Θα δώσουν συναυλίαν
Ο Αθηναϊκός Τύπος δια μακρών ανέγραψε τας δοθείσας εν τω «Παρνασσώ» και Ωδείω συναυλίας από το κονσέρτο των αδελφών Ζαργάνη. Η αδελφική ορχήστρα αποτελείται από δύο βιολιά, ένα πλαγίαυλον και ένα βιολοντσέλο, ο δε μεγαλύτερος των μικροσκοπικών καλλιτεχνών είναι μόλις ενδεκαετής και ο τελευταίος δεν υπέρβη τα εξ έτη. Πλην του θαυμασμού, το οποίον εγείρει η εις νηπιακήν ακόμη ηλικίαν μουσική αντίληψις των μικροσκοπικών καλλιτεχνών, προσελκύει την προσοχήν του καλλιτεχνικού κόσμου το γεγονός ότι οι μικροί Ζαργάνη εκτελούν δυσκόλους συνθέσεις με ακρίβειαν ησκημένων μουσικών και με αίσθημα πολύ.
Κατά την δοθείσαν εν τω «Παρνασσώ» συναυλίαν παρίστατο η εκλεκτοτέρα αθηναϊκή κοινωνία μετά των πριγκήπων, ομοθύμως επιδοκιμάσασα την εκτέλεσιν των συμπαθεστάτων καλλιτεχνών.
Εν Καλάμαις
Το κονσέρτο Ζαργάνη μετά τας Αθήνας θα δώση την πρώτην αυτού μουσικήν συναυλίαν εν Καλάμαις, οπόθεν κατάγεται ο πατήρ αυτών Ζαργάνης, πρώην μεγαλέμπορος της οδού Σταδίου. Οι μικροί καλλιτέχναι κατέρχονται εις την πόλιν μας μετά του διδασκάλου των σήμερον ή αύριον, θα δώσουν δε συναυλίαν ορισθείσαν δια την προσεχή Πέμπτην εν τη αιθούση του Εμπορικού Συλλόγου.
Εις την κοινωνίαν μας παρέχεται μοναδική ευκαιρία όπως θαυμάση το εξαιρετικόν ταλέντο των μικροσκοπικών μουσικών, εκδηλούσα συγχρόνως τας συμπαθείας των προς συμπατριώτας της καλλιτέχνας, των οποίων το μέλλον διανοίγεται ευρύτερον εν τω καλλιτεχνικώ σταδίω.
Η ΧΘΕΣΙΝΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΣΠΕΡΙΣ ΤΩΝ ΑΔΕΛΦΩΝ ΖΑΡΓΑΝΗ
«ΘΑΡΡΟΣ» 18 Φεβρουαρίου 1911
Κατάμεστος από την εκλεκτοτέραν κοσμικήν κοινωνία μας η μεγάλη αίθουσα Κλωναρίδου την χθεσινήν εσπέραν.
Πλήθος κυριών με πολυτελείς αμφιέσεις, αξιωματικοί, υπάλληλοι, επιστήμονες και πολύς κόσμος επλήρουν ασφυκτικώς από της 9ης εσπερινής ώρας την ευρυτάτην και απλέτως ηλεκτροφώτιστον αίθουσαν.
Την εμφάνισιν των μικρών καλλιτεχνών υπεδέχθη ο κόσμος με παταγώδη χειροκροτήματα.
Οι αδελφοί Ζαργάνη συνοδευόμενοι από δύο άλλους μικρούς εξετέλεσαν υπό την διεύθυνσιν του Καλαμά διαφόρους συνθέσεις, επισύραντες τον θαυμασμόν με την καταπληκτικήν ευχέρειαν της εκτελέσεως.
Ιδιαιτέρως εθαυμάσθη ο μικρός Σωκράτης αριστοτεχνικώτατα παίζων πλαγίαυλον, όστις ως τέλειος έπειτα ηθοποιός απήγγειλε μονόλογον.
Ο κόσμος απεχώρησε καταμαγευμένος.
ΚΑΛΑΜΑΤΙΑΝΑΙ ΗΜΕΡΑΙ
ΟΙ ΜΙΚΡΟΙ
«ΘΑΡΡΟΣ» 18 Φεβρουαρίου 1911
Εις την αυστηρώς εμποροκρατουμένην λεωφόρον Αριστομένους εχύθη προχθές το βράδυ ένα χαριτωμένον κύμα δροσερότητος. Οι παραστέκοντες εις τα κατώφλια των θυρών αστοί και οι αμαξάδες από τα ύψη, έβλεπαν με έκπληξιν ένα γκρουπ εξ παιδιών που περνούσε κυττάζοντας με σοβαρότητα την φυσιογνωμίαν της πόλεως.
Οι μικρούληδες Ζαργάνη επροτίμησαν ν’ ανέβουν από τον σταθμόν εις ένα ρυθμικόν περίπατον και ο κόσμος εκύτταζε με συμπάθειαν τον παιδικόν εφηβισμόν που εβόμβει κάτω από τα ηλεκτρικά. Ο σύντροφός μου εσταμάτησε για να σφίξη το χέρι του πατέρα των και έτσι μου εδόθη η ευκαιρία να προσέξω με άνεσιν τα ωχρά προσωπάκια και τα έξυπνα μάτια.
Οι μικροί αρτίσται είχον ένα βλέμμα πλήρες από εγκαρτέρησιν, που θα έλεγεν κανείς ότι τους έγινεν ένστικτος, απλώνοντα τα μικρά χεράκια των δια να χαιρετίσουν τους αδιακρίτους που παρουσίαζεν ο μπαμπάς, το έκαμαν με ευγένειαν μαζί με κόπον.
Δεν ειμπορώ να εξηγήσω πώς μου εγεννήθη μια στοργή απέραντος προς τα λεπτά πλάσματα. Τα μάτια των θα έβλεπαν μακριά το χάδι του μητρικού χεριού, τις φλόγες της θερμάστρας να τραγουδούν το παραμύθι της γιαγιάς, τον ήλιον να παίζη με τις πεταλούδες του κήπου. Την ώραν που σκοτωμένα έπειτα από το τρομερόν ταξείδι του σιδηροδρόμου, υπερχρεώθησαν να κάμουν την εμφάνισίν των ως θέαμα εις την άπληστον περιέργειαν της πόλεως, εφαντάσθην μίαν από τας τραγωδίας που απλώνονται σιωπηλά εμπρός εις τα μάτια μας.
Το σπίτι που καταρρέει από τα θεμέλια, την ευτυχίαν που εχάθη εις καταστροφήν εξαφνικήν, είναι μοιραίον να κρατήσουν οι ψυχούλες που μόλις ανοίγονται προς την ζωήν, τα βρέφη αυτά που δεν εγνώρισαν ακόμη το σχήμα της πραγματικότητος.
Και υπομένουν την μοίραν αυτήν με καρτερικότητα που αξίζει περισσότερον από το ταλέντο των, με γαλήνην που κινεί τον θαυμασμόν περισσότερον ή η δοξαριά του βιολιού των.
Δεν γνωρίζω αν από συμπάθειαν προς την τρυφεράν παιδικότητα ή από θαυμασμόν προς την τέχνην των εχειροκρότησεν ο κόσμος το θείον εις εμφάνισιν κονσέρτο της χθεσινής εσπέρας.
Εις εμένα περισσότερον και από τα δύο έμεινεν η εντύπωσις της τραγωδίας που γράφεται σιωπηλή και σπαράζουσα όταν παιδάκια, που μόλις επρόφθασαν να χαρούν τον ήλιον της παιδικής ηλικίας, εισέρχονται έτσι επίσημα εις τον ωκεανόν της ζωής.
ΠΕΡΑΣΤΙΚΟΣ.
