Με εκδήλωση αντιδράσεων υψίστης ευγενείας , σύμφωνα με τους πιο αυστηρούς κανόνες του διπλωματικού σαβουάρ βιβρ, υποδέχθηκαν η διεθνής κοινότητα, αλλά και οι άμεσα εμπλεκόμενοι (ΟΗΕ, Ε.Ε., Ελλάδα, Βρετανία), την απόλυτη βαρβαρότητα του παρία της διεθνούς νομιμότητας, Τ. Ερντογάν, ο οποίος προκλητικότατα, εν μέσω στρατιωτικών παρελάσεων με στρατεύματα που κουβάλησε από την Τουρκία, ανήγγειλε την πλήρη διχοτόμηση της Κύπρου.
«Υπάρχουν δύο ξεχωριστοί λαοί, δύο ξεχωριστά δημοκρατικά συστήματα, δύο ξεχωριστά κράτη» είπε δικαιολογώντας τη διχοτόμηση της νήσου.
Και ακόμα, αναγγέλλοντας το «τέλος της διπλωματίας», ανέφερε: «Επί σειρά ετών υποστηρίζαμε ότι έπρεπε να υπάρξει μια ευκαιρία συνεργασίας για τις ενεργειακές πηγές στην Αν. Μεσόγειο. Η Τουρκία και η Β. Κύπρος δε θα ανεχθούν πλέον διπλωματικά παίγνια για τα δικαιώματα στις οφσόρ πηγές υδρογονανθράκων».
Όλα τα παραπάνω θα μπορούσαν να είναι γραφικά και άνευ σημασίας. Αν δεν είχαν εξελιχθεί σε τετελεσμένα, με την αδυναμία της Κύπρου να παρέμβει αποτρεπτικά, την απροθυμία της Αθήνας να συμπεριφερθεί ως Εγγυήτρια Δύναμη και την προκλητική αδιαφορία του ΟΗΕ στις ευθείες προσβολές του Τ. Ερντογάν στην ίδια την οντότητα του Οργανισμού .
Υπενθυμίζεται ότι οι παράνομες τουρκικές γεωτρήσεις στην Κύπρο, οι οποίες ουδόλως κάμφθηκαν από τις γελοίες και άνευ σημασίας «κυρώσεις» που επέβαλε η Ε.Ε. σε βάρος της Τουρκίας, ήταν η πρακτική εφαρμογή των «προτάσεων Ερντογάν» για τη λύση του Κυπριακού, τις οποίες συζήτησε πολλαπλώς με το φίλο του Ντ. Τραμπ. Η Άγκυρα επιμένει ότι πρώτα θα γίνει η ισοκατανομή των πόρων από τους υδρογονάνθρακες στην κυπριακή ΑΟΖ στις δύο οντότητες. Σε ό,τι αφορά τη μη οριοθετημένη ΑΟΖ της Κύπρου, η Τουρκία θα παίρνει το 50% των πόρων και «τα δύο κράτη» της Κύπρου θα μοιράζονται το άλλο μισό.
Με τις παράνομες τουρκικές γεωτρήσεις όχι μόνον στην κυπριακή ΑΟΖ, αλλά και στην καταπατημένη ελληνική ΑΟΖ ανατολικά του Καστελόριζου, σε πλήρη ανάπτυξη, ο γ. γραμματέας του ΟΗΕ κ. Γκουτιέρες δεν κουνάει το δαχτυλάκι του και προφανώς εύχεται σιωπηλώς τη «σταυροφορία» εναντίον της Τουρκίας να αναλάβει η εκνευρισμένη Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι Ευρωπαίοι, όμως, δείχνουν διχασμένοι απέναντι στην Τουρκία, καθώς Βερολίνο, Ρώμη, Μαδρίτη και χώρες του πρώην Ανατολικού μπλοκ θέλουν η Τουρκία να πέσει στα μαλακά, ενώ η Γαλλία, η Αυστρία, η Ολλανδία, καθώς και Αθήνα και Λευκωσία, κινούνται προς την κατεύθυνση των κυρώσεων.
Η Αθήνα, έχοντας χάσει δύο ευκαιρίες, τον Οκτώβριο και το Νοέμβριο, αναμένει το Συμβούλιο Υπουργών Εξωτερικών για να θέσει το θέμα των κυρώσεων.
Σε αυτή τη «λέσχη των επικριτών» της Τουρκίας προστέθηκε αυτόκλητα και ο απερχόμενος Αμερικανός ΥΠΕΞ, Μ. Πομπέο, ο οποίος από το Παρίσι χαρακτήρισε τις τουρκικές ενέργειες «πολύ επιθετικές» και πρότεινε «η Ε.Ε. και οι ΗΠΑ να συνεργαστούν για να πείσουν την Τουρκία ότι οι ενέργειές της είναι σε βάρος του λαού της». Για να ολοκληρώσει την πρόκλησή του προς τον Ερντογάν, επισκεπτόμενος μόνον τον Οικουμενικό Πατριάρχη στην Κωνσταντινούπολη.
Ωστόσο, το ίδιο το Στέητ Ντηπάρτμεντ, μην ξεχνώντας την πολιτική ίσων αποστάσεων απέναντι σε Αθήνα και Άγκυρα, ξέθαψε κυριολεκτικώς την έκθεσή του για την Ελλάδα προς το Κογκρέσο, στην οποία διαφωνεί και στα 10 ν.μ. του εναερίου χώρου και δεν ασπάζεται την ελληνική θεώρηση για ελληνοτουρκικά θαλάσσια σύνορα όπου αυτά υπάρχουν.
Όπως και αν εξελιχθούν τα πράγματα στην Ε.Ε., με χαλαρές ή αυστηρές κυρώσεις εναντίον της Τουρκίας, το βάρος των εξελίξεων είναι μεγάλο, σε αδύναμες πλάτες όπως της Αθήνας και της Λευκωσίας, που μόνον ακολουθούν τις «κατευθύνσεις» των ισχυρών εταίρων τους.
Της Κύρας Αδάμ
