Το πρόβλημα με τα αδέσποτα στο Δήμο Καλαμάτας και εν γένει στη Μεσσηνία είναι διαρκές και εντείνεται, αλλά για πρώτη φορά η πρόεδρος του Φιλοζωικού Ομίλου Καλαμάτας, Κατερίνα Πεζώνη, μεταφέρει την προσδοκία -μετά και την προχθεσινή τηλεδιάσκεψη που έγινε παρουσία του δημάρχου Καλαμάτας, Θανάση Βασιλόπουλου- ότι τα πράγματα μπορεί να αλλάξουν, ότι «γυρίζει σελίδα», όπως χαρακτηριστικά λέει.
Τη διαφορά κάνει το ανοικτό κάλεσμα του Δήμου Καλαμάτας για προτάσεις πολιτών και η διάθεση για συνεργασίες, καθώς με αυτόν τρόπο όλοι ενώνουν τις δυνάμεις τους για την καλύτερη δυνατή λύση, ενώ υπάρχει η πρόθεση να συνταχθεί ένα «πρωτόκολλο» δράσης στην αντιμετώπιση των περιστατικών από πλευράς Δήμου, ο οποίος είναι και ο καθ’ ύλην αρμόδιος φορέας για την διαχείριση των αδέσποτων.
Φυσικά απομένει όλα αυτά να αποτυπωθούν στην πράξη, καθώς βρισκόμαστε μόλις στην αρχή της διαδικασίας, όμως είναι θετικό ότι ήδη έγινε αποδεκτή η πρόταση του ΦΟΚ και στους επόμενους λογαριασμούς της ΔΕΥΑΚ θα δούμε ενημερωτικά φυλλάδια για τη φιλοζωία ή ότι σύντομα αναμένεται να ανέβει στον αέρα ιστοσελίδα του Δήμου Καλαμάτας στην οποία τα αδέσποτα ζώα που έχουν στειρωθεί και τσιπαριστεί θα προτείνονται για υιοθεσία.
Πάνω απ’ όλα, όμως, χρειάζεται να αλλάξει η κουλτούρα μας απέναντι στα ζώα, με την πρόεδρο του Φιλοζωικού, μιλώντας χθες στο «Θ» να αποτυπώνει το πρόβλημα, αλλά και τις δυνατότητες.
«Τα αδέσποτα πληθαίνουν μέρα με τη μέρα, είναι όλο και πιο πολλά στο δρόμο, πάρα πολλά κυνηγόσκυλα αποστεωμένα χωρίς τσιπάκια. Τώρα υπάρχει μια έξαρση, με σκυλιά που δεν μπορούμε να διευκρινίσουμε εάν είναι δεσποζόμενα ή αδέσποτα, είναι άγνωστη η ταυτότητά τους διότι δε φέρουν τσιπάκια. Κάποια από αυτά ίσως έχουν ιδιοκτήτη που τα αφήνει να κυκλοφορούν τη μέρα, άλλα εγκαταλείπονται, διαρκώς όμως εμφανίζονται καινούργια. Πάρα πολλά αρσενικά και μεγαλόσωμα σκυλιά βρίσκονται στο κέντρο της πόλης, ενώ είναι η περίοδος που επίκειται baby boom… Οπότε η κατάσταση είναι δύσκολη.
Υπάρχουν και πολλές θηλυκές αυτή την περίοδο που δεν έχουν στειρωθεί και είναι σε οίστρο, που σημαίνει ότι δημιουργούνται προβλήματα σε διάφορα σημεία της πόλης, διότι μαζεύονται εκεί τα αρσενικά και σαφώς είναι ένα πρόβλημα για τους πολίτες. Γι’ αυτό πρέπει να γίνεται ένας καλός προγραμματισμός του τι στειρώνεται και τι όχι. Οι εθελοντές είμαστε λίγοι, ο κόσμος μάς παίρνει στο τηλέφωνο και το μόνο που θέλει είναι να απομακρυνθεί το ζώο από εκεί, γιατί δε θέλει ζώα στη γειτονιά του. Υπάρχει ο φόβος ή η σκέψη ότι θα έχουν κάποια ευθύνη αν συμβεί κάτι με το ζώο έξω από το σπίτι τους. Έτσι, πολλές φορές δεν τα ταΐζουν γιατί φοβούνται ότι θα έχουν επιπτώσεις ή ευθύνες ή θα τους πει ο γείτονας ότι μένουν εδώ επειδή τα ταΐζεις. Με τα μαγαζιά και τα εστιατόρια κλειστά έχουμε το πρόβλημα ότι δε βρίσκουν τα σκυλιά και τα γατιά τροφή, επομένως οι εθελοντές μας πρέπει να σιτίζουν σε διάφορα επιπλέον σημεία.
Εδώ θα πρέπει να διευκρινίσω ότι δεν υπάρχουν νομικές ευθύνες, αρκεί να τηρούνται οι κανόνες υγιεινής, δηλαδή να μην πετάγονται ωμά κρέατα ή να μη μένουν αποφάγια που σαπίζουν. Καλό είναι τα ζώα να ταΐζονται σε αλάνες, μακριά από πολυκατοικίες και σπίτια, για να μη γίνονται θαμώνες εκεί. Σε κάθε περίπτωση δεν έχει να φοβάται κάποια νομική επίπτωση όποιος ταΐζει. Ίσα ίσα είναι και υποχρέωση ενός πολίτη να ταΐσει ένα ζώο που κινείται στην περιοχή του», ανέφερε αρχικά η Κατερίνα Πεζώνη, ενώ κάνοντας διευκρινίσεις για τις στειρώσεις πρόσθεσε: «Έχει τρέξει πρόγραμμα στειρώσεων το 2020, αλλά στοιχεία για το πόσα ζώα περισυλλέχθηκαν και πού έγινε η επανένταξή τους είναι αρμόδιος ο Δήμος Καλαμάτας να δώσει. Οι στειρώσεις πρέπει να γίνονται σε συνεργασία με τους εθελοντές που γνωρίζουν τα ζώα, έτσι ώστε να πιάνονται σκυλιά που βρίσκονται σε κομβικά σημεία, όπου και δημιουργούνται αγέλες όταν υπάρχουν θηλυκά σε οίστρο. Τώρα βάζει μπροστά και ο Δήμος ένα πρόγραμμα να ενεργοποιήσει ένα μητρώο εθελοντών που δεν έχουν σχέση μόνο με το Φιλοζωικό, για ανθρώπους που θέλουν να ενεργοποιηθούν και να βοηθήσουν. Σε τέτοιες περιπτώσεις μπορούν να βοηθήσουν πάρα πολύ οι εθελοντές, γιατί πολύ πιο εύκολα ένας που ταΐζει ένα ζώο μπορεί να το προσεγγίσει για να στειρωθεί, παρά κάποιος ξένος που θα του πει ο Δήμος και θα πάει ξαφνικά μια μέρα.
Αν στειρώνουν μόνο αυτά που πιάνονται εύκολα, δε λύνεις το πρόβλημα. Είναι τα φοβικά που πρέπει να πιαστούν και να στειρωθούν, γιατί αυτά γεννούν συνέχεια».
-Στο ερώτημα αν η «καραντίνα» οδήγησε σε αύξηση των υιοθεσιών, αλλά και αντίστοιχα των εγκαταλείψεων η πρόεδρος του ΦΟΚ λέει: «Τα σκυλιά που δίνονται σε υιοθεσία από εμάς τσιπάρονται και δηλώνονται στο όνομα του νέου κηδεμόνα, οπότε δεν μπορεί να το εγκαταλείψει, ενώ αν κάποιος δεν μπορεί τελικά να το κρατήσει, μας το φέρνει πίσω και επιστρέφει εκεί που ήταν.
Κατά την περίοδο της καραντίνας υπήρχε αύξηση στις υιοθεσίες από ανθρώπους που ήδη ήθελαν ένα ζωάκι, βέβαια υπάρχει ζήτηση για μικρά σκυλάκια και πολύ λιγότερο σε μεγαλόσωμα. Δεν μπορώ να πω ότι προβήκαμε σε πάρα πολλές υιοθεσίες, διότι ήμασταν προσεκτικοί γνωρίζοντας ότι κάποιοι τώρα που είναι στο σπίτι ίσως θέλανε ένα κουταβάκι ή ένα κατοικίδιο, αλλά μετά που θα ανοίξουν όλες οι δραστηριότητες, τι θα γίνει; Οι εθελόντριες του ΦΟΚ που κάνουν την επίσκεψη στο σπίτι ή δίνουν το ερωτηματολόγιο προσέχουν πάρα πολύ και μπορεί να αποφύγουμε κάποια υιοθεσία, αν κρίνουμε ότι δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν οι υποψήφιοι κηδεμόνες στο να έχουν ένα ζωάκι».
-Η συνεργασία με τον Δήμο Καλαμάτας πώς είναι; «Στείλαμε τα αιτήματα του ΦΟΚ στην προηγούμενη συνεδρίαση της 5μελούς και την Πέμπτη 28/1/2021 είχαμε μια τηλεδιάσκεψη, υπό την αιγίδα του δημάρχου κ. Βασιλόπουλου. Σε αυτήν συμμετείχαν κάποιοι φορείς και η 5μελής επιτροπή διαχείρισης των αδέσποτων. Ο κ. Βασιλόπουλος ήθελε να δώσει το μήνυμα ότι πρέπει να γίνει ένα μνημόνιο συνεργασίας και με το Φιλοζωικό κι ένα μνημόνιο ενεργειών όσον αφορά στην αντιμετώπιση των θεμάτων με τα αδέσποτα, κάτι σαν πρωτόκολλο, όπως συμβαίνει και για την αντιμετώπιση των φυσικών καταστροφών. Τι γίνεται όταν είναι Σαββατοκύριακο που ο Δήμος είναι κλειστός και υπάρχει ένα ζώο που είναι σε ανάγκη στο δρόμο; Είναι ακόμη αρχή, μαζεύουν προτάσεις, όχι μόνο από εμάς, αλλά κι από διάφορες άλλες ομάδες και φορείς. Θέλω να πιστεύω ότι από χθες (σ.σ. προχθές) έχει ανοίξει μια καινούργια σελίδα. Ο κ. Βασιλόπουλος έδειξε ότι έχει καλή θέληση. Αυτό το μνημόνιο ενεργειών είναι πάρα πολύ σωστό, καθώς θα ξέρει ο καθένας τι να κάνει.
Ειδοποιείται ο Φιλοζωικός, ναι, αλλά θα πρέπει να έχει εξουσιοδότηση ότι μπορεί να πάει να βοηθήσει και να περισυλλέξει το ζώο, χωρίς κάποιοι να θεωρούν ότι δεν έχει αρμοδιότητα ή ότι δεν είναι σωστό να το κάνει. Βέβαια, όπως μας είπε ο δήμαρχος, είμαστε ακόμη σε αρχικό στάδιο, καθώς τώρα συγκεντρώνονται οι προτάσεις. Δεν είμαστε μόνο εμείς, υπάρχουν κι άλλες προτάσεις, κάτι που είναι ιδιαίτερα σημαντικό.
Το μήνυμα και από τον κ. Βασιλόπουλο και από εμάς είναι να δούμε όλοι μαζί τι θα κάνουμε με το πρόβλημα των αδέσποτων».
-Τι γίνεται όμως με την κατάσταση των ζώων στην υπόλοιπη Μεσσηνία; «Άλλοι Δήμοι, όπως στη Μάνη, δεν τρέχουν καθόλου προγράμματα για τα αδέσποτα. Η κατάσταση στα χωριά είναι τραγική. Πολλά ζώα κακοποιούνται, φολιάζονται και δεν μπορείς να ξεκαθαρίσεις αν είναι αδέσποτα ή δεσποζόμενα, διότι και ιδιοκτήτη να έχει το αφήνουν έξω, αυτό ζευγαρώνει ή είναι σε οίστρο. Οι άνθρωποι ενοχλούνται, κυνηγούν τα ζώα, τα οποία δε βρίσκουν τροφή, ενώ πολλά πεθαίνουν και δεν το μαθαίνουμε. Πώς να καλύψουν οι εθελοντές μας τις ανάγκες σε όλα τα χωριά, πού να πρωτοπάμε να δώσουμε τροφή και νερό; Υπάρχουν και πάρα πολλά άρρωστα ζώα εκεί έξω, αλλά και πολλά τροχαία γιατί τα ζώα διασχίζουν τους δρόμους ψάχνοντας για τροφή. Λίγα άτομα προσπαθούν να βοηθήσουν εθελοντικά και πολλές φορές δέχονται αρνητική συμπεριφορά από τους συμπολίτες τους.
Υπάρχει όμως και το αντίθετο. Σε κάποια χωριά υπάρχει κάποια κινητοποίηση και οι πρόεδροι, ειδικά στο Δήμο Μεσσήνης όπου έχουμε περισσότερο διεισδύσει, έχουν ευαισθητοποιηθεί να καλέσουν στον Δήμο για να στειρώσουν σκυλίτσες από το χωριό. Είχαμε και ευχάριστα περιστατικά, όπως π.χ. στο Νερόμυλο, όπου μετά τη στείρωση το σκυλάκι υιοθετήθηκε στο χωριό και δεν ξαναβγήκε στο δρόμο. Αυτό είναι μια προσπάθεια πολύ μεγάλη για να αλλάξει η κουλτούρα.
Πρέπει να γίνει συνάντηση με όλους προέδρους και να γίνει ενημέρωση και καταγραφή ποια ζώα είναι δεσποζόμενα και ποια είναι αδέσποτα.
Για παράδειγμα, μια σημαντική κίνηση από το Δήμο Καλαμάτας είναι ότι αποφασίστηκε να μπει ενημερωτικό φυλλάδιο για τα αδέσποτα και τη φιλοζωία στους λογαριασμούς της ΔΕΥΑΚ.
Επίσης, στο Δήμο Καλαμάτας θα ξεκινήσει και το σάιτ, προκειμένου ένα ζώο που περισυλλέχθηκε και στειρώθηκε να αναρτάται εκεί, με σκοπό να δοθεί για υιοθεσία. Εδώ είναι σημαντικό οι φιλόζωοι με κοινοποιήσεις να το βοηθήσουν να βρει ένα σπίτι».
-«Να υιοθετήσουμε ένα ζωάκι, όχι μόνο για την καραντίνα, αλλά για όλη μας τη ζωή» προτείνει ανεπιφύλακτα η Κατερίνα Πεζώνη: «Ένα κατοικίδιο πέρα του ότι είναι μια απασχόληση, είναι μια θετική ενέργεια σε αυτό το γκρι τοπίο των περιορισμών που όλοι βιώνουμε, όχι μόνο να το βγάλουμε και να πάμε βόλτα, αλλά μπορούμε να περάσουμε ώρες στο χώρο μας, να το εκπαιδεύσουμε, να μοιραστούμε στιγμές με τα παιδιά μας, να φέρουμε τη ζωή και να έχουμε κοντά μας ένα νέο σύντροφο που θα μας δώσει πολύ μεγάλη χαρά.
Μην ξεχνάτε ότι υπάρχουν έρευνες που δείχνουν όταν χαϊδεύουμε ένα ζώο, πέφτουν οι παλμοί της καρδιάς, συμβάλλοντας και με αυτόν τον τρόπο στην καλύτερη υγεία μας. Άρα είναι πολύ σημαντικό να ανοίξουμε το σπίτι μας και να υιοθετήσουμε ένα ζωάκι, όχι μόνο για την καραντίνα, αλλά για όλη μας τη ζωή.
Τα έξοδα διαβίωσης και περίθαλψης δε θεωρώ ότι είναι πολλά, νομίζω ότι οι περισσότερες οικογένειες μπορούν να αντεπεξέλθουν σε αυτό, οπωσδήποτε πρέπει να εκτιμάται φυσικά, ανάλογα και με τις δυνατότητες καθενός. Περισσότερο όμως κι από το οικονομικό ή από το φαγητό του -π.χ. μπορεί κάποιος αντί να αγοράζει κροκέτες, να μαγειρεύει για το ζώο του- είναι ο χρόνος που πρέπει να έχει κάποιος για να διαθέσει για το κατοικίδιό του.
Και φυσικά, η συμβίωση με τα ζώα είναι το καλύτερο μάθημα για τα παιδιά. Μέσα από αυτή μαθαίνουν για την ευθύνη -κάτι που λείπει από τα σημερινά παιδιά. Μαθαίνουν, λοιπόν, ότι έχουν ευθύνη και υποχρεώσεις απέναντι στο ζωάκι, μαθαίνουν να είναι υπεύθυνοι πολίτες. Ειδικά αν πρόκειται για πρώην αδέσποτο, μαθαίνουν την έννοια της κοινωνικής ευθύνης και της προσφοράς, να μην αγοράζουν από τα πετ σοπ, να υιοθετούν ένα πλάσμα και να κάνουν μια πράξη αγάπης. Επίσης, με το να έχουν ένα ζώο ασκούνται στην οργάνωση και την πειθαρχία, καθώς το ζωάκι θέλει τη βόλτα του, το φαγητό του, το παιχνίδι του, το χώρο του.
Εγώ θεωρώ από τα πιο σημαντικά πράγματα για μια οικογένεια να έχει ένα ή δύο κατοικίδια».
-Τελικά οι μεγαλόσωμοι σκύλοι μπορούν να ζήσουν καλά σε ένα διαμέρισμα; «Και τα μεγαλόσωμα σκυλιά μπορούν να ζήσουν σε διαμέρισμα, αλλά κάποιες φυλές είναι καλύτερα να υπάρχει αυλή ή κτήμα. Γι’ αυτό κι εμείς όταν δίνουμε υιοθεσίες φροντίζουμε να ταιριάξουμε τα ζώα με ανθρώπους που ανταποκρίνονται στις συνθήκες της ζωής τους. Πολλές φορές μπορεί να μη δώσουμε ένα ζωάκι για υιοθεσία και κάποιος να το θεωρεί πολύ σκληρό, αλλά έτσι αποφεύγουμε να απογοητευτούν και το ζώο και οι άνθρωποι.
Γενικά το μέγεθος δεν έχει τόση σημασία αν υπάρχει αγάπη και ο κηδεμόνας είναι συνειδητοποιημένος για τις ανάγκες του ζώου, φροντίζοντας για τις βόλτες του και δραστηριότητα έξω, αλλά και μέσα στο σπίτι πρέπει να ασχολείται, π.χ. παιχνίδι με το μπαλάκι. Εκπαίδευση, βόλτες, αγάπη και ενδιαφέρον, είναι αυτά που χρειάζονται -όπως για τα παιδιά το ίδιο. Όχι να παρκάρουμε το ζώο μέσα στο διαμέρισμα και να περιμένει να βγει βόλτα μια φορά την ημέρα. Έτσι και θα γαβγίσει και θα κάνει ζημιές, θα δημιουργήσει πρόβλημα αντί να είναι χαρά.
Τα μεγαλόσωμα είναι συχνά καλύτεροι χαρακτήρες από τα μικρόσωμα, ενώ τα μεσαίου μεγέθους είναι μια ενδιάμεση καλή λύση».
-Με τον εθελοντισμό τι γίνεται την περίοδο της καραντίνας; «Εθελοντές έρχονται να μας βοηθήσουν και από εδώ και από το εξωτερικό, ενώ κάποιοι έχουν ξεμείνει εδώ εξαιτίας των ταξιδιωτικών περιορισμών ή της άσχημης κατάστασης που υπάρχει στις χώρες τους. Παρά τις δυσκολίες και τους περιορισμούς της καραντίνας υπάρχει ενδιαφέρον. Θέλω να πω για μια μικρή κυρία, τη Γιώτα, 10 ετών, που με πήρε πριν από λίγες μέρες τηλέφωνο και μου είπε ότι διάβασε στο σάιτ για το Φιλοζωικό και θα ήθελε να γίνει εθελόντρια. Έχουμε ένα μικρό πρόγραμμα για τους μικρούς μας εθελοντές, με βάση το οποίο μπορούν να κάνουν δράσεις για τα ζώα. Τους δίνουμε μια λίστα με πράγματα που χρειάζονται τα ζώα και τα μαζεύουν από το κοντινό τους οικογενειακό περιβάλλον ή τους φίλους τους, όπως εφημερίδες, κουβέρτες κ.τ.λ. και μετά έρχονται και τα παραδίδουν στα ζωάκια. Είναι πολύ συγκινητικό. Έχουμε και νέο κόσμο που μας παίρνει, μέσα σε αυτό το γκρίζο τοπίο υπάρχει και ο εθελοντισμός που ανθεί και είναι καλό από κάθε άποψη και όπου κι αν συμβαίνει. Μας δίνει κι εμάς δύναμη, όπως μας δίνουν και οι υιοθεσίες. Πρόσφατα καταφέραμε να βρούμε σπίτι σε μια ταλαιπωρημένη μανούλα και τα πέντε κουτάβια της -κάτι που δε συμβαίνει συχνά. Η μανούλα υιοθετήθηκε στο Πεταλίδι, όπου βρέθηκε, ενώ τα μωρά της βρήκαν πολύ καλά σπίτια στην Καλαμάτα.
Τέτοια καλά νέα είναι που μας κάνουν να συνεχίζουμε. Ευελπιστούμε και θέλουμε να βοηθούμε απ’ όλους τους φορείς για να επεκταθούν οι υιοθεσίες όχι μόνο κουταβιών, αλλά και μεγαλόσωμων ή μεγαλύτερων σε ηλικία ζώων».
Αποχαιρετισμός σε έναν ήρωα…
Ο Νίκος ήταν ένα από τα εμβληματικά ζώα που είχε διασώσει ο Φιλοζωικός Όμιλος Καλαμάτας, και παρότι ήταν καθηλωμένος σε καροτσάκι, ήταν διψασμένος για ζωή, έως τον περασμένο Δεκέμβριο, οπότε παρέδωσε τα όπλα βυθίζοντας στο πένθος όσους τον είχαν γνωρίσει και ειδικά την Κατερίνα Πεζώνη, με την οποία ήταν αχώριστοι.
Χωρίς να καταφέρει να συγκρατήσει τη συγκίνησή της η πρόεδρος του ΦΟΚ, αποχαιρετά: «Ο Νίκος ήταν μαζί μας 7 χρόνια, πηγαίναμε για 8. Περάσαμε πολύ δύσκολες καταστάσεις μαζί και εγώ στην προσωπική μου ζωή και στο πώς ήρθαν τα πράγματα για μένα. Ήταν η δύναμη μέσα στη μέρα μου, γιατί ήταν πραγματικά τόσο δυνατός, που δεν μπορούσε τίποτα να τον σταματήσει. Ήταν πάντα δίπλα μου και έτοιμος για τα πάντα, δεν του έλειπε τίποτα, η αναπηρία δε σήμαινε τίποτα γι’ αυτόν. Πάντα ήταν έτοιμος να με προστατεύσει εμένα και τα άλλα σκυλιά μας, ήταν ένας ήρωας και έφυγε όπως έζησε: μαχητής.
Μου λείπει πάρα πολύ. Τα αγαπάω όλα τα σκυλιά και όλα τα ζώα, αλλά ο Νίκος είχε μια ξεχωριστή θέση στη δικιά μου την καρδιά, για την αγάπη που είχε για μένα και την έδειχνε κάθε μέρα και για το πόσο ξεχωριστός ήταν. Ποτέ δε με δυσκόλεψε σαν ένα ανάπηρο ζώο, για να τον φροντίσω έξτρα, τα έκανε όλα μόνος του, όλη μέρα στο καρότσι και γύριζε πέρα-δώθε κάνοντας αυτά που ήθελε να κάνει.
Είχε βρεθεί άσχημα χτυπημένος, πέρασε δύσκολα χειρουργεία, όμως ήθελε να ζήσει, αγαπούσε τη ζωή κι έτσι έγινε η μασκότ του Φιλοζωικού, ήταν παντού, σε όλες τις εκδηλώσεις μας. Τώρα δε θα είναι, αλλά θα είναι μαζί μας από εκεί που βρίσκεται, όπως είναι και όλα μας τα ξεχωριστά πρόσωπα.
Περάσαμε απίστευτα, θα ξανασυναντηθούμε στο μέλλον…».
Της Χριστίνας Ελευθεράκη
