας για μη πώληση των υποβρυχίων 214 στην Τουρκία, η οποία θα ανατρέψει οριστικά και τελεσίδικα την ισορροπία δυνάμεων στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο και θα μας καταστήσει, πέραν της αποικίας χρέους που είμαστε στην Ευρώπη, κι ένα ασιατικό προτεκτοράτο.
Λοιπόν. Για να μπουν τα πράγματα στη θέση τους και να ξεφύγουμε από την ομηρία, η χώρα μας πρέπει να κάνει κινήσεις out of the box, προκειμένου να πάψει να θεωρείται δεδομένη από τους εχθρικούς δανειστές και συμμάχους μας. Μ’ άλλα λόγια, επιβάλλεται να ξεφύγει από το διαχρονικό ραγιαδισμό, αν θέλει να επιβιώσει και να αναζητήσει και άλλες συμμαχίες, εκμεταλλευόμενη τη γεωπολιτική της θέση.
Η Ρωσία και η Κίνα αντίστοιχα και οπλικά συστήματα υπερσύχρονα και χρήμα διαθέτουν, αλλά και τεράστια γεωπολιτικά συμφέροντα έχουν στην περιοχή. Εδώ, όμως, χρειάζονται πολιτικοί άντρες μεγάλου διαμετρήματος για να αλλάξουν τις ισορροπίες. Υπάρχουν; Η Ιστορία θα το αποδείξει.
Του Δημήτρη Γιατράκου
