Ο αείμνηστος Γιώργος Κοιλάκος συνήθιζε να δηλώνει παραμονές των εκάστοτε δημοτικών εκλογών ότι σκέπτεται να θέσει υποψηφιότητα για δήμαρχος. Τόλμησα μια φορά να του πω: το λες αλλά δεν το κάνεις. Με κοίταξε, χαμογέλασε και μου είπε: “Γιωργάκη, λέω ότι πάω για δήμαρχος για να γίνω αντιδήμαρχος”.
Τον Γιώργο σκεπτόμουν τις προηγούμενες μέρες διαβάζοντας τα ρεπορτάζ των τοπικών εφημερίδων για την πληθώρα υποψήφιων δημάρχων που ξαφνικά ενδιαφέρονται για το Δήμο Καλαμάτας.
Λογικό θα μου πείτε, αφού ο δήμαρχος αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο αποχώρησής του. Όμως. Υπάρχει πάντα ένα όμως, δεν είναι η πιθανή αποχώρηση του Π. Νίκα από το Δήμο που τους έκανε ν’ αρχίσουν να εκδηλώνουν ενδιαφέρον, αλλά η απλή αναλογική με την οποία θα γίνουν κατά πάσα πιθανότητα οι επόμενες δημοτικές εκλογές.
Με το νέο εκλογικό νόμο θα έχουμε δήμαρχο, αλλά χωρίς πλειοψηφία συμβούλων στο νέο Δημοτικό Συμβούλιο και εκεί θα αρχίσουν τα παζάρια με τα διάφορα γκρουπούσκουλα που θα έχουν εκλεγεί με 3.0, 3.5, 4.0 τοις εκατό, προκειμένου να διαμορφωθεί η απαραίτητη δημοτική πλειοψηφία.
Οι μικροί του 3% θα θέλουν το κατιτίς τους για να συνδράμουν τον νεοεκλεγέντα δήμαρχο, μια αντιδημαρχία for example που λένε στο χωριό μου, για παράδειγμα στα απλά ελληνικά. Ποιoς δήμαρχος θα τους φέρει αντίρρηση; Ουδείς. Άλλωστε, σε πόλεις σαν την Καλαμάτα ο νόμος προβλέπει 6 αντιδημάρχους, ζωή να ‘χουν. Δηλαδή, να φαν και οι κότες.
Του Γιώργου Κυριακόπουλου
*Το σχόλιο δημοσιεύτηκε το 2018, αλλά με όσα συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα στο Δήμο Καλαμάτας, έχει την αξία του…
