Καθώς είχε προαναγγελθή εγένετο εν τη αιθούση του Αλεξανδρακείου Νοσοκομείου προχθές Κυριακήν η ετησία λογοδοσία του κληροδοτήματος του αειμνήστου Αλεξανδράκη υπό του προέδρου των εκτελεστών, Σου Μελετίου.
Η επί τούτω αίθουσα είχε διασκευασθή καταλλήλως με εν μέση τράπεζαν κυκλουμένην υπό γλαστρών, ανθέων και γύρω υπό καθισμάτων.
Επί του τοίχου ανήρτατο εκτός των άλλων και η εικών του αειμνήστου διαθέτου Αλεξανδράκη.
Εκ των πρώτων κατέφθασαν τα μέλη του Αδελφάτου του Νοσοκομείου και πλείστοι του εμπορικού και επιστημονικού κόσμου.
Ακολούθως ο Σεβασμιώτατος Μελέτιος.
Αδελφαί δε τινές εν τη υπηρεσία του Νοσοκομείου ωδήγουν τους προσερχομένους καταλλήλως.
Μεταξύ των προσελθόντων ήσαν και ουκ ολίγαι κυρίαι και δεσποινίδες.
Η λογοδοσία, ο λόγος του Σεβασμιωτάτου
Ακολούθως περί ώραν 11 μετά τα τυπικά άρχεται ο Σεβασμιώτατος του λογοδοτικού λόγου του:
«Και το καθήκον, λέγει, όπερ έχομεν εκ της τελευταίας θελήσεως του αοιδήμου Σπ. Αλεξανδράκη και η υποχρέωσις ημών προς την πολιτείαν και την κοινωνίαν επιβάλλει ημίν να λογοδοτήσωμεν το πρώτον ήδη αναλαβόντες την διαχείρισιν του Αλεξανδρακείου εν γένει κληροδοτήματος. Εάν η λογοδοσία παντός διαχειριζομένου τα κοινά σκοπόν έχει να αποδείξη την πίστην και την συμφώνως προς τα περί τούτων κεκανονισμένα διαχείρισιν, κατά μείζονα λόγον επιβάλλεται ημίν αύτη προκειμένου περί κληροδοτήματος τόσον σπουδαίου όσον και ευεργετικού εις την ημετέραν κοινωνίαν, διότι εκ της πιστής και συμφώνου προς την θέλησιν του κληροδότου διαχειρίσεως, σχηματίζεται η πεποίθησις εις πάντα έχοντα την καλήν διάθεσιν να συντελέση εις την προαγωγήν των υπαρχόντων εν τη πόλει ημών φιλανθρωπικών ιδρυμάτων και εις την ίδρυσιν ομοίων τοιούτων».
Άρχεται της εξιστορήσεως, ούτως ειπείν, του κληροδοτήματος του διαθέτου Αλεξανδράκη και των πρώτων εργασιών, αι οποίαι εγένοντο μετά τον θάνατον αυτού κατά το 1871. Πώς δηλαδή οι πρώτοι εκτελεσταί της διαθήκης αυτού επί το σκοπιμώτερον διέθεσαν αυτήν, συμφώνως πάντοτε με την ρητήν εντολήν του διαθέτου. Δι’ ολίγων είπε την ιστορίαν του Νοσοκομείου και του συνημμένου αυτώ Πτωχοκομείου και τας προόδους αυτών, αι οποίαι καταπληκτικώς ηυξήθησαν επί του τελευταίου εκτελεστού αοιδήμου Γ. Χρυσοσπάθη, εις τον οποίον κατά το πλείστον οφείλεται η όση παρουσιάζεται τώρα εργασία και εν γένει πρόοδος, ο οποίος περιεφρούρησε την περιουσίαν πολλάκις κατά μυρίων δυσχερειών, προήγαγε καταπληκτικώς αυτήν και εις ον αρμόζει αιωνία ευγνωμοσύνη.
Ακολούθως αναφέρει τα κατά την διαχείρισν των νέων εκτελεστών κατά το λήξαν 1905. Παρουσιάζει μίαν προς μίαν τας εργασίας. Ιδιαιτέρως δε τονίζει την επιτυχεστάτην εκλογήν του ως ιατρού του Νοσοκομείου Αναστασιάδου, την οποίαν χαρακτηρίζει ως μοναδικήν επιτυχίαν, ο οποίος καταπλήσσουσαν εργασίαν κατέβαλε και καταβάλλει εν αυτώ, η οποία κινεί τον θαυμασμόν. Εκτός δε των τόσων άλλων συνέστησε και μικροβιολογικοχημικόν εργαστήριον ιδίαις δαπάναις και εκδίδει και ομώνυμον περιοδικόν.
Ωσαύτως επιτυχεστάτην ευρίσκει και την εκλογήν του επιστάτου Βογοπούλου και την των νοσοκόμων των ησκημένων εν τω «Ευαγγελισμώ» και τας διαφόρους άλλας καινοτομίας, αι οποίαι αλματώδεις προόδους επετέλεσαν.
Η περιουσία, οι ασθενείς
Ακολούθως αναφέρει εν εκτάσει την ακίνητον και κινητήν εν όλω περιουσίαν και παρουσιάζει έσοδα δια το ενδεκάμηνον διάστημα του 1906: 26.803,15 και έξοδα 25.712,05, ήτοι περίσσευμα 1.091,10.
Αναφέρει τα διάφορα κονδύλια των χρεωστουμένων εκ διαφόρων υποχρεώσεων ποσών, καθώς και εν χρέος του Δήμου Καλαμών εκ 67.000 δραχμών.
Αναφέρει τους ευρόντας περίθαλψιν και προστασίαν εν τω Νοσοκομείω και Πτωχοκομείω Έλληνας και ξένους, άνδρας και γυναίκας, μεταξύ των οποίων και τον ληστήν Καράμπελαν, ο ολικός αριθμός των οποίων ανέρχεται εις 298 δια την νοσηλείαν, διατροφήν, ενδυμασίαν κ.λπ. έξοδα εις έκαστον αναλογούν 125 1/2 δραχμών καθ’ εκάστην. 59 λεπτά δε μόνον δια τροφήν.
Εκ των νοσηλευθέντων δε 150 ήσαν παθολογικοί και 134 χειρουργικοί, εξ ων ιάθησαν τελείως 112, εβελτιώθησαν 27 και απεβίωσαν 17.
Εις τους ασθενείς δε παρεσχέθησαν πάντα τα μέσα άνευ ουδεμιάς, ούτε της ελαχίστης στερήσεως.
Άφθονον ήτο το γάλα, το κρέας και ο οίνος ακόμη δια πτωχούς.
Άπασαι δε αι σοβαραί, εκατόν ένδεκα τον αριθμόν, εγχειρίσεις επέτυχον, πλην μιας καθ’ ην επρόκειτο περί καρκίνου του ήπατος.
Μεταξύ δε τούτου άξιον να σημειωθή σπουδαία εγχείρισις καθ’ ην εδέησε να εξαχθή ολόκληρος μήτρα δια της λαπαροτομίας μετά της ωοθήκης από πασχούσης γυναικός, ην είδομεν εν εξαιρέτω υγεία.
Δια πρώτην φοράν εξετελέσθη εν Καλάμαις, εφ’ όσον γνωρίζομεν, τοιαύτη εγχείρισις, απόδειξις, ότι και σοβαρώταται δύνανται να εκτελεσθώσιν ενταύθα εν πάση πεποιθήσει.
Η θνησιμότης εν συγκρίσει μετά των επαρχιακών νοσοκομείων είναι μικροτέρα κατά πολύ ου μόνον των επαρχιακών νοσοκομείων, αλλά και αυτού του «Ευαγγελισμού», καθώς αυτά τα πράγματα αποδεικνύουσιν τρανώς την επιμελή νοσηλείαν και επιτυχή ιατρικήν θεραπείαν εν τω φιλανθρωπικώ τούτω ιδρύματι.
Μία δ’ έτι απόδειξις της ωσημέραι κραταιουμένης εμπιστοσύνης των αρρώστων προς το ίδρυμα είναι και η είσπραξις 1.600 δραχμών από τους επί πληρωμή νοσηλευθέντας, όπερ το πρώτον συμβαίνει από της συστάσεως του νοσοκομείου.
Το κληροδότημα Κάμπου
Μετά ταύτα παρουσίασεν ο Σος την λογοδοσίαν δια το κληροδότημα Κάμπου, όπερ έχει αφήσει ο αείμνηστος διαθέτης εν τη ιδιαιτέρα ταύτη αυτού πατρίδι.
Η ακίνητος και κινητή περιουσία αυτού ανέρχεται εις 237 χιλιάδες. Και εισεπράχθησαν 12.813,75, εξωδεύθησαν δε 6.779,28, ήγουν προέκυψε περίσσευμα 6.034,47 κατά το ενδεκάμηνον διάστημα του 1906.
Και ούτω έληξεν η λογοδοσία και ο κόσμος των προσελθόντων απήλθεν αφού έλαβε το αναψυκτικόν του με τας αρίστας των εντυπώσεων και αφού περιήλθε τας ηυπρεπισμένας αιθούσας του χειρουργικού τμήματος και του παθολογικού και τον λαμπρόν καθ’ όλα κήπον.
Εντύπωσιν έκαμεν η μη προσέλευσις του ιατρικού κόσμου, ο οποίος έλαμψε δια της απουσίας του.
Εκ της λογοδοσίας δε ταύτης παρουσιάσθη το ασύνηθες, ότι ενώ εγένοντο τοιαύται και τοσούται μεταρρυθμίσεις εν γένει προέκυψεν και περίσσευμα, όπερ αποδεικνύει την φειδώ και την μεμετρημένην διαχείρισιν του κληροδοτήματος.
Ο Σος Μελέτιος, ως πρόεδρος των εκτελεστών της διαθήκης, κατέβαλεν αληθώς υπερμεγέθεις αγώνας και κόπους και μόχθησε και μοχθεί και παρουσίασεν αληθή ενθουσιασμόν, όπερ παρέχει την διαβεβαίωσιν, ότι εν μέλλοντι θα προκύψη τοιαύτη εργασία, η οποία θα είναι ανωτέρα παντός χαρακτηρισμού.
