Μεγάλος κουρνιαχτός και αντίδραση από συγκεκριμένα κέντρα εξουσίας δημιουργήθηκε με τη δημοσίευση των θέσεων του Σαμαρά για τα εθνικά μας θέματα και λέω κέντρα εξουσίας, εννοώντας κυρίως εκδοτικά συμφέροντα έντυπης και ηλεκτρονικής μορφής, διότι ο ελληνικός λαός δεν είδα ούτε άκουσα να αντιδρά, αντιθέτως συμμερίστηκε και επικρότησε τις θέσεις του.
Καταρχάς οι θέσεις αυτές του Σαμαρά δεν είναι σημερινές, ούτε όψιμες, διατρέχουν όλη την πορεία του και τον χαρακτηρίζουν. Αν μη τι άλλο, μόνον για ασυνέπεια δεν τον κατηγορείς, έστω και εάν στέκεσαι απέναντί του. Τις θέσεις του για τα εθνικά θέματα ο Σαμαράς τις υπερασπίστηκε αδιαπραγμάτευτα και πλήρωσε με ευχαρίστηση το τίμημα. Έγινε ο πρίγκιπας που παραλίγο να μη γίνει βασιλιάς, διότι δεν παρέδωσε σπιθαμή από τα πιστεύω του. Τούτο δεν καταλαβαίνουν τοπικοί και πανελλήνιοι εκδότες, κρίνοντας πάντα εξ ιδίων τ’ αλλότρια, ή μάλλον το καταλαβαίνουν, αλλά δεν το αντέχουν.
Καταντήσανε αυτοί οι αυτόκλητοι και ετερόφωτοι Ηρακλείς της εκάστοτε εξουσίας να κατακρίνουν έναν πρώην πρωθυπουργό, γιατί λέει τη γνώμη του και την άποψή του. Μα δεν είναι απλά δικαίωμα, αλλά υποχρέωση κάθε πολιτικού να φωνάξει τη φωνή του, κατά πόσο μάλλον ενός πρώην πρωθυπουργού για τα εθνικά θέματα που βασανίζουν τη χώρα από συστάσεως του ελληνικού κράτους και ακόμη πριν από αυτή.
Στη λυσσασμένη επίθεση που εξαπολύουν ανοίγουν τον οχετό της λάσπης και με λογικά άλματα και αυθαίρετες ερμηνείες διαστρεβλώνουν την αλήθεια.
Μυξοκλαίνε για τη δήθεν ανατροπή Μητσοτάκη το ’92, δεν μπαίνουν όμως στον κόπο να διαβάσουν τα δικά τους πρωτοσέλιδα της εποχής, αλλά και να θυμηθούν τι έλεγαν οι Έλληνες για τον Μητσοτάκη τότε. Ας θυμηθούν τουλάχιστον ποιο ήταν το αποτέλεσμα των εθνικών εκλογών τότε και πώς αντιστράφηκαν τα ποσοστά σε δύο χρόνια.
Οργιάζουν τα ψέματά τους για δήθεν άνοιγμα των συνόρων μας με την Αλβανία. Εκτός του ότι οι Βορειοηπειρώτες είναι Έλληνες ομογενείς μας, εκτός του ότι στην όμορη Ιταλία που πήγαν ταυτόχρονα, τα σύνορα δεν μπορούσε να τα ανοίξει και εκεί ο Σαμαράς, ας ρωτήσει καθένας από εμάς έναν τυχαίο ή και περισσότερους Αλβανούς που μπήκαν στην Ελλάδα το ’93, ποιος τους έφερε, για να πάρει την μόνη αληθινή απάντηση πως ο Χότζας άνοιξε τα σύνορά τους και ξεχύθηκαν στη Δύση για μια καλύτερη ζωή.
Τέλος, χρεώνουν στον Σαμαρά το Μακεδονικό. Ας κοιτάξουν τα αποτελέσματα των Πρεσπών και θα καταλάβουν ποιος είχε δίκιο. Δεν πέρασαν μόνο 10 χρόνια, αλλά 30, και τότε και τώρα τα ίδια εκατομμύρια Ελλήνων χύθηκαν στους δρόμους για τη Μακεδονία.. Τελικά δεν την ξέχασαν οι Έλληνες.
Τις απαντήσεις για το Σαμαρά σ’ αυτούς του γελοίους λασπολόγους τις έχει δώσει και τις δίνει ο ελληνικός λαός. Είναι αυτός ο λαός που στη δυσκολότερη στιγμή της μεταπολιτευτικής του ιστορίας τον εξέλεξε πρωθυπουργό του με ποσοστό 29%. Και όταν μετά 3 χρόνια της πιο επώδυνης διακυβέρνησης, πραξικοπηματικά και εκβιαστικά έχασε τις εκλογές, αυτό έγινε με σχεδόν το ίδιο ποσοστό, χωρίς καμιά ουσιαστική απώλεια δυνάμεων. Ουδείς άλλος από το ’74 μέχρι σήμερα έχει χάσει την εξουσία, χωρίς να χάσει την εκλογική του δύναμη.
Όσον αφορά στο παρόν, σχεδόν 10 χρόνια μετά, μάλλον μαζί του είναι ο ελληνικός λαός και όχι απέναντί του. Και τούτο τρομάζει την εξουσία, ότι δηλαδή ο Σαμαράς δεν αποσύρθηκε για να πάρει τη σύνταξή του σιωπηλός και αδιάφορος, αλλά μετέχει και συμμετέχει και, δυστυχώς, τον ακούν οι Έλληνες.
Είδα και κατηγορίες σε τοπικό επίπεδο, ότι δήθεν δεν προσέφερε 40 χρόνια βουλευτής τίποτα στον τόπο του και δεν προσφέρει σήμερα. Δεν ξέρω εάν πρέπει να γελάσω ή να θυμώσω. Να θυμίσω το δρόμο, τους δρόμους, τις πλατείες, το Φιλιατρινό φράγμα, το Μέγαρο Χορού της πόλης, το αεροδρόμιο, τους μόλους και τις μαρίνες; Λίγη, όμως, σημασία έχει τι λέω εγώ, την απάντηση σε αυτούς τους ανεκδιήγητους την έδωσε 45 χρόνια ο λαός της Μεσσηνίας, που σε απόλυτους αριθμούς, και μάλιστα το 2009 πέρα και πάνω από κόμματα, στάθηκε δίπλα του. Την απάντηση τη δίνουν οι Μεσσήνιοι που τον εξέλεξαν 12 φορές βουλευτή τους, αρχηγό του κόμματός του με κινηματικό τρόπο και πρωθυπουργό όλων των Ελλήνων. Τι να απαντήσω εγώ στους ετερόφωτους και αυτόκλητους, απαντάνε οι συμπατριώτες μου τρεις γενιές τώρα.
Τέλος, αναρωτιούνται διάφοροι, εάν έχει πολιτικό μέλλον ο Σαμαράς. Έχει καταλάβει όλα τα αξιώματα, πλησιάζει τα 70, θα πρέπει να επιμελείται την υστεροφημία του και σιγά σιγά να αποσυρθεί. Το μοναδικό πράγμα που δεν καταλαβαίνουν, ή το καταλαβαίνουν, αλλά δεν το αντέχουν, γιατί ο καθρέφτης τους τους κατασπαράζει, είναι πως ο Σαμαράς έδινε, δίνει και θα δίνει πάντα τη Μάχη των Ιδεών. Όποτε και όπου κλήθηκε να αναμετρηθεί με την ιστορία, στάθηκε πάντα στο ύψος του, ακόμα και όταν ζητιάνευε για την πατρίδα μας στις Αυλές της Ευρώπης και του Κόσμου. Όταν είπε τα μεγάλα όχι για να κρατήσει την Ελλάδα και τους Έλληνες όρθιους και ζωντανούς στον τρόπο ζωής που επέλεξαν να ζουν, στα δύσκολα φώτα της Δύσης και όχι στα σκοτάδια της κάθε Ανατολής. Αυτή η μάχη των ιδεών, δεν έχει τέλος, δεν έχει ηλικία, ούτε αριθμό. Όλα τα παραπάνω είναι ο Σαμαράς, είναι όμως πάνω από όλα, πρώην εκλεγμένος πρωθυπουργός των Ελλήνων και τη μάχη των ιδεών του θα τη δίνει γιατί γουστάρει και μπορεί. Δεν είναι απλά δικαίωμά του, είναι υποχρέωσή του να φωνάζει τη φωνή του, το χρωστάει σε αυτούς που πέρασαν, σε εμάς και σ’ αυτούς που θα έρθουν. Δε νομίζω ότι ο Σαμαράς ζητάει ή διεκδικεί κάτι, το χρέος του απέναντι στην Πατρίδα και την Ιστορία τιμάει.
Όσοι δεν το αντέχουν, ας λάβουν παυσίπονα, η μάχη των ιδεών θα δοθεί μέχρι το τέλος, φυσικά για να δώσεις αυτή τη μάχη πρέπει να είσαι μαχητής και ιδεολόγος, να μπορείς, να θέλεις και να έχεις. Τη μάχη αυτή, ούτε να τη δώσουν μπορούν ούτε να την καταλάβουν όσοι θεωρούν ότι έχουν μαγαζί, ενώ εμείς πιστεύαμε ότι έχουν μέσο μαζικής ενημέρωσης.
Όσο και να τους πονέσει τη Μάχη των Ιδεών ο Αντώνης θα τη δώσει μέχρι τέλους.
Του Τάκη Νταή
Δικηγόρου
