Ο Παναγιώτης Μπουραντώνης είναι ένα νέο παιδί από την Καλαμάτα που στα 26 του χρόνια έχει κατακτήσει το λαϊκό τραγούδι και μπροστά του ανοίγεται μια πολλά υποσχόμενη καριέρα.
Πολλοί τον έχουμε θαυμάσει στο τηλεοπτικό σόου “The Voice”, στην εκπομπή του Σπύρου Παπαδόπουλου “Στην υγειά μας, ρε παιδιά” ή στα μουσικά του βίντεο στο διαδίκτυο, όπου μετράει εκατοντάδες θετικές ανταποκρίσεις, κερδίζοντας το κοινό με τη φωνή του, την άνεσή του στο φακό (και στη σκηνή) και την εικόνα ενός ανθρώπου που απολαμβάνει αυτό που κάνει.
Περισσότερο ίσως από το αδιαμφισβήτητο ταλέντο του στη σύνθεση, τη μουσική και το τραγούδι, που του επέτρεψαν να σταθεί δίπλα σε μεγάλους καλλιτέχνες, εντυπωσιάζει η ώριμη σκέψη του και η συνειδητοποίηση του τι ήρθε να κάνει σε ένα δύσκολο χώρο. Είναι αυτά τα αρκετά σπάνια στοιχεία που συμπληρώνουν το πακέτο της επιτυχίας…
Τα όσα μας είπε στην παρακάτω συνέντευξη είναι ενδεικτικά…
-Πότε/πώς κατάλαβες ότι η μουσική είναι αυτό που θέλεις να κάνεις στη ζωή σου; Και τι σου αρέσει περισσότερο από όλο αυτό;
Από μικρός ένιωθα ότι μου αρέσει πολύ ό,τι έχει να κάνει με τη μουσική και όσο μεγάλωνα, ο δρόμος με πήγαινε μόνος του εκεί. Αυτό που μου αρέσει περισσότερο είναι ότι η μουσική και γενικότερα το επάγγελμα αυτό του καλλιτέχνη συνδέεται άμεσα με τον κόσμο, υπάρχει μια σχέση όπου δίνεις και λαμβάνεις μια πολύ όμορφη ενέργεια.
-Θυμάσαι κάποιες ιδιαίτερες στιγμές με το κοινό;
Έχουν υπάρξει φορές έντονες. Μια έντονη στιγμή με το κοινό ήταν σε μεγάλη συναυλία που κάναμε στο Ισραήλ, με τον κόσμο να δείχνει τρομερή αγάπη. Να σημειωθεί ότι έπαιξαν τον εθνικό ύμνο πριν ξεκινήσουμε ως ένδειξη αγάπης για την Ελλάδα. Έχω νιώσει πολύ όμορφα σε πολύ μεγάλες συναυλίες, είτε σε μεγάλα νυχτερινά κέντρα, από τις εκδηλώσεις θαυμασμού του κόσμου, αλλά αυτό που μου έχει μείνει πολύ έντονα ήταν πριν από ένα χρόνο, όταν εμφανιζόμουν σε γνωστό νυχτερινό κέντρο στη Βόρεια Ελλάδα. Ήταν ένα αγόρι με αναπηρία που αγαπούσε και έπαιζε ντραμς με το ένα χέρι και μου ζήτησε να παίξει μαζί μου. Φυσικά, διέκοψα το πρόγραμμα, τον ανέβασα, έπαιξε και τραγούδησα μαζί του. Ήταν πολύ καλός. Χειροκροτούσε όλο το μαγαζί, με συγκίνησε και πραγματικά δεν είχα λόγια…
-Οι δικοί σου άνθρωποι σε στήριξαν σε όλο αυτό; Και τι σε συμβούλευσαν στο ξεκίνημα;
Στην αρχή είχαν κάποιους ενδοιασμούς όπως είναι λογικό θεωρώ, σε ό,τι αφορά το κομμάτι της νύχτας, αλλά ο χαρακτήρας μου και το ότι πραγματικά είχα διάθεση να ασχοληθώ με την ουσία και δεν το έκανα για λόγους ματαιοδοξίας, τους έκανε να με στηρίξουν απόλυτα.
-Τι σε βοήθησε να εξελιχθείς και να φτάσεις να συνεργάζεσαι με μεγάλα ονόματα και μαγαζιά; Σίγουρα δε θα ήταν μια εύκολη πορεία…
Πάντα υπάρχουν άνθρωποι που σε πιστεύουν και σου ανοίγουν το δρόμο της εξέλιξης. Βέβαια, χρειάζεται προσωπική προσπάθεια, θέληση, υπομονή και, φυσικά, αξία. Κανείς δε σου χαρίζει τίποτα…
-Η παρούσα κατάσταση με την πανδημία και τα διαδοχικά λοκ ντάουν έχουν καταργήσει ουσιαστικά τη νυχτερινή διασκέδαση. Πώς αντεπεξέρχεστε και τι διαφορετικό θα μπορούσε ή θα πρέπει να γίνει;
Ο κλάδος μας έχει υποστεί πολλά τον τελευταίο καιρό. Η πανδημία γενικότερα έχει μπει στη ζωή όλων μας, με αποτέλεσμα να αντιμετωπίζουμε μια νέα καθημερινότητα καθόλου ευχάριστη. Προσωπικά, δε θέλω να τοποθετηθώ στο τι θα μπορούσε να γίνει καλύτερα, αυτό που θέλω να πω είναι να είμαστε αισιόδοξοι. Όλα περνούν και σύντομα θα επιστρέψουμε σε μια κανονικότητα.
-Πώς είναι η νυχτερινή ζωή πίσω από την πίστα;
Η νυχτερινή ζωή πίσω από την πίστα είναι μια μικρογραφία της ημέρας. Παντού υπάρχει το καλό και το κακό, το θέμα είναι εσύ πώς το διαχειρίζεσαι, αντλείς αυτό που θέλεις να έχεις. Σε όποια δουλειά κι αν κάνεις, θεωρώ πως αν είσαι σωστός, ειλικρινής και σέβεσαι τους συνεργάτες σου, λαμβάνεις ακριβώς το ίδιο, αργά η γρήγορα, και από αυτούς. Έτσι δημιουργείται το καλό κλίμα και ένα όμορφο περιβάλλον εργασίας.
-Με ποια μεγάλα ονόματα έχεις συνεργαστεί και πόσο απείχε η εικόνα που είχες γι’ αυτούς με την πραγματικότητα που βίωσες;
Έχω συνεργαστεί με αρκετά μεγάλα ονόματα και τυχαίνει να γνωρίζω και προσωπικά πολλούς επώνυμους καλλιτέχνες. Θα αναφέρω, όμως, μια συνεργασία που ξεχωρίζω. Είναι με τον Λευτέρη Πανταζή, με τον οποίο συνεργαστήκαμε για δύο ολόκληρα χρόνια σε Ελλάδα και εξωτερικό. Πέραν της καλλιτεχνικής πορείας του και της αγάπης του κόσμου, πρόκειται για έναν αξιόλογο άνθρωπο με πολύ καλό χαρακτήρα.
-Τα δύο singles που έχεις κυκλοφορήσει είναι ιδιαίτερα επιτυχημένα. Ποια είναι αυτά και πού οφείλεται η μεγάλη ανταπόκριση;
Έχω δυο singles στο διαδίκτυο με την εταιρεία της panik_records. Το “Άστο” και το “Πες του να φύγει” και πρόσφατα κάναμε με τη Μαρία Ιακώβου μια πολύ όμορφη προσέγγιση σε ένα αγαπημένο τραγούδι του Νίκου Καρβέλα, το “Μέτρα”, το οποίο πλησιάζει το ένα εκατομμύριο προβολές. Παράλληλα, συνεργάστηκα σε ένα studio_live_session με το μεγάλο δεξιοτέχνη του μπουζουκιού και συνθέτη μεγάλων επιτυχιών του Νότη Σφακιανάκη, τον Δημήτρη Κορδατζή, όπου κι εκεί ξεπερνάμε τις 100.000 προβολές.
Όσον αφορά στον όρο επιτυχία, νομίζω πως ο κόσμος είναι υπεύθυνος γι’ αυτό και τον ευχαριστώ πραγματικά που με στηρίζει.
-Ποιες άλλες είναι οι πιο σημαντικές στιγμές της μέχρι τώρα καριέρας σου και πού ονειρεύεσαι να φτάσεις;
Κάποιες σημαντικές στιγμές είναι οι εμφανίσεις μου στο Ποσειδώνιο, η διάκρισή μου στο “The Voice” και η εμφάνισή μου στην εκπομπή του Σπύρου Παπαδόπουλου “Στην υγεία μας, ρε παιδιά”, σε ένα αφιέρωμα με σπουδαίους Έλληνες καλλιτέχνες. Για τη συνέχεια, στόχος μου είναι να βελτιώνομαι και να πετύχω όσο το δυνατόν ακόμα μεγαλύτερα πράγματα.
-Παναγιώτη, το “Voice” τι ρόλο έπαιξε για σένα; Γενικά θεωρείς ότι βοηθάει τους νέους καλλιτέχνες;
Για μένα ήταν μια όμορφη εμπειρία. Έφτασα ως ένα καλό σημείο του παιχνιδιού, αλλά, όχι, δε θεωρώ ότι βοηθάει ουσιαστικά. Πλέον περισσότερο προβάλλονται οι κριτές παρά οι διαγωνιζόμενοι.
-Τι μας ετοιμάζεις για το επόμενο διάστημα;
Ετοιμάζουμε όμορφα πράγματα, νέα τραγούδια και, πρώτα ο Θεός, όταν φύγει όλο αυτό με τον κορωνοϊό, κάποιες όμορφες συνεργασίες…
-Έχεις δρομολογήσει μια πολλά υποσχόμενη καριέρα στο λαϊκό τραγούδι. Τι έχεις να συμβουλεύσεις άλλα νέα παιδιά που ονειρεύονται να κάνουν κάτι αντίστοιχο;
Αυτό που έχω να πω είναι και μια προσωπική μου σκέψη και άποψη. Σημαντικό είναι να μην κάνουν κάτι από ματαιοδοξία, η ουσία είναι που μετράει και η ουσία είναι να αγαπάς αυτό που κάνεις και να προσπαθείς να το κάνεις σωστά, να επιζητάς την εξέλιξη και τη βελτίωση και όχι να μένεις στάσιμος. Αν δουλέψεις, ανταμείβεσαι, όχι μόνο στη μουσική αλλά και παντού…
Της Χριστίνας Ελευθεράκη
