Με μια δήλωση copy paste από τα παλιά, ότι η Κύπρος δεν είναι μόνη της, αλλά έχει τον ελληνισμό στο πλευρό της, ότι θέλει απόσυρση των τουρκικών στρατευμάτων και εφαρμογή των Ψηφισμάτων του ΟΗΕ για Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία, ότι απαιτείται κατάργηση των μονομερών ενεργειών της Άγκυρας στην Κύπρο κ.λπ., ολοκλήρωσαν τις συνομιλίες τους στη Λευκωσία οι κ.κ. Αναστασιάδης και Μητσοτάκης.
Ευλόγως τίθεται το ερώτημα τι ακριβώς εξυπηρέτησε αυτή η συνάντηση, πέραν της εθιμοτυπικής ανάγκης να συναντώνται Αθήνα και Λευκωσία κάθε φορά που πρόκειται να επαναληφθούν συνομιλίες.
Στην περίπτωση που οι δύο κυβερνήσεις προσέλθουν στην Άτυπη Συνάντηση των πέντε μερών (τρεις εγγυήτριες δυνάμεις στην Κύπρο και οι δύο κοινότητες) με αυτή την στάση -κλισέ, τότε θα βρεθούν μπροστά σε δυσάρεστες εκπλήξεις, είτε τις αγνοούν είτε τις έχουν «πάρει μυρωδιά».
Και τούτο διότι:
Ο περίπου αδιάφορος κ. Γκουτιέρες, γ.γ. του ΟΗΕ, συνεκάλεσε ΑΤΥΠΗ συνάντηση των μερών, ενημερώνοντας εκ των προτέρων γι’ αυτά που θα συμβούν:
«[…] Ύστερα από δεκαετίες χωρίς να έχει σημειωθεί πρόοδος, συμβαίνουν τώρα επιτόπιες αλλαγές, που μπορεί να καταστούν μη αναστρέψιμες στην περίπτωση που οι δύο κοινότητες δεν επαναδεσμευθούν να λύσουν τις διαφορές τους ειρηνικά…».
Με άλλα λόγια, ο κ. Γκουτιέρες συγκαλεί «άτυπη συνάντηση» που του επιτρέπει άνετα να βγει εκτός πλαισίου εντολής του Σ.Α. για Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία- την οποία χαρακτηρίζει ατελέσφορη- και δηλώνει πρόθυμος να ακούσει «άλλες ιδέες» για τη λύση του Κυπριακού.
Ο κ. Γκουτιέρες περίπου ξεδιάντροπα αναφέρεται σε πιθανότητα για «μη αναστρέψιμες αλλαγές» (συνεχείς γεωτρήσεις μέσα στη νόμιμη κυπριακή ΑΟΖ, σουλάτσο τουρκικών πολεμικών πλοίων, «κατάληψη» των Βαρωσίων κ.ά.), χωρίς να τις καταδικάζει, αλλά περίπου να τις αποδέχεται ως απλός επαρχιακός κοινοτάρχης.
Μέσα σε αυτό το ασφυκτικό πλαίσιο Αθήνα και Λευκωσία προσέρχονται άνευρα στην Πενταμερή χωρίς να:
•Έχουν ζητήσει εξηγήσεις από το γ. γραμματέα για την «καινοτόμο διάθεση» του
•Χωρίς να έχουν ζητήσει εκ των προτέρων δεσμεύσεις για το πλαίσιο των συζητήσεων στην Πενταμερή και, κυρίως, πόσο δεσμευτικές θα καταστούν για τη λύση του Κυπριακού οι συζητήσεις αυτές
•Χωρίς να έχουν εντάξει κανένα καινούργιο στοιχείο στις θέσεις τους και να χωρίς να ζητούν την άμεση εμπλοκή της Ε.Ε.- κάτι βεβαίως που το απεύχεται η Κομισιόν.
Στον αντίποδα, όμως, η Τουρκία, που έχει επιμείνει στην Πενταμερή, έχει σταθερά ανοίξει τα χαρτιά της με «τις νέες ιδέες» της και κινείται με βάση αυτές.
Και μάλιστα, ο κ. Τσαβούσογλου ενημέρωσε προσφάτως τον Αμερικανό ΥΠΕΞ κ. Μπλίνκεν, για να του «ανακοινώσει» ότι αν στην Πενταμερή «δεν υπάρξει δικαιοσύνη» στη λύση, υπαιτιότητα της ελληνικής και ε/κ πλευράς, τότε η Τουρκία δεν έχει άλλη λύση παρά να αποικήσει τα Βαρώσια, βάζοντας έτσι και την εδαφική διάσταση στη λύση του Κυπριακού.
Με όλους τους δυνατούς τρόπους η Άγκυρα δείχνει ότι ο βασικός στόχος της είναι ο σχεδόν απόλυτος έλεγχος των υδρογονανθράκων στην Αν. Μεσόγειο. Και το εργαλείο της για την επίτευξη του στόχου της είναι το Κυπριακό και η βολική λύση του για τα συμφέροντα της Τουρκίας. Σε βάρος των νόμιμων εθνικών συμφερόντων της Κύπρου και, κατ’ επέκταση, και των ελληνικών δικαιωμάτων επί της ΑΟΖ δυτικά της Κύπρου, που παραμένει ανοιχτή προς οριοθέτηση.
Σύμφωνα με τις πρόσφατες δηλώσεις Τσαβούσογλου, η Τουρκία συζητά μόνον μια Διζωνική λύση δύο ίσων οντοτήτων (ε/κ και τ/κ) με απαραίτητη προϋπόθεση, δύο χρόνια τ/κ προεδρίας και δυο Ε/Κ, με παραμονή του τ/κ βέτο στις αποφάσεις.
Διαφορετικά, η λύση για την Άγκυρα είναι η συμφωνία των δύο κρατών στην Κύπρο.
Και στη μία πρόταση και στην άλλη, ο στόχος της Τουρκία είναι απολύτως διαφανής:
Η ίση μοιρασιά (50%-50%) των εσόδων από τους υδρογονάνθρακες της κυπριακής ΑΟΖ.
Είτε υπάρξει ένα κράτος με δύο ίσες οντότητες στη νήσο είτε υπάρξουν δύο ανεξάρτητα κράτη, η Άγκυρα απαιτεί οι ε/κ και οι τ/κνα μοιράζονται 50%-50% τα κέρδη από τους υδρογονάνθρακες της κυπριακής ΑΟΖ.
Στη νοτιοδυτική πλευρά της νήσου, όπου δεν έχει οροθετηθεί ακόμα η ΑΟΖ, η Άγκυρα απαιτεί- ειδικά στα οικόπεδα 7 και 10- τα έσοδα από τους εκμεταλλεύσιμους υδρογονάνθρακες να μοιραστούν μισά μισά ανάμεσα στην Τουρκία και την Κύπρο, όποια και αν είναι λύση του κυπριακού. Π.χ. τα έσοδα από το οικόπεδο 10 θα μοιραστούν 50% για την Τουρκία, 25% για τους τ/κ και 25% για τη Λευκωσία. Δηλαδή, η αναλογία θα είναι 75%-25% σε βάρος της Λευκωσίας, όποια και αν είναι η λύση του κυπριακού. Με άλλα λόγια, η ε/κ πλευρά θα αποτελεί απλώς μια οικονομική επαρχία της Τουρκίας.
Σημειώνεται ότι σταθερή θέση της Άγκυρας για τις οριοθετήσεις ΑΟΖ στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο είναι η μοιρασιά μισά μισά. Ειδικά στο Αιγαίο, αν και η Τουρκία δε δικαιούται ΑΟΖ πάνω από 3%, ζητάει «με δικαιοσύνη» το 50%…
Αυτό σημαίνει ότι η Άγκυρα επείγεται να οριοθετήσει την ΑΟΖ ανάμεσα στην Τουρκία και την Κύπρο, τώρα που δεν υπάρχει πιθανότητα ελληνικής εμπλοκής στον οριοθέτηση της ΑΟΖ ανατολικά του Καστελόριζου μέχρι τις νοτιοδυτικές ακτές της Κύπρου. Και τούτο, διότι η ελληνική κυβέρνηση «σταμάτησε» την ελληνική ΑΟΖ στον 28ομεσημβρινό (δηλαδή μέχρι τη Ρόδο και Κάρπαθο), με βάση την ελληνο/αιγυπτιακή Συμφωνία για την ΑΟΖ, με τη δέσμευση, μάλιστα, ότι οποιαδήποτε επέκταση της ελληνικής ΑΟΖ ανατολικά του 28ου μεσημβρινού πρέπει προηγουμένως να έχει την άδεια της Αιγύπτου, που έχει ανοιχτούς λογαριασμούς με την Άγκυρα επί της ΑΟΖ.
Έτσι, οποιαδήποτε και αν είναι η λύση του κυπριακού, η Άγκυρα έχει στόχο να καταστήσει τη Λευκωσία αιχμάλωτή της στο διηνεκές, με την κατά τα άλλα εγγυήτρια δύναμη Ελλάδα να σφυρά κλέφτικα, αφού έχει απεμπολήσει τα δικά της κυριαρχικά δικαιώματα στην ΑΟΖ της Αν. Μεσογείου.
Της Κύρας Αδάμ
