Επί των βορείων κλιτύων του δεσπόζοντος της πόλεώς μας κωνοειδούς βουνού, του εστεφανωμένου, δια της κατηρρειπωμένης ωραίας Ακροπόλεως του Κάστρου της Καλαμάτας, παλαιός υπερμουχλιασμένος τοίχος, καταλήγων εις γωνίαν, προϋκάλει μέχρι της χθες την απορίαν της μη εισέτι αφανίσεώς του υπό του χρόνου, ή υπό του ιδιοκτήτου του γύρωθεν χλοΐζοντος υπερπρασίνου αγρού.
Και ήτο βεβαίως αύτη σκέψις παντός αγνοούντος την περιοχήν του αιωνοβίου τούτου τοίχου, του περικλείοντος άλλοτε χώρον αφιερωμένον εις την μνήμην του ανδρειοτέρου των αγίων, του Αγίου Δημητρίου.
Επί των ερειπίων λοιπόν τούτων, και της περιοχής εκείνης της ιεράς, ανεγείρεται από ημερών πέτρινος ωραίος ναΐσκος, καθαρώς βυζαντινού ρυθμού, αναπαριστών τον αρχαίον ναόν, επί των ερειπίων και θεμελίων του οποίου και εγείρεται. Και θα στολίζη εντός ολίγου, ο γλυκύς όσον και αρμονικός ναΐσκος, την πλευράν του λόφου, του καταφόρτου χλόης της εμφανιθείσης τώρα όταν η φύσις αρχίζει ν’ αναγεννάται, οπόταν ακόμη η ωραία αμυγδαλή φορεί την πάλλευκον στολήν αυτής.
Και ήδη, εις τα δώματα εκείνα, του ωραίου ερημικού ναΐσκου, δεν θα έρπωσι πλέον πρασινοκέντητοι σαύραι, ουδέ εις τους παλλεύκους τοίχους του θα προβάλλον αι υφαντουργούσαι αράχναι, αλλά κανδήλαι επίχρυσοι θα επιχέωσι το τρεμοσβύνον ιλαρόν φως των, και εικόνας πολύχρωμοι σιγηλώς θα αποτείνωσι, το παρήγορον βλέμμα των, προς τους προσκυνητάς επισκέπτας.
Από δε τους θόλους εκείνους τους κεραμοσκεπείς θα αντηχώσι και πάλιν οι ρυθμικοί φθόγγοι της ωραίας ημών εκκλησιαστικής μουσικής, ευφραίνοντες τους ωραίους και γενναίους εκείνους προμάχους του Κάστρου, τους εγκαταλείποντας προς στιγμήν, εις την πρώην ύφεσιν της επιθέσεως, την λαβήν του όπλου και σπεύδοντας υπό τον ναΐσκον, ίνα αναπέμψωσι προς τον Ύψιστον τας ικετηρίους ευχάς των, προς επίρρωσιν της ανδρείας και αντοχής των.
Αλλά πώς θα χαρούν άραγε, εις την επανάληψιν της ευχής των! Αι ψυχαί των γρανιτοκόρμων εκείνων ανδρών!! Όπου τοσάκις οι γύρωθεν του κτηρίου κλάδοι των δένδρων, σειόμενοι υπό του σειρίζοντος βορρά, θα ψαύωσι της καταστροφής του και θα μεταδίδωσι τους σιγοψαλμούς του εις τους κάτωθεν περισκέπτους διαβάτας, και τας περιπταμένας του φρουρίου αγγελλομόρφους των αρχαίων ψυχάς!
Αετιδεύς
