Ανεβαίναμε με το τραμ τη Φαρών εις την πόλιν. Η βροχή εμάστιζε τα πλατειά τζάμια και ο άνεμος ξεκινώντας από τα χιονισμένα βουνά εσφύριζε με δύναμιν μέσα στα σύρματα και τα δένδρα. Ωχυρωμένοι σε διπλά παλτά, γάντια, γαλότσες είχαμε στριμωχθεί στη γωνιά του τραμ ξεπαγιασμένοι από το κρύο.
Μια στιγμή ο εισπράκτωρ εμπήκε δια τα εισιτήρια. Η μορφή του μελανιασμένη από το κρύο, τα δόντια του συγκρουόμενα, όλος τρέμων.
-Δεν γράφετε δύο λέξεις και για μας τους δυστυχισμένους; Εκκοκαλιάσαμε από το κρύο. Με αυτόν τον καιρό είμεθα υποχρεωμένοι να στέκωμε στο ρεύμα και στην υγρασίαν, ενώ η βροχή μάς περονιάζει.
-Δεν τοποθετείτε ένα κάλυμμα στο αντίθετο μέρος της εισόδου δια να αποφύγετε το ρεύμα;
-Δεν επιτρέπεται.
Και ο εισπράκτωρ επήρε την θέσιν του εις τον εξώστην τουρτουρίζων από το άγριο κρύο της φεβρουαρινής εσπέρας.
Εργάζεται για εβδομήντα – ογδόντα δραχμάς το μήνα, 12-14 ώρες το ημερονύκτιον, σε μια δουλειά όχι πολύ κουραστική, αλλά εκνευρίζουσαν και τον γαληνώτερον άνθρωπον και ως να μη έφθανεν αυτό η Εταιρεία δεν τοποθετεί ένα τζάμι εις τον εξώστην ούτε επιτρέπει να βάλουν οι ίδιοι υπάλληλοί της ένα ύφασμα, που θα τους προφυλάττη από ψύχος δύο και τριών βαθμών υπό το μηδέν.
Διατί τάχα τόση περιφρόνησις εις την ζωήν του πτωχού εργάτου, του λιώνοντας στη δουλειά, του προσφέροντος τα μέσα εις τον Κύριον να μείνη τον χειμώνα στο Κάιρον ή στη Νίτσα και το καλοκαίρι στην Ελβετία; Με δαπάνην πενήντα δραχμών και ολίγην συγκατάβασιν σώζονται μερικοί τίμιοι βιοπαλαισταί και οικογενειάρχαι από το κρεββάτι.
Ή επειδή εδώ οι τραμβαγέρηδες είναι δέκα εν όλω και περιμένουν άλλοι τόσοι δια τας θέσεις των, πρέπει να επιδεικνύεται όμοια περιφρόνησις προς την ζωή των και ασπλαγνία;
Ο.Π.
