Προτού καν περάσουν την πόρτα του σημερινού Συμβουλίου Κορυφής οι εταίροι, οδηγούμενοι από τη γερμανική προεδρία – που λήγει στο τέλος του χρόνου αυτού-, «καθάρισαν» τα δύο βασικά αγκάθια της Συνόδου:
-το βέτο της Πολωνίας και της Ουγγαρίας στην έγκριση του κρίσιμου Κοινοτικού Προϋπολογισμού των 1,8 τρισ. ευρώ, και
-την επιβολή μόνον – σαν χάδι – κυρώσεων σε βάρος της Τουρκίας, αφού η Αθήνα και η Λευκωσία ουδέποτε τόλμησαν να ασκήσουν το δικαίωμα στο βέτο που διαθέτουν, όπως και όλες οι άλλες χώρες μέλη
Οι δύο περιπτώσεις, Πολωνίας-Ουγγαρίας (με βέτο) και Αθήνας-Λευκωσίας (χωρίς βέτο), αξίζουν σύγκρισης ως προς τα αποτελέσματα υπέρ εκάστου των μερών.
Εν τάχει: Η Ουγγαρία και η Πολωνία έθεσαν βέτο στον Κοινοτικό Προϋπολογισμό των 1,8 τρισ. ευρώ, αν οι εταίροι εξακολουθούσαν να στηρίζουν την προηγούμενη απόφασή τους και τη σκληρή απόφαση του Ευρωκοινοβουλίου: να συνδέουν, δηλαδή, την πιστή εφαρμογή του Κράτους Δικαίου στο εσωτερικό των κρατών μελών, με την ομαλή ή όχι άντληση πόρων από τον Κοινοτικό Προϋπολογισμό. Οι ακροδεξιές κυβερνήσεις της Πολωνίας και της Ουγγαρίας έχουν προ πολλού αναστείλει ή κακομεταχειριστεί το Κράτος Δικαίου (Δικαιοσύνη ΜΜΕ). Οι χώρες αυτές είχαν απέναντί τους ΤΟ ΣΥΝΟΛΟ της Ε.Ε. (Προεδρία, Ευρωκοινοβούλιο, κράτη μέλη). Κράτησαν, όμως, το βέτο τους ακλόνητο μέχρι χθες, όταν – όπως ακριβώς υπολόγιζαν- πέτυχαν μερικό ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟ στα άθλια αιτήματά τους.
Η απειλή χρήσης βέτο -για θέμα που απειλεί ευθέως το ΣΥΝΟΛΟ δράσεων και αποφάσεων της Ε.Ε.-, όταν είναι σταθερή, οδηγεί πάντα με μαθηματική ακρίβεια σε μερική ικανοποίηση των αιτημάτων, δηλαδή σε «εποικοδομητικό συμβιβασμό».
Ο συγκεκριμένος συμβιβασμός μεταξύ Ουγγαρίας-Πολωνίας και Προεδρίας της Ε.Ε. είναι κατάπτυστος και όνειδος για την ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις αξίες της. Σύμφωνα με το Προσχέδιο των Συμπερασμάτων, η Πολωνία και η Ουγγαρία δε θα υποστούν καμία απολύτως κύρωση προτού το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο λάβει τις τελικές αποφάσεις του. Δηλαδή, οι δύο αυτές χώρες «απελευθέρωσαν» τον Κοινοτικό Προϋπολογισμό από τον οποίο θα επωφεληθούν κανονικά, κερδίζοντας πολύτιμο χρόνο, έως ότου αποφασίσει το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.
Το βέτο Ουγγαρίας – Πολωνίας ήταν επιτυχές και κατάπτυστο ταυτόχρονα.
Στον αντίποδα: Δύο κράτη μέλη, Ελλάδα και Κύπρος, που δέχονται συνεχώς έμπρακτες απειλές σε βάρος εθνικής κυριαρχίας, κυριαρχικών δικαιωμάτων τους και αρμοδιοτήτων τους (σ.σ. απειλές δηλαδή εναντίον ευρωπαϊκού εδάφους και συμφερόντων της ίδιας της Ε.Ε.), ουδέποτε τόλμησαν να ορθώσουν ανάστημα, δεν τόλμησαν ποτέ να αρθρώσουν το δικαίωμά τους σε βέτο, αν οι εταίροι δεν αποφάσιζαν ισχυρές οικονομικές κυρώσεις σε βάρος της Τουρκίας, ούτε και διαμόρφωσαν ποτέ συγκεκριμένες προτάσεις μέτρων, που θα αποτελούσαν τις κυρώσεις.
Οι τρεις τομείς επιβολής κυρώσεων ήταν:
-η Τελωνειακή Ένωση Ε.Ε.- Τουρκίας
-η ρήτρα απαγόρευσης πώλησης ευρωπαϊκών όπλων και αμυντικών συστημάτων στην Τουρκία, αν αυτή τα χρησιμοποιήσει σε βάρος Ελλάδας και Κύπρου
-η παύση τραπεζικών διευκολύνσεων στην Τουρκία από ευρωπαϊκούς Οργανισμούς.
Τίποτα από αυτά δεν έγινε. Κανένα συγκεκριμένο και ολοκληρωμένο ελληνικό αίτημα δεν κατατέθηκε επισήμως στο ευρωπαϊκό τραπέζι, συνοδευόμενο από την απειλή χρήσης βέτο, ώστε αυτό να μην μπορεί να απορριφθεί. (σ.σ. οι διμερείς δηλώσεις, τα τηλεφωνήματα, οι επιστολές κ.λπ. που χρησιμοποίησε η ελληνική πλευρά δεν αποτελούν ισχυρό και αποτελεσματικό διπλωματικό χειρισμό και αυτό τεκμαίρεται από το ανύπαρκτο αποτέλεσμα «των προσπαθειών»).
Σύμφωνα με το Προσχέδιο των Συμπερασμάτων, η Ε.Ε. θα… αυξήσει τον κατάλογο των Τούρκων φυσικών προσώπων που εμπλέκονται στις γεωτρήσεις (;) και θα αυξήσει τις δυσκολίες πρόσβασης σε ευρωπαϊκά λιμάνια πλοίων που συμμετέχουν στις παράνομες γεωτρήσεις. (σ.σ. είναι ο ίδιος, αν και προσαυξημένος, κατάλογος ευρωπαϊκών «κυρώσεων» που είχε επιβάλει η Ε.Ε. εναντίον της Άγκυρας πριν από δύο χρόνια για τις τότε τουρκικές γεωτρήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ, με τις οποίες γελάει κάθε πικραμένος).
Και όλα αυτά για να δοθεί χρόνος στην Τουρκία να συμμορφωθεί και να αποσύρει το Όρους Ρέις, προκειμένου να μείνει ελεύθερος χώρος για την ελληνοτουρκική προσέγγιση και διαπραγματεύσεις.
Και επιπλέον, παραμένει ζωντανό στο τραπέζι το γερμανο – ισπανο – ιταλικό όραμα για την αναβάθμιση της Τελωνειακής Ένωσης με την Τουρκία, για να χωρέσει και τα επόμενα εκατομμύρια ευρώ διμερών συμφωνιών των τριών αυτών χωρών με την Άγκυρα…
Και αυτή η απόφαση αποτελεί όνειδος για την Ευρωπαϊκή Ένωση, μέρος της κυριαρχίας της οποίας δέχεται προκλήσεις και απειλές από την Τουρκία.
Η ίδια απόφαση, όμως, εγείρει και σοβαρά ερωτηματικά για το ανύπαρκτο βάθος και εύρος της ελληνικής πολιτικής στην εξυπηρέτηση των εθνικών συμφερόντων.
Της Κύρας Αδάμ
